Alle inzendingen van Willeke

Gouden warrige haarlokken losjes als tamboerijnbellen tikkende tijdloze klokken tenen die naar voren hellen draven langs zwarte grachten in warme zakken tissueproppen zijn frases zullen verzachten benen die niet zullen stoppen Twijfelachtig wil ze negeren en ontbering voorkomen haar tranen stromend dresseren wuivend pampasgras, pijnbomen…

Blootvoets over de rijp op het groen worstel ik me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weg van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters gezegd…

Door mijn eigen gesponnen web zit ik gevangen in mijn trui van losse wollen draden waarvan ik niet meer weet wanneer de steken zijn gevallen Met verbeten mond lig ik onder mijn deken van vlinders hun vleugels wijzen mij het pad waar ik met mijn blote voeten de aarde weer kan voelen Door mijn eigen tralies om mij heen te solderen voel…

Wat een moed om die bittere smaak te proeven een jas van ijs te dragen fagotmuziek te willen horen balancerend op ’n draad van eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig…

Met haar gekleurde wangen slentert zij langs afgevallen bladeren Kastanjebruine ogen kijken mij vol vertrouwen aan Door lege takken ziet zij grijze luchten ’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen Doorlopend wikkend en wegend maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke…

Er is mist 't Is zo vaag het is weggegrist regent gestaag er is sneeuw 't is als een deken je bent er als de kippen bij dat is wel gebleken 't Is koud geen hout op het vuur Kille, koude vrouw Wat kijk je zuur!…

In haar rechterkamer wanden bekleed met bordeaux velours ‘k Zie zwart glanzend lak het klavier bespelend met gemak In haar linkerkamer mag ik slenteren langs toetsen, zwart en wit rustende, liggend en in zit in haar rechterboezem trek ik mijn knieën op wil blijven drijven en zinken sonates van Bach horen klinken in haar linkerboezem…

Pluk een bloem voel bewust lees een boek serene rust Dans in d'regen en geniet koos je lief en zing een lied Zie de zon en lach Grijp de wind Pluk de dag Op mijn rug in 't gazon 'k wou dat dit voor eeuwig kon…

Over land en zee Wind houdt ons niet tegen Ik vlieg met je mee Door storm en door regen Door een gordijn van zachte wolken Druk ik je tegen me aan We zien de golven onder ons kolken En raken de punt van de maan Een droom die in mij zat Jij die mij suste "Ik wou dat ik echt vleugels had" Ik leg mijn hoofd te ruste…

Jij en ik, zij aan zij Ik reik naar jou Jij reikt naar mij Elkaar zoeken op de tast Welk pad we ook kiezen Elkaars handen vast Voel je je klein Trek je aan mij op Ik sta naast je, ik zal er zijn Niet alleen hoeven staan Jij vangt me op Ik laat me gaan Soms allebei gebukt Dan weer stromen Van liefde, zo verrukt Samen, dat zijn…

Als niemand begrijpt wat je bedoelt als niemand weet wat je werkelijk voelt als niemand ziet wat stilte met je doet als niemand kent hoe 't is als boosheid in je woedt als niemand snapt wat ik allemaal hoor als niemand wil weten waar ik me aan stoor dan voel ik me soms ellendig alleen...…

Deze morgen is het windstil wat ligt verborgen vuisten zo kil Deze middag stormt het in mij wat ik ook zag wat ik ook zei Deze avond stuurloos gevoel waar ik ook stond geen enkel doel Deze nacht druppels langs de ruit wat ik ook dacht maakt niet meer uit…

Drents: In ’t duuster zie ik vall’nde sterr’n als ik ev’n goed luuster heur ik ja heulmaol niks ’t haordvuur knapt ja zo lekker de katt’n krull’n in ’t rond in mien kop heur ik steeds gemekker maor buut’n heur ik ja heulmaol niks Hejje ’t al heurt van Gesie en Jan? ze benn’n uut mekoar hoe moet nou verder dan Maar ik heur laiver…

‘k Vind zo’n zwak betoog nee niemand de schuld ademen gaat hoog Zij hebben geen geduld Kansen blijven onbenut beperkingen in ’t zicht niemand voelt ‘t; ingedut zoveel schade aangericht Wenkbrauwen fronsen ben je gezwicht? harten bonzen meningen vederlicht Zwalkend in een doolhof de route verloren uitverkoren geen kant kan ik op…

Mijn vingers omklemmen een handvat van hout vasthouden, niet zwemmen dolend door ’t woud Ben naar iets op zoek mijn hand kleurt grauw druppels langs het zwarte doek ik weet niet hoe ik het hebben zou…

Drents gedicht: "Zuur" Er is mist 't Is ja zo voag 't is weggrist 't reegn't gestoag Er is snei het is als een deek'n doe bist dr as de kipp'n bij das ja wel gebleek'n 't is kolt geen holt op 't vuur kille, kolle vrouw wat kiekst ja zuur!…

Het tafellinnen gestreken Geordend is het bestek elkaar proostend aangekeken warm is deze stek Rijkelijk vloeit de wijn Gesprekken zijn gaande dit moet voor eeuwig zijn Ik houd me nog staande Oh…groene olijf met rode piment ‘k word een aangeschoten wijf die de weg niet meer kent Kaarsen in de luchter brandden gestaag door ik wil…

Mijn allerliefste meisje, zo kwetsbaar en zo klein, heel even in mijn armen mocht jij maar bij ons zijn. Negen maanden bij me, ik heb zo naar je uitgekeken, maar de mooie roze wolk is een grijze wolk gebleken. Het leven gaat weer verder, elke dag maar weer, maar mijn gedachten zijn bij jou, telkens, keer op keer. Hoe zou je er uit hebben gezien…

Het doet me veel verdriet Maar ik red het niet ´t Is niet dat ik niet van je hou maar ik voel me niet meer jouw vrouw Voel geen liefde meer En dat doet me zeer Daarom ga ik nu weg En hoor wat ik nu zeg Het ligt niet aan jou Maar ik laat je vrij omdat ik van je hou Het was al even aan de gang Maar het maakte me bang Om te noemen wat…

Huil niet om mij Maar vier mijn leven Huil niet om wat ontnomen is Maar lach om wat ik heb gegeven Mijn leven was rijk Had van alles precies genoeg gezonde gelukkige kinderen Met een heerlijk leven voor de boeg alles komt goed ook deze tranen zullen drogen En kijken jullie lachend naar dat sterretje in den hoge…

De wind zo guur waait lokken heen en weer op dit late uur kijkt de maan op ons neer Bakkers maken poppen van spec'laas Makkers staakt uw wild geraas Ik kijk door de ramen van de huizen Zie gelijk Pepernoten, kikkers, muizen Kindjes warmen handjes aan hun mok lintjes sieren pakjes, taaitaai geschrok Op het dak paardenvoetjes…

Jouw lach, Als perfecte maquillage voor jouw daadwerkelijke zijn Jouw lach Als afleiding voor jouw innerlijke pijn Jouw lach Waarmee je ons om de tuin dacht te leiden Jouw lach Bedoeld om anderen te verblijden Maar jezelf Kon je niet bevrijden Want jouw eigen pijn Mocht er van jou niet zijn En toen de dagen nachten bleven Jouw lach op…

Blote voeten op ‘t strand Een rode lok in je gezicht Maria in je hand Voor de stilte gezwicht Blote voeten op ’t strand Heuptas op je dij De zee die overmant Isis aan je zij Blote voeten op ’t strand Broekspijp omgeslagen Zachtjes kietelt het zand Antwoord op je vragen Blote voeten op ’t strand Fluist’ren doet de wind Met je hakken…

Hij wilde nog één keer zeggen pap, ik hou van jou maar wist niet zeker of hij die woorden begrijpen zou Dus bleef hij stil Zijn zwijgen oprecht en had hij het zonder woorden toch nog gezegd…

Hij was gek op voetbal maar snapte de regels soms niet meer Schreeuwde 'buitenspel!' bij een uitbal en vroeg de stand keer op keer In de rust discussieerde hij met de spelers en de staf Maakte zich ontzettend boos en noemde de scheids ronduit laf En na 90 minuten was ie helemaal op 'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan 'gelukkig was…

Probeer binnen de lijntjes te blijven, als je kleurt.. En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Haar man was gestorven, maar dood was ie niet Hij was er gewoon stilletjes vandoor gegaan en zonder dat ze alleen was was ze alleen komen te staan Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Ze had niet eens gedag kunnen zeggen toen hij haar verliet Ze mistte zijn armen…

Ik zie hem wel, maar hij is er niet Een lege blik zonder herkenning maar met de diepte van verdriet Soms loopt ie me te zoeken terwijl ik er gewoon ben waar was je nou, vraagt ie dan er was iemand die ik niet ken Ik ben er wel maar hij ziet me niet voor hem ben ik een ander of..degene die hem in steek liet Soms lieg ik dan en zeg…