Alle inzendingen van a

Vanmorgen zag ik jullie spelen, het speelgoed met blijdschap delen, er werden soldaten en tanks opgesteld, het kleed stond vol met speelgeweld. Geheel opgaand in jullie spel, geen tijd, eten alleen heel snel, om daarna weer spelen te gaan, hoe kunnen we de vijand verslaan. Toen zag ik in de krant de slogan staan, “het leger biedt je een…

Hij is met zijn negentig jaar, vaak moe maar zijn hoofd is nog helder, klaar, hij weet, er wordt met ongeduld gewacht, en naar zijn geld gesmacht. Ze blijven hem dan ook trouw bezoeken, neven, nichten, ze komen uit alle hoeken, en brengen een sigaartje voor hem mee, en hij… hij zegt, pakt maar een kopje thee. En bij het afscheid nemen,…

Van de frisse ochtendgeur vervuld, paarden schrapen hun hoeven van ongeduld, loop ik langs de bedauwde weide, ik breng het voer, ’t is voor hun beide. Ze duwen ongeduldig met hun mond, zwiepen met hun staart vliegen van hun kont, en hinniken, misschien als dank, ik ruik de paardenmest met warme stank. En voor de zon hoog aan de hemel…

De winsten groeiden naar behoren, de economie bloeiden als nooit tevoren, bankgebouwen die tot de hemel groeiden, helaas, veel banken knoeiden. Winsten die tot bonussen kwamen, ‘t waren de bankmanagers die namen, zij waren het die oogsten, wij mogen ons nu met hun erfenis troosten. Dat nu ons belastinggeld, opnieuw door de banken wordt…

Ik heb mijn jeugd reeds lang verlaten, verleden kan mij niet meer raken, de tijd, stil in het niets opgeheven, een leven met lief en leed doorweven. Veel idealen zijn gestorven, niet altijd ‘t goede inzicht verworven, en kwam er ook op mijn pad, veel waar ik niet op te wachten zat. Van dat alles heb ik wel geleerd, ‘t hoort bij het leven…

Wit besneeuwde bergen, waar hij zijn oorsprong vond, klaterend, vol van zacht kristal de rotsen rond, vol van levenslust ruisend, dromend, tot een machtige rivier samenkomend. Vredig tot rustige stroom verheven, dan weer briesend door dooi omgeven, vloeit hij langs de oevers van het dal, rotsen omhelzend, polijstend na hun val. Oneindig…

Een andere toon ‘k Loop dromerig door het boerenland, plots ruist de regen langs me neer, zo triest dat ik mij in mezelf keer, geen oog voor bloeiende wilgen aan de kant. En met gebogen rug, ga ik wat later, haastig langs het water, naar huis terug. Hij valt met stromen neer, ik ben doorweekt, koud tot op het been, ‘k voel me treurig…

Ik ben jouw schaduw niet, ‘k begreep toen ik jou verliet, ‘k heb teveel van mezelf gegeven, nu heb ik weer mijn eigen leven. Ik ben jouw schaduw niet, jij bracht me veel verdriet, liefde had mij onteigend, teveel had ik me weggecijferd. Ik ben jouw schaduw niet, niets dat ik achterliet, het zonlicht ging verdwijnen, nu zie ik hem weer…

We waren toen nog jong en ik zag je, voor het eerst daar aan het strand, je hebt nog steeds hetzelfde lachje, ik gaf je al mijn liefde, we liepen hand in hand. Je sloeg je ogen neer, en kon nog blozen, dat lukt je nu helaas niet meer, en ik, ik plukte voor jou veel rode rozen. En nu, na zoveel vervlogen jaren, zie ik je weer en herken je…

Toen het werk voor het dagelijks brood velen weinig uitzicht bood op een leven van rust na werk alleen de zondag en de kerk Kwam de tijd dat na een leven van hard werken zij dit tegen het einde konden beperken. Nu doet de vooruitgang ons de mogelijkheid geven op een gezonder en rijker leven. Helaas is van een rijker leven door steeds naar…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkte keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer. Zij slaapt nu ongestoord achter de…

‘k Heb de hele middag naar ‘t debat gekeken er werd niet van de standpunten afgeweken, het parlement had heel veel vragen, maar de premier vroeg bedenkdagen. Er werd veel gesproken maar weinig gemeld, opnieuw is er weer niets verteld, de vragen zijn onbeantwoord gebleven, waarom geen antwoord gegeven? Hij heeft ze niet hun gelijk gegeven…

Avondlicht Zo ’s avonds voor de buis gezeten, zie ik veel wat ‘k liever niet zou willen weten, probeer de gaos uit mijn hoofd te drijven, maar ’t lukt mij alleen het op te schrijven. Soms lukt het mij en breng ik iets tot stand, en plant de chaos in een helder verband, ellende die wordt aangericht, dwingt deze in de bedding van een gedicht…

Doffe dreunen in de nacht Getuigen van verre kanonnen Die vuurspuwend hun braaksel afleveren Op de eindeloze kust Schreeuwende mannen Gehaast door het zand Ontwijkend de fluitende kogels Uit een rode vuurmond In de bunkers rijst het stof Het zicht onttrekkend En klinken schoenen door het duister Op weg naar de dood Dorpen vieren…

Hij zit stil voor zich uit te staren, denkt even aan de tijd dat zij nog samen waren, zo aan de tafel met op de hoek, zijn verzameling in ’t postzegelboek. Dan kijkt hij met vermoeid gezicht, naar de brieven, niet aan hem gericht, maar toch, hij gaat even later, de postzegels weken boven ’t hete water. Zijn wereldje is heel klein geworden…

Geen woorden meer voor troost, ‘k ben met stomheid geslagen, dit leed is voor hen bijna niet te dragen, zo wreed en zinloos. Als er een God is laat hij plagen, zoals hij Kaïn deed verjagen, als er ook maar iets is boven de mens, dan heb ik maar één wens. Dit leed is niet te vergelden, te straffen ‘k zou niet weten hoe, te doden, dat ben…

Ik heb een gedicht geplaatst, speciaal voor een vriendin, toen zij deze had gezien, beloonde zij mij met een tien. Plots ging deze beloning naar beneden, ik dacht wat is de reden, met liefde had ik voor haar geschreven, ‘k ben meestal niet zo bedreven. Maar ‘k weet nu waarom het kwam, er was er één die mij de tien afnam, haar beloning…

We keken zwijgend naar het dalen, van de ondergaande zon, die blonk, terwijl de laatste zonnestralen, de zee bereikten en verzonk. We ademde de zilte geuren, van zeelucht, zittend tegen ‘t duin, en keken naar het zacht verkleuren, van ’t avondrood, een stil fortuin. En in de zwoele avondlucht, wij beide, kijkend naar de opkomende maan,…

‘k Heb vandaag weer een rot dag gehad, ‘k ging op de fiets naar de stad, ‘k ben eerst wat brood gaan kopen, en daarna ben ‘k naar de slager gelopen. Mijn vrouw wilde ook violen, toen ik terug kwam bleek mijn fiets gestolen, ik dacht bij dit verlies kan er ook nog wel een pilsje af, maar de kroeg die was gesloten, wat een straf. ‘k Ben toen…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

‘k Had veel vrienden om me heen, ging er op uit, kon overal heen, een heel druk leven. Gezondheid liet me in de steek, vrienden verdwenen, hadden geen weet, ik dacht, ’t is even. Maar op de lange duur, ‘t werd stiller, eenzaam, guur, stond in de kou, Nu weet ik, zo is het leven, de echte vrienden zijn gebleven, zij bleven trouw,…

'd Hoop, dat ‘t nieuwe jaar vrediger zou verlopen, is door ‘d oude vijandschap de bodem ingeboord, en velen zullen ‘t met de dood bekopen, zo is de vrede na veertig jaar nog verstoord. En zie, moeders met een droeve blik in ‘d ogen, verdrietig, de wanhoop nabij, en wereldleiders in hun pogen, brengen die de vrede dichterbij? Alom is droefenis…

Ongelooflijk maar waar Het openbaar vervoer kreeg het voor elkaar Om tijdens de spitsuren ongemak te veroorzaken En de passagiers geïrriteerd te laten raken De stroom op het tramtraject was weer ‘ns uitgevallen Dat dit frequent voorkomt, begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je…

De eerste maandag De Zon kwam op, de lucht klaarde blauw, besneeuwde weide nog wit, niet door vervuiling grauw, ik liep langs sloten, dichtgevroren, met een enkele wak en Zwanen, heel verloren. Hoog in de lucht zag ik de vogels gaan, in een formatie, op weg naar het zuiden, op hun kompas van Sterren, Zon en Maan, en in de verte hoorde ik…

Ik zie het nieuws, een jongen gooit met stenen, soldaten schieten, ‘k voel een neiging om te wenen, doden en gewonden worden weggedragen, ’t zijn vaak nog kinderen die om vrede vragen. Wanneer zal het gaan dagen, wanneer zullen zij elkaar verdragen, wie is een held in deze zinloze strijd, en maakt een einde aan de haat en nijd. Zij dwalen…

De winsten waren niet hoog genoeg, er moest nog meer bij, dus werd er met de melk geknoeid, helaas voor kinderen… niet gifvrij. Men beloofden, ‘t komt goed, aan kinderen ziek door knoeierij, de bestuurders zeiden; houdt moed, de verpleging is kostenvrij. Maar zoals het meestal gaat, is er een wereld van verschil, tussen woord en daad…

Leven werd voor hem leven, toen haar mond de zijne snoerde, hij van verliefdheid alles wilde geven, en zij hem elke dag ontroerde. Toen na korte tijd, zijn verliefdheid doofde, begreep hij te laat en met spijt, dat zij niet was wat zij beloofde. Nu wil hij haar de mond wel snoeren, niet van verliefdheid, maar van spijt, maar zij laat zich…

Toen er volgens een oud verhaal, een ster ging stralen, kwamen er van ver drie wijzen, nu na tweeduizend jaar van dwalen, denk ik verdrietig en …met afgrijzen. Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Als de geur van de seringen, de tuin doet ruiken zoet en fijn, komen bij mij de herinneringen, aan ons eerste samenzijn. En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Ik hoor alom zo menigeen klagen, ‘k ben zo alleen met de kerstdagen, maar hiermee help ik je af van ’t klagen, bij mij is de hele familie en blijft drie dagen. Drie dagen moet ik hun gezeur verdragen, van mijn schoonmoeder en mijn zwager, en mijn zuster met haar blagen, het wordt mij teveel deze hoogtijdagen. Mijn schoonmoeder verteld mij…