Alle inzendingen van Wil Melker

ik hoorde in haar schreeuwen de holle klank van wanhoop uithalen van vragen om aandacht door gehoord willen worden in een menselijk bestaan niet alleen als partner maar ook in het verwachten van het samen delen van de existentie in het hier en nu zonder een hypothetische claim van gelijke verdeling naar juist de persoonlijke…

als schotsen en scheven komen zij het landschap binnen gedreven dwars en tegendraads maken een lachertje van zon die normaal stralend staat boven zoute zee en luchten vol zoetwaterregens die vluchten in de vallende half doorzichtig gordijnen en verwaaiend zand van het strand meevoeren naar het duinse helmgrasland dat…

het begon met kleine interventies absences en niet meer goed geconcentreerd kunnen zijn de draad oppakken die je even kwijt was in de vluchtigheid van plezier en lach de vervlakking van de hele maatschappij zelfs het houden van heeft zijn lat relatie of kiest voordeur delen een kleine bloemlezing uit de groene wei waarin wij niet…

zij voelde rond en warm oneindig lief in universele streling zonder oponthoud door breuk vouw of kreuk overzichtelijk tot in lengte van dagen omdat tijd geen deel uitmaakte van maar in rond besloten was zonder begin en einde door ons niet te evenaren omdat wij met ons lichaam helaas niet altijd zo goed konden rondkomen werden…

we hebben onze schoenen uitgedaan liepen op blote voeten in het glinsterend natte gras nog was de zon niet warm genoeg om de dauw op te drogen alleen de bloemen openden al hun ogen rechtten hun stelen om ons niet met gesloten knoppen te vervelen keken ons kleurend en subtiel geurend aan wij voelden ons apart en verheven…

ik streelde over je strakke huid besefte dat buiten ook gewoon doorloopt naar binnen als hechte verdediging het is fijn te weten dat binnenste buiten ook in ons lichaam zich als contact manifesteert en zo ook vreemden weert toch is er meer als wij van alles het buitenste naar binnen keren het fysieke leeft ook in de metafysische…

bloot kennen wij niet daar vallen onze ogen niet op is meer een entourage voor de aankomende top wij accentueren juist de zaken die mensen zich pas veel later realiseren in een luchtig herinneren kantjes roesjes en het half doorschijnend weglatend in het kleine en toch heel opzienbarend zijn waar het mat wit van de fragiele…

ik zag je de tijd kerend met een oude vermoeide zon die zijn stralen nog stuurden langs het half dichte pluche waar zij nog duurzaam stof deden opdwarrelen en jij met het losse golvende haar nog met de tang gekruld in de licht belegen vintage kledij die zich nu in modische snufjes helemaal kan uitleven daar waar oud en jong…

zij stappen voorbij in doldriest verschijnen schuifelen amechtig op toffeltjes langs maar niemand beseft dat ook hun leven ieder moment aan een bijna doorzichtig zijden draadje hangt glasvezel en koperdraad vervangen de natuurlijke verbindingen in het lichaam als noodzakelijk kwaad in reparatie van netwerken zoals zenuwen…

soms was er die stilte in een onverklaarbaar niets zeggen terwijl de woorden in de lucht hingen vol betekenis voor wie het wist geladen met wat lichte dreiging van ongenoegen door elkaar niet goed te verstaan in een ongeordend patroon van uiterst vreemde voorvallen juist in de tal van fijngevoeligheden konden wij bij elkaar…

ik hoorde haar zeggen het gaat minder goed als dat we gehoopt hadden de uitkomsten van onderzoek en volgen blijven beneden verwachting wij adviseren als team ter voorkoming van een onverwachte dood de plaatsing van een icb controle die indien nodig juist die extra impuls kan geven om fatale gevolgen voor te zijn mijn lichaam…

het is een laaiend vuur met loeiend geknetter van talloze volzinnen die na de gezette punten een beangstigende en bevreemdende leegte presenteren de warmte is verdwenen het zonlicht is verbrand ook in de resten van dit illuster vuur slaat stil zijn laatste uur komt grijnzend dichterbij in dodelijke kou om ook jullie te…

je handen warmen met de openheid van gespreide vingers maar schermen tegelijk af zij bewegen zich in het ambivalente van aantrekkingskracht en corrigerend gedrag waarbij communicatie levensbelangrijke lijnen uitlegt waarlangs het belangrijkste spel intrigerend gespeeld zal worden geen spil waar alles om draait maar wel…

geruisloos sneeuwde stilte esoterisch in het gaan langs het dubbelglazen raam transparant vlokten hun voorbijgaan zonder stapeling de platte kant toch waren er nog luwteplekken waar een warrelend licht suizen wat dynamiek verried en tocht zijn energie langzaam loste als de avondkoud het licht liet vallen in de donkerte…

je lach klaterde in zonnebloemgeel de heuvel af tot groen hem stopte in het blauw en kou van de rivier die ondermaans zacht schurend de lage oevers ondermijnden met de zomerse restanten van wat ooit een gletsjer was geweest het landschap sprak frans met de couleur locale van eigen producten waarbij het harmonieus zangerige…

ik heb mijn droomvleugels afgelegd de fantasie stopgezet en ben geland in vette klei was meteen weer helemaal bij toen een vreemde aan kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde…

je haar was hanig hoog en piekig gestyled zwart reflecteerde uit het niets zijn kleur en om je heen hing de geliefde geur van chloroform uit jouw odeur je ogen loensden alle kleuren en de oren waren wit getipt op deze toch weer aparte outfit op de heksensabbat die in zwart en glinster paars een aardig stel gaat vormen met de…

we hoorden de roep van het land in de seizoenen toen wij dwaalden in de geur van bloemen zagen wij steeds minder insecten die wiegend op de golven van warme zomerse tinten net genoeg honing konden vergaren om te leven wij schrokken van het hete zand dat pijn deed aan de voeten uitgeloogd op de scherpste kant we verdwaalden…

je handen zijn eigenzinnig vingers lang vol speels talent dat de kleine kneepjes al snel herkent het lijkt je allemaal vlot af te gaan maar jij als perfectionist is het je eer te na om zomaar wat te broddelen gelikt is je werk wat jij met pen en zinnen doet raakt emoties van de ziel verschuift werkelijkheid naar volmaakte…

ik heb ze zien zweven de stukjes blauw uit je ogen ontsnapt uit de hemel heel ver daarboven zij raken het zwart van de kring die het wit donkert in je heldere blik die de combi laat spreken in vrolijk bewegen en de dans der luchten volgt zo sprankelend in kleine letters de sensatie van goddelijk contact ervaren…

in het zachte dromen met geloken ogen namen heiligen jou vaak bij de hand om samen te lopen of de heuvels te bezoeken van het santiago bedevaart land opgegroeid in kathedraal en basiliek met de mystieke geur van wierook zonder wiet na een heerlijk opschonende biecht met een vleugje kerkelijk magie want zij bepalen nog…

waar ogen in kolenzwart wittige stilte schitteren wolkt de condens van je warme lach zijn vrolijkheid over de pas gevallen sneeuw die straks het fundament zal zijn van het nog te bouwen sneeuwen huis nog herinneren wij ons het dwarrelend wit van de lange winter de ijskoude handen en het bevroren haar weer zullen wij getuige…

het kraakt waar ooit stilte voor is gemaakt om met veel geld elkaar geruisloos te passeren en dan nog iets van de ander te leren bij een geur is odeur gevoegd in combinatie met de tandeloze lach die toch het zuinige naar boven bracht in een extravert en joviaal ogend type goed voor het onderscheid in de typering van het eenmalig…

wij hebben alles gedeeld ook uit de beginjaren van de schepping de evolutie en het ontstaan van de mens het altruïstisch erfgoed is overgeleverd op tal van manieren waarbij de chronologie van het gebeuren speelt in de verhaaltrant zich het eenvoudigst laat begrijpen en lezen door de eeuwen heen jij bent geschiedenis je ogen…

in je heerlijke vrijgevigheid deelde jij je beelden gaf stukjes personality aan hen die jou aanbeden ongeweten lachte jij hen toe zwaaide naar hen met warme groet ook zij die nooit van deze genegenheid hadden geweten kwamen jou nu tegen in de lawines van warmte waarin mensen wilden smelten zonder hinderende onoplosbaarheden…

je perst cumulatief beweging uit de meest volmaakt getrainde gewrichten met een souplesse zonder haper en start waar ga en glij zonder stop naadloos in elkaar overgaan lijkt vloer de meest effectieve baan om op te gaan in begeleiding zijn er de kleine ongeziene touches in het richt- en duwmoment versnellen en vertragen van de…

je keek me aan ik zag dat jij besefte wat mijn woorden betekenden in de wens van waarheid die vlamde in angst die wanhoop zuchtte zonder zuurstof stikte in verdwenen verten en opgeloste horizonnen die gedaan hadden met leugens en goede wil die niets meer om handen zal krijgen in een tijd waarin wij nooit meer achterom durven te…

ik heb het zien gebeuren hoe zij de condens in de lucht wist te kleuren met een beweging van haar hand we lachten maar wat naar elkaar als getuige van dit uiterst vreemde fenomeen voelde ons even ontheemd weg van de eigen wereld verbaasd en licht wazig liep ik naar je toe drukte jou tegen mij aan in de hoop daarna weer…

jij toonladderde voorzichtig in het groen van gras dat onvoorstelbaar veel variaties had spriette hoge tonen tot zaad in luchtvervoer dat zo de mooiste dromen bloeiden in deze tour de chante waren de bloemen uit de wei met wind als dirigent duizendschonen blij waar bomen struiken kortwiekten in wat donkerder kleuren klonk…

op perrons of bij evenementen en belangrijke samenkomsten waren er altijd velen te duiden aan de alom zeer bekende genealogische roots in hun naam door een vriendelijke zwaai van arm en hand en de eigen draai met groet voelde alles al goed lokaal waren jullie in de meerderheid als groep staken jullie zeer herkenbaar boven…