Alle inzendingen van Vanja

Zal met ons samenzijn ook je warmte verdwijnen Zal de kilte van je ogen de stilte onderlijnen Zal de mist duister hangen over de weg die wij reden Of zal je mond nog lachen om mij en ons verleden Zal met ons samenzijn ook de verbondenheid vervagen Zal je langzaam vergeten wat we ooit in elkaars ogen zagen Tot geen gedachte nog een…

Omarm me liefste met heel je hart Je nam de weg naar mijn gedachten Het begin was mooi en vol van groen Maar nu staat de winter te wachten Geef de koude in mij geen kans Fluister woorden sterker dan ijs Verwarm mij liefste met je ogen Maak in mijn hoofd jouw paradijs Omarm me liefste met heel je hart Je nam de bochten van mijn geest Ze…

Buiten jezelf heb je niemand verlaten Bij mij leef je gewoon voort Ik zal je nog steeds horen praten en glimlachen bij elk woord Bij mij is je stem niet gestorven Niet je ogen, niet je lach Ik zal nog steeds de zon in je haren zien Zelfs op de koudste winterdag Ik zal je groeten iedere morgen Steeds blij zijn dat je er opnieuw bent Dat…

Draakjes heb ik je toegezonden Mooi wou ik ze niet laten zijn Gaf ze spuwende tongen met vurige vlammen Koele ogen met pupillen van pijn Lelijk waren ze, afschrikwekkend Maar ik hoop dat je ze niet hebt ontweken Dat je de deur hebt laten openstaan Hen een kans hebt gegeven om te spreken Geluisterd hebt naar de puinhoop in mij Draakjesharten…

Het is winter in mijn hoofd Seizoenen wisselen hier snel In mijn ogen de zon gedoofd Uit mijn haar de bloemen Alhoewel ze gisteren nog bloeiden voluit en de wind zachtjes de hitte bleef plagen is hij gekomen zonder geluid zonder gêne en zonder vragen liet hij vogels sterven in de kou Klauwen in mijn geest gehaakt vernietigen alles waar…

Nooit was ik bang voor de mooie stilte Leegte rondom mij gevuld met rust Maar vandaag brengt ze enkel vreemde kilte Verdwenen de engel Ogen niet gesust Wie ooit een gast in mijn huis was jaagt mij nu in vreemd gebied Al waar ik in geloofde verandert in glas en maakt krassen waar niemand ze ziet…

Ik hou van kastelen en ik hou van stilte Maar dit hoeft voor mij niet meer Ik heb bewezen dat ik om kan met de kilte Zeg me, wanneer voel ik de zomer weer? De gloed van verlangen over mijn huid De zucht om de weergevonden rust De glimlach die alle kelders sluit De kus die alle draken sust…

In een plekje van mijn hart is de tijd stil blijven staan Is de duisternis blijven hangen En de hoop stilletjes weggegaan Is de rivier zijn stroming verloren In dit ene stukje land Heeft de winter zijn intrek genomen Killig koud aan het mooie strand Een tapijt van ijs bedekt de golven waar ooit zwijgende zwanen in gleden Alle sierlijkheid…

Graag had ik je iets speciaals gegeven dat symbool staat voor jou en mij Iets wat je onthoudt je hele leven Iets waarvan je zegt dit hou ik bij Maar ik sta hier met lege handen omdat niets beantwoordt aan mijn gevoel Zelfs een diepblauwe zee met goudgele stranden kan nooit zeggen wat ik bedoel Want hoe kan iets het gevoel vervangen dat…

Mijn woorden zijn hoog verborgen wolken Vaak drijven ze mensen gewoonweg voorbij Enkel degenen met dezelfde dromerige ogen Begrijpen de poëzie in mij…

Je zei We spreken niet dezelfde taal Maar volgens mij doen we dat wel Ik kan me vergissen maar volgens mij hebben we hetzelfde dunne vel…

Je luisterde naar woorden die vloeiden uit verdriet en gaf de vreugde opnieuw een kans Je verzamelde de hoop die ik ooit achterliet Legde terug gewicht op de balans Voor al hetgene je voor me hebt gedaan wil ik gerust mijn schouder geven voor wanneer het eens wat minder zou gaan als tranen aan je wangen kleven…

Je geeft een regendag zonnestralen Je betovert alles met je lach Ik ben verslingerd aan je ogen terwijl ik weet dat het niet mag In je gedachten leven wel vlinders maar ze zijn er niet voor mij Terwijl ik ieder woord van jou onthou ben jij al vergeten wat ik gisteren zei Je geeft een regendag zonnestralen Jij bent de reden waarom sterren…

Al ooit iemand ontmoet met ogen als waterdruppels zo zacht En met woorden die precies zeggen wat je op dat moment van hen verwacht Met een glimlach die je verbaast de hele dag lang Iemand met lieve kuiltjes verborgen in zijn wang Iemand die spreekt van werelden waar je zo graag op reis wil gaan Precies omdat je weet dat die enkel in zijn…

Gouden stralen strelen me zacht Zoals het water flirt met het stilstaande riet Maar ook al geeft de zon me haar mooiste pracht Me verwarmen kan ze niet…

Iets spookt in mijn gedachten En ook mijn hart laat het niet los Bezorgt me slapeloze nachten Ik lijk verdwaald in een bos Waar is de weg naar helderheid Waar is de zon doorheen de bomen Waar vind ik mijn zekerheid Zeg niet dat het nog wel zal komen Als ik nog even wacht en even niet zoek Want weet je ik kan er niet meer tegen Ik wil dat…

Langzaam sloop je hierbinnen Kleurde vrolijk geel over het koude zwart Maar dit gevecht kan ik niet winnen Aan een ander is je hart Dat zeg je me toch bij iedere stilte Verder dan je lach geraak ik niet Maar in je woorden voel ik de kilte Ondanks jullie warmte ken je ook verdriet Maar hoop mogen je tranen me niet geven want ze worden gedroogd…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…

Mijn ogen houden van diepe meren Sprekende spiegels zonder geluid Mijn handen zoeken naar lichte veren Dansend over mijn huid Mijn ziel zoekt naar stille rust Een plek om opnieuw intens te verlangen Mijn mond wil iemand die haar kust Iemand om haar woorden te vangen En ik? Ik wil gewoon.. iemand waarin ik een stukje mij herken Iemand die…

Je bent zo lief en teder en zacht en dat doet nu juist zo'n pijn Want de liefde waar mijn hart op wacht zal nooit van jou afkomstig zijn Ik moet je verbannen uit mijn dromen Mezelf vertellen dat jij het niet bent Jij bent niet op dat witte paard gekomen Ach had ik je maar nooit gekend Want al wat ik nu doe is verlangen Verlangen naar iets…

Je bent maar een mens een lichaam en gedachten en toch ben je alles wat ik wens op jou heb ik zitten wachten…

staar niet naar de regen het is zoveel prachtiger wanneer je geniet hoe druppels uit het niets lijken te komen en al zijn verdwenen nog voor je ze ziet hoe de wind figuren schitteren laat zo fijn en zo spontaan maar al vlug lossen ze op volgende lading komt eraan het is als leven nooit weet je wat komen gaat hoe de wind vandaag zal waaien…

De vallende blaadjes zijn geen dansende groentjes meer De volle boomgaarden zijn op vermageringskuur De kwetterende wekkers laten lege nestjes achter De blote tenen worden in dikke sokken verstopt De barbecuegeur bij de buren wordt ingevroren De tuinslang sluipt langzaam weg De kalkoenen van tante worden alsmaar dikker De wereld is de…

Vragend naar je stem die samen met je warme handen met de avondzon was verdwenen stond ik voor het koud stuk beton De stilte antwoordde Tranen rolden schaamteloos Zoekend naar je drogende handen maar enkel de bomen bewogen en namen afscheid van je met weemoedige golven Zij deden wat ik niet durfde…