117 resultaten.
jolig geblaat
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 484 Gisteren was huppelen nog slepen
Het grind knarst onder de zolen.
Nu ontspannen de mondhoeken, voorbij de frons
Gisteren…terwijl de nacht tergend aan brokken viel…
Met verstrengelde handen
glibberig van ijzig zweet
knielde ik
want dat zou de overmoed verdrijven naar een vergeten land.
Want een gif knaagt aan de zege
Die je te vals verwacht…
Drenkeling
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 3.461 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er vermolmd hout,
groeien er koralen op de mast,
de oeroude glorie ligt aan scherven
terwijl zijn tranen bederven…
orkaanoog
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 614 Aan de rand van het beroofde land
In het kloppend hart van het oosten
Verwart men ‘samen’ met ‘beramen’:
het oliedomme spel, de bommenruil
De olijfberg geurt naar ontbinding.
Regen is een verkwikkend geschenk
De aardkorst wordt een klad van lijkafdrukken.
Waar ligt elders?
Zij verkiezen rood en schroot.
Grijs is geen kleur maar een verzinsel…
Ademnood
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 807 Jouw okselgeur is een vlucht uit de duisternis
wegdrijven naar een wonderwolk
Modder en zand van de zolen schudden.
De donder slaat weerhaken in ons,
wij horen elfjes giechelen.
De nacht ritselt
maanstralen raken de riethalmen.
Krekels sussen ons en we strelen,
bevelen elke kus met een vingerknip.
Duiken in de vinnig vervoering...een…
Wensdroom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 4.338 Hier stond mijn krakend bed
Ik fluister terwijl ik de klimplanten toon
in het park waar de zwanen zwijgen
en het naar jonge lente ruikt, zoals toen.
Wat is het meeste dat ik wens?
Een dame met de handen in de heupen
die me met zijdelingse blik doorboort
Een gestolde pop worden.
Of de smaak van meer nog...
de valse gewoonte te overdrijven…
Schooljongen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.916 Met 1 munt in de borstzak.
De gekartelde randen schuiven langs de naad.
kiem van een wenkend fortuin:
een hangbuikspaarvarken.
"Lange Wapper!"
Hij blaast zijn spotnaam weg, een pluisje op de lippen.
De hemel hangt door van afgrijselijk grijs
en de jeuk vervliegt, de lachstorm dooft.
Ogenblikken gevangen in een bel
ergens over de…
Bezwering
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.205 Voor mij rijzen de vestingmuren
de gevaarlijke spieren van vader
Binnen is de lucht droog en heilig.
Mijn geploeter begint pas.
De blaren op mijn edel gat leren dat
sterven volgt op streven.
Toch wordt het een gemoedelijk verblijf
onder de nok, boven de wijnkelder
tussen wanden die nagloeien van ons rumoer,
de feestlust van de jonge jaren…
luchtbel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.956 Dofgrijze dagen verzwaren mij,
dalen naar mijn wintertenen.
Ze slaan haken in mijn hersens,
lillende lobben die de leegte ruimte geven.
Ik hurk in het zand voor de nevelzee,
rotsen klieven de branding.
Traag verkruimelt het wolkendek
Tranen slijpen mijn wangen,
Een kale ruïne in de schedel geplant.
Vellen vallen van het lichaam.
De planeet…
spoorloos
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.589 Je ging met slepende zolen,
wadend door moerassluiers.
Een schim van vervlogen weelde word ik.
De deurklink knarst in de buikholte,
waar de vleermuizen in hun winterslaap hangen.
Vroeger voelde ik ze fladderen.
Je twijfelt aan het eerste kruispunt tussen vloek en groet.
'Genoeg' is het inwendig bevel,
mantra die ik herhaal tot mijn wangen…
Harsgeur
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.199 Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout
en glippen de klokketoren binnen.
Je bent voor een ander licht gezwicht.
We verbijten tranen, onze klieren weigeren.
Engelen zaten op een wolk naast jouw bed.
en wenkten je naar een hemel van hars.
Misschien kerfde ik te vaak in de bast.
Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag.
Je verdampt en valt samen…
Vergane weelde
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 893 Mijn huid is strak gebleven,
een rekbaar vlies
maar het geheugen drijft haar zin door.
Krampachtig speel ik nog onder haar rok
In het begin was zij een sidderend standbeeld,
de laatste storm die mij omhelsde
met tentakels van tropenwind.
Een matroos in het kraaienest
kon niet zwijgen over haar wijkende lippen
met zijn zwijmelziek gezang…
Kruimeldief
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 669 In het geheime stadspark
Bloeit een klimtak
Met zuignappen nippend aan het sap
Uit schors of stronk of brokkelmuur
Voer voor zwam en schimmel
Het wekt de verwondering van de ontdekker
Met een droge spons onder het schedeldak
Slorpend van een bron van weten.
Het verval en het vervolg:
Het staat nog ver van ons verzet
We verbieden de laatste…
Overspel
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 945 Na het boerenbedrog
Een toverspel zonder grenzen
Een zuinige zege op zak
Doven de sintels in zijn lies
Dompelt hij het jeukende vel in de zon
De gulle hand zaait haar stofgoud in zijn nek
Maar na het vermaak
Laat het gewelf haar volle damp los.
Bevalt van steile striemen
Oorstrelend bezweert een stem
de grillen van de herfstwind
Molenwiekend…
Stormschade
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 738 Schuimvlokken waaien tegen jouw gezicht
Een schicht breekt het zwart
In flakkerende scherven
Ergens boven de sneeuwtoppen van het oosten.
Storm strijkt de flanken glad
Wist de hoefsporen van de steenbok
Die vlucht in de sparren
Voor de hefschroef
Een piloot in ademnood
De lens van 'National Geographic'
We verdwalen in geruchten.
De…
Kerstkoor
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 3.857 Alsof een engel stroop in mijn oor giet
Hij belooft sneeuw in december
Dat de praal van de stilste nacht
Boven Brugge hangt
Als een bruidssluier
Weerspiegeld in het smaragd van haar wintergracht.
Eerst zien en dan nooit meer geloven
Want het blote oog is een bondgenoot
Tekent de krijtlijnen van wat kan.
Zoals een sterrenwachter van tien…
Prik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 575 Ontkennen is verkwisten
Nu het tomeloos oog dwaalt
Over het tafelblad
Langs nepmarmer, kopjes, smeltend roomijs.
De verweerde hand van moeder
Prikt het netvlies
Ze mikt melk in de koffie
-Een hoge geut-
Wuift gejaagd naar de kalme kelner
Ik vergelijk de huid
Schat het verschil...de jaarringen.
Meet de zwijgende kloof
Waar span ik een…
De Ander
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 771 Vuurtongen snijden de nacht
Sierlijk en vreemd als maankraters
Huizen woekeren over de velden
Twijfelend aan mijn wandel
Sidderend voor de zeis die ons neermaait
Bespied ik de heilige honger
Van de ander die weet
Hoe gretig de uren happen
Hoe de avond razernij met stilte verzoent
Als een kat voor de sprong.
De anderen blijken gelijker…
Storm
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 919 De late avond draagt een stalen mantel
Met grote koperen knopen
Een bescherming tegen het zwart
dat knelt en knarst.
Verzadigd van indrukken:
Flarden van klank
Flitsen van beeld
in een sissend hoofd
Ze vloeien onstuitbaar binnen
Schelle tonen, scherpe kleuren
De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer.
Overal gebeurt…
zondag in september
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 661 1
Linten fladderen in de boomtoppen
Als je door de wimpers tuurt.
Bont gestippeld
Blij geritsel
Alles is nu zoals het hoort
in een land dat popelt om een feest
Even het grofgebekte beest uithangen.
Wij sluimerwandelen in verzengend licht
Langs de vloedlijn
September sloopt de heftige glans
Met een hamerslag.
Sloom veranderen de kleuren…
Koorts
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 744 Een laffe indringer
Kruipt en kronkelt onderhuids
Hij waarschuwt voor een ijl spook
Dat mij gebruikt en ruikt
Hoe ik verstar, stik, kook
Hij geniet van mijn stille stuip
Kil knijpt hij de strot dicht
Knaagt aan de spieren
Klauwt naar het gezicht
Hij raast
De nacht rekt zich loom uit
De slaap weigert het woelend vlees
Hij nipt gulzig…
Stuurloos
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 580 Pruilend als een gekrenkte godin
Vlijt ze zich naast me, hoofd in de knieholte
Aan de overkant horen we een luide lach
Die over de halmen rolt
Gestaag. Voorbarig. Voorlopig
Stamelt het bloed
Kraakt de rib
Drijf ik een eeltige hiel in haar lenden
Nu ik staar naar haar.
Zwelt een prop in de krop
Het verhemelte splijt
De sappige tongval…
Dans van Bekoring
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.541 Langs de rietoever zakken mijn voeten weg.
Dageraad wordt een oase
In het woeste tumult
De basdreun van de buurjongen
Wolken weerkaatsen het gapende oosten
Voorbij een glooiing vang ik
De hevige adem van paarden
In het slakkehuis van mijn oor.
De rest raad ik
Dan moet je woorden verspillen aan een daad
Het ging als volgt:
Een versneld…
Popelen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 669 Lok de malse kat uit de hoek
Want mijn bloed stolt in de stoflucht.
Stoot je dartele vuist in mijn navel
Gun me een duik in de ronde meren van de iris
Met schichten doorsneden.
Koperglans of de doffe gloed van brons?
Het verschil ontglipt me even
Nu die fatale handen me verwennen
Dan beloof je dat ik ooit een man word
Alhoewel mijn benen…
Verloren dochter
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.235 Kan het niet meer tellen
Hoe vaak ze heimelijk haar vel afstroopt
En ik een nieuwe dochter vind
Terwijl het merg woekert
Zwelt de holte
Ze waggelt nu op hoge hakken
Ze knoeit met oogschaduw
Ze wil weg uit dit huis dat huivert
Ik zie het liever niet
Hoe ze de klok opjut tussen haar tanden
Dan wil ze briezen naar haar verwekker
Haar tedere…
De stroop van de troost
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 707 Soms vlot een troebele galm door de ader
Dan dringt het zout zich op
En wringt de druppel uit de klier.
Elke porie lost zijn gifgas
Elke rafel zwelgt in dorst.
Dan wil ik pulken aan jouw knoop
En vang de vleermuis die het stof
Uit jouw bloed opfladdert
in een heldere werveling.
Me lavend aan de taal
Mijd ik de zwarte tongen in de wandelgang…
Verzoek aan de Lente
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.325 Wil je nu al het rijgsnoer lospulken
De strik van dit keurslijf
Door een gure winterkoning geknoopt
Zie je dan niet hoe hij reutelt en treuzelt
Nauwelijks wijkt van de troon
De laatste trots
Gun ons een voorschot
De milde spoeling van jouw meisjes
Week onze wangen in het lengend licht
Want geef maar toe
De bevrozen aarde houdt een belofte…
Anker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 728 Als de zon dan toch moet zinken
Slinger dan het anker, de weerhaken van jouw hart
Naar mijn vel en vezels
Vlucht in een grijze sluimer
Want moe van de veldslag
In een woestijn van dag en dauw
Of gauw nog wat blazen op de loftrompet
Alles gaat goed!
Moe van beuken tegen de poorten van het fatsoen
Wil je vergeten
In een wollen deken
Waarom…
Schandpaal in Brussel
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 796 Zon schaterde tegen witte gevels
Wind woelde in het lover
Het Jubelpark stroomt vol...
Een rouwstoet van rebellen
In de staart dragen ze een gipsen vuist
verbijten de razende traan
Een verzet tegen smog en hoogverraad
Want bos wijkt voor beton
Een roettong likt aan de groene long.
De tuba pronkt met een wijde stem
Trompetten scheuren de…
Schandpaal in Brussel
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.214 Zon schatert naar de witte gevels
Wind woelt in het lover
Het Jubelpark stroomt vol...
Een rouwstoet van rebellen
Ze dragen een gipsen vuist
Verbijten de razende traan
Hun verzet tegen smog en hoogverraad
Want bos wijkt voor beton
Een roettong likt aan de groene long
De tuba pronkt met een wijde stem
Trompetten scheuren de zucht
Vullen…
Rouwkrans
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.803 Smoor het loos geblaat van de dwaas
Ik wil stil blijven
Knip zijn stembanden tot rafels
Hoor
Zwerfkatten sluipen door de tuin
Loom en lager dan anders
Onheilsboden in een vale vacht
De prooi is al gaan vliegen
Het is gebeurd
In haar slaap zwaaide de zeis
En sneed haar adem doormidden
Sus het blaasorkest
Wring een prop in de koperen…