Netgedichten

netgedicht (nr. 73.796):

Sprankelende ijlte

ik heb
me vergist
in het wad
zijn zuigende
modder in een
te grote stap
laag hangende
koude mist dat
het zonlicht
voor even vergat

wij spraken
onze glinsterende
woorden met het
vloeibare van water
een sprankelende
ijlte die brak net
als het water was in
twee componenten
momenten in
leven en dood

een symbiose
die zij zelf kozen
eigengereid en in
bruisende vitaliteit
om in deze
kraamkamer van
het leven van alles
en iedereen het beste
te nemen en als
nalatenschap te geven