inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.175):

luchtbel

Dofgrijze dagen verzwaren mij,
dalen naar mijn wintertenen.
Ze slaan haken in mijn hersens,
lillende lobben die de leegte ruimte geven.
Ik hurk in het zand voor de nevelzee,
rotsen klieven de branding.

Traag verkruimelt het wolkendek
Tranen slijpen mijn wangen,
Een kale ruïne in de schedel geplant.
Vellen vallen van het lichaam.
De planeet mag oplossen in bonte bubbels.
Grijze dagen, zoet verdriet.

Schrijver: Wimper, 3 april 2003


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 1.956

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)