Onnadenkendheid
Hij zit stil voor zich uit te staren,
denkt even aan de tijd dat zij nog samen waren,
zo aan de tafel met op de hoek,
zijn verzameling in ’t postzegelboek.
Dan kijkt hij met vermoeid gezicht,
naar de brieven, niet aan hem gericht,
maar toch, hij gaat even later,
de postzegels weken boven ’t hete water.
Zijn wereldje is heel klein geworden,
de kinderen druk, zijn belangrijk geworden,
voor hem bezoeken hebben zij geen tijd,
of is het gewoon…onnadenkendheid.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
En helaas gebeurt het te vaak
als men iemand verliest