Alle inzendingen van Wil Melker

je weerkaatste glinsterde en dook warm op mijn huid waar kleine stukjes winterwit er wel heel snel uit sprongen in de vol roodbruine glans van het zonlicht voorhanden zonder mijn vel ernstig te verbranden eindeloos goddelijk was het zonnebad dit jaar waarin de koude noorden wind met veel misbaar zijn plek opeiste na wat korte…

ik heb je niet gedroomd wel met je gesproken over dromen en leven om hemel klaarheid te geven daar waar bestaan de tegenstelling scherpt zal droom die proberen te verzachten in een uiterst subtiele benadering rationele en emotionele kanten zullen om voorrang vragen omdat zij denken dat de wereldse communicatie hen meer zal schragen…

de hoekigheid is verdwenen geen geschop meer tegen schenen rust en rondheid in gebaren is op dit moment de grote must een pas ontdekte pandemie heeft de wereld in zijn greep twee bekende namen zonder ziektebeeld hebben de tradities ronduit weg geveegd geruststellend lijken de woorden stress en adrenaline die het immuunsysteem…

zelden heb jij je tranen laten gaan hoewel het water vaak tot je lippen heeft gestaan dan leek je onaangedaan en opende de ramen om de benauwde sfeer snel weg te laten gaan je vermande je hield het hoofd nog even rechter in verder en er zeker niet aan onder door gaan van die kracht had ik nog graag de zachte kant gezien…

ik heb geprobeerd je te tekenen in houtskool met vinger en duim voor contrast en schaduwpartijen maar ik kwam niet echt heel dicht bij je zelfs in een licht vergelijk bleef jij voor mij een vreemde ook al opende jouw ziel voor de kijk maar als ik naderde verdween zij gelijk ontsprong jij de dans gaf mij geen kans iets van…

jij hebt je neergezet wij met ander licht je schaduw afgedekt om dat haar werkelijkheid maar een duidelijke dimensie kent waar jij goed uitgelicht weer feestelijk figureert zou dit klein bagatel anderen nog mateloos kunnen storen in afgeleid worden waar licht de aandacht centreert verliest alert zijn scherpte in donker zonder…

zoemend draaide 3d je lach in alle dimensies maar vergat waar jouw ziel haar zetel had mooi om te zien in de roze rode kleuren maar het stralend tonen bleef het gewone proberen om van binnen uit in huid emoties gevoelvol te etaleren als extra steun werd geluid synchroon bijgevoegd maar beeld en audio vielen zo net buiten…

het geroezemoes verstomde toen jij stilte bracht in een lach die alle blikken zag en een welkom voor ieder had geen nederige verontschuldiging voor het onderbreken van gezelligheid maar een verwachtingsvol nieuwsgierig zijn geen woorden wel een massaal mantraal bewegen waarin wij elkaar de zegen geven in vluchtig raken om…

in het zachte zingen dansten de tekeningen op het couvert van terughoudendheid was geen sprake vorm en kleuren vermaakten de smaak na een voorzichtig visueel strelen om de appetijt te helen volgde proeverij een met ogen die verrukt langs het hemelse gleden deelden wij de exquise smaak waar het gerinkel van servies en bestek…

jij was excellent in het spel van overheersen jij had niet alleen het talent van de geraffineerde keuze maar kende als geen ander het uiterst subtiele mengmoment in jouw domein stonden verstilde geuren naast elkaar te kleuren vaak bekroond met talloze sterren uit aromatische dromen hier kwam crème de la crème uit het hedendaagse…

ik heb de tijd even teruggezet de donkere kleuren uit de foto gehaald je lichtte op in lach waar het zachte onmerkbaar in de jaren verdwenen was glinsterden je ogen als vanouds de cirkel die jij in aanwezigheid straalde haalde bij menigeen het beste naar boven in een kleine seance herleefden gebaren en woorden hoorden wij…

ik zag hoe mensen onbewust het luchtledige raakten door woorden te maken zonder modulatie en vibratie van lucht het was geen stikken dat verwoede pogen van het ikke om te landen zelfs met handen en voeten lukte het niet heel subtiel is er in contacten gesneden zijn verbindingen ontkoppeld werd het netwerk uitgekleed en…

jij hebt weer bloemen gestrooid waar een herfstige dood de zomer begraven had het winters zwarte pad dat sneeuw als deken zag vergat de tijd waar lente al lieflijk danste het groen druk met voorjaar sjanste bloeide zon zijn bloem nog nevelden de mooiste kleuren tussen bomenlicht de door jou gestrooide bloemen extra belicht…

de wand met gitaren een handvol muziek on stage de chaos in ongekamde haren van een illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo…

zij sterde in versplinterd glas nog voordat zij geboren was opende dimensies waarvan het bestaan in heden weer naadloos past daar waar het spirituele een goddeloze dood al lang gestorven had het geestelijk vacuüm al eeuwen zonder zuurstof een zieltogend einde zag wachtend op de implosie van haar verschijnen dat alle tegenstand…

de jaren hebben ons gevouwen langs vroeger onzichtbare lijnen die ooit als sterke baleinen ons als een front bij elkaar hebben gehouden wij presenteerden familie en kracht door generaties met straffe hand groot gebracht vrijheid en welvaart gaven aan eigen zinnen ruimte zonder bevoogding in samen beginnen we zagen dorpen verworden…

jij warmt de wereld met je stralende energie zet licht om in kleur en plezier fluctueert in een leven stimulerend opzwepend ritme dat mensen diep in hun ziel voelen als hartslag van toen de bewegingen doen die zo herkenbaar zijn vol liefde door samen om zonder venijn als mens gelukkig te zijn jij bent de spil waar alles om draait…

ik schrijf zelden tranen want zij vlekken verdriet dat te langzaam droogt en dus iedereen ziet stukjes emotie die loslaten tussen wimpers weg glijden om langs de wang te sporen waar zij opgevangen worden waar wij normaal gevoelens verbinden zit er een blokkade diep van binnen die er niet hoort en het hele proces dramatisch…

ik zag je lichaam draaien als jouw vingers in een teder gebaar over lijst en deuren aaiden met zachte druk de kruk omlaag doet in een laatste groet jouw afscheid wil de warmte van contact zo lang mogelijk genieten nog even de intieme details tot je nemen die herinneringen de plaats geven om te delen nog mag ik even de energieën…

ik heb nooit de taal van snelle jongens gesproken die versierders kozen op hun pad was van de kleine dingen een vriendelijk woord en de warme hand als die nodig was wij spraken slechts de taal van ogen waarbij als toegift nog het lichte blozen in onschuldigheid zij bloeiden in bescheiden aandacht tot de mooiste bloemen…

waar zon en licht je haar blondeerde met zomerse highlights ving achterkant het donkere van schaduw in opgewerkt kort het was altijd een sport om de tegenstellingen te zien passeren als juist lente de confrontatie aan het uitproberen was vooral de lang gebruinde benen gaven aan het kapsel de frivoliteit van het feest van rokjesdag…

als er iemand sprak speelde er altijd de lach van herkennen rond je mond jij kende de frames vol woorden die bij elkaar hoorden voor een geijkt effect zo voelden de aanwezigen zich meteen al warm en goed ingebed het leek thuiskomen in bevestiging dat alles ging zoals zij dat ook verwachtten jouw specifieke aandacht was gericht…

ik heb je bloemen gegeven de kleuren brengen hopelijk het sprankelen van je blik weer tot leven je werd niet wijs van het somberste grijs uit de dagelijkse info waarvan zelfs de toon ijs gewoon laat smelten tot water juist in het plat gevaasde bloemennat weerkaatst de spirit die wij zo graag weer in je lach willen zien…

ik zag de regen dralen op een windstil moment of hij de grond in grote of kleine druppels zou halen in uitslag onbekend choreografen van het tegenwoordige weer hebben grafieken waarin pieken uit vele eeuwen staan en niet de getrainde blik van generaties alle luchten schouwen vaak ontbreekt de subtiele info die de natuur…

ik opende je hart met warme lichte zonneblaadjes vers uit de eerste zonsopgang begeleid door vogels wakkere muziek in prille lente melodie het is geen ochtend zoals velen dat zou snel gaan vervelen maar juist de kleine variaties in licht en geur geven de begeleidende muziek haar unieke kleur het is dat gevoel van op weg zijn…

ik heb de wereld tegen de muur gezet hoe harder ik schreeuwde des te groter het verzet kende hun namen uit wat zij ooit hadden gezegd een bonte mengeling van losgeslagen geesten zonder verband is er met hen als groep niets aan de hand maar door het algoritme van deze tijd raken zij bevrijd van maatschappelijke kluisters…

ik had je gedachten al bespeurd lang voordat ik jou zou ontmoeten jij was als een lichte tinteling voelbaar in het spanningsveld van entiteiten sprankelend waren je speelse ontladingen in vorm en kleur met een warm na-ijlen zonder direct personifiëren beloofde contact al meer dan het ludieke passeren van vele anderen…

overal waar jij verscheen gaf natuur acte de présence zag in de verte al de knoppen van bloemen zich openen om in volle nieuwsgierigheid hun hart aan de kijker te tonen struiken ritselden bomen ruisten hun groene welkom melodie de vergeet-me-nietjes in het gras wisten al meteen dat jij er was adembenemend hoe zij groeiden…

de entropische groei van vreemde figuren in onze uitgebalanceerde maatschappij was al enige tijd geleden voorzien het raamwerk kraakte in al zijn voegen door protesten en mega demonstraties steevast culminerend zonder enige logica en advies de vrijheid die corona gaf leek het kant en klare pad om alternatieven te tonen waarvan…

ik zag je staan de kamer keek je lachend aan jij als illuster middelpunt door het interieur gegund harmonisch dansten kleuren jouw bewegingsritmiek in subtiele klanken veranderde licht door schaduwtechniek jij nam ons mee naar jouw decor dichtbij de coulissen jij hebt ons niet tot rekwisiet gemaakt we deelden de bühnesmaak…