Alle inzendingen van addee

bakker toen hij zich vier weken later terug zag in de spiegels bij de bakker zag hij dat hij inderdaad vier weken ouder was…

omdat hij dacht dat hij alle woorden kende maakte zij alle kruiswoordraadsels en liet hem de tectonics de sudoku’s en de binaire puzzels…

ze spreidde gul haar vele lagen door haar regenjas het was geen sex-appeal het was obesitas…

ze kruipt in haar spijkerbroek licht haar borsten in haar Marie Jo* en ontwaart met huivering in de oude spiegel een gelaat dat niet meer op haar gelijkt…

drie buizerds zweefden boven de tuin ze floten naar elkaar de oude tuinman floot blij terug mag ik bij je zweven addee…

  I   Ik gaf haar een driehoek kaastaart Ze zei: Dank u Dan vroeg ze: Zei je wat? Ik zweeg en at mijn driehoek     II   Ik schonk haar een kopje koffie en reikte haar de melk Ze zei: Dank u En vroeg niet meer     III   Ze bukte en raapte een servet van de grond en zei: Ik zeg, wat ligt nu daar? Ik dacht: Dat zei je…

toen hij zei dat zij niet besefte hoeveel hij wel van haar hield besefte zij dat hij beter niet besefte dat zij dit maar al te goed besefte…

ze ontmoetten elkaar op een dak langs een drukke straat het was zoals dat dikwijls gaat liefde op het eerste gezicht over hun huwelijk stond in de krant geen enkel bericht hun dak was niet erg schoon de ceremonie was niet frappant maar de receptie was buitengewoon…

het was een ongelooflijk trieste dag en toch was ze uitermate mooi hij wou het haar vertellen maar vond nooit de juiste plooi   zo zweeg hij maar en gaf haar een gouden ring goud maakte haar gelukkig al was het zo een trieste dag   haar met goud gelukkig maken was zijn levensdoel elke trieste trieste dag   addee…

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

een man zat zwijgzaam op een bank in het park en at een boterham met kwark een klein meisje kwam en vroeg: heb je ook mijn popje gezien? de man zweeg en at zijn boterham met kwark het meisje vroeg: wat eet jij? de man zei: ik eet een boterham met kwark het meisje zei: ik lust wel ham en mijn popje ook toen…

ze vond in een verloren boek een oud gedicht dat hij jong geschreven had een jong gedicht van een oude man ze las het vele malen en was verrast even vele malen ze dacht : zo heb ik hem nooit gekend…

reizigers kijken onbeschoft in de intimiteit van de achtertuinen langs het spoor zij kijkt bleek naar het vermoeide ochtendgelaat in het raam met vluchtende achtergrond één zak op het tafeltje één zak in haar schoot het station van Leuven rukt haar weg uit zijn dromen…

grote koppen glimmen lachend naar de kleine burger hun slogans zijn mislukt nauwelijks kijkt de kleine burger naar hun koppen en gaat elke dag een beetje meer gebukt…

ik wou dat ik vogeltjes was dan kon ik samen tsjilpen op de draad van de trein waar de meisjes zijn…

ach aller liefste ik vries je in omdat ik je bem- in…

vraagje ? ze vroeg hem : wat zou je doen als je nog twee dagen te leven had ? zou je nog van me houden of zou je naar de hoeren gaan ?…

vervuld van vlijt voor vrijheid en vaderland beschreef hij alle nachten de ganse buurt met witte achten de buren dachten dat dit de pijn van het lange wachten voor hem verzachtte maar het enige dat hij betrachtte was het schrijven van zo veel mogelijk witte achten…

ze klimmen ’s ochtends torenhoog veilig voor weer en wind en zon achter stenen glas staal en beton urenlang ruggen kromgebogen over documenten papieren en dossiers ze zinken ’s avonds in stalen kooien naar diepe gangen van trieste treinen de helle van het heden ze heten jan en miet en piet ze zijn van het prikken uitgeput hebben uren…

toen kwam de minister van oorlog kijken en sprak : zo nu en dan een lijk en wat bommen op je dak moet je afstandelijk bekijken dan ga je heel wat vlugger over lijken…

twee vliegen paren op de oude broek van een jonge immigrant een geïntegreerde sikh komt en reikt de jonge immigrant de hand de vliegen paren verder op de oude broek van de jonge immigrant…

hij wou weer twintig zijn onder de kastanjelaar in de rademakersstraat zij knikte stil van ja en ze groeiden samen verder met de kastanjelaar onverbiddelijk jaar na jaar steeds een beetje verder uit elkaar…

soms is mijn godsbesef beperkt tot slechts een vloek godverdomme nom de dieu soms is Hij in mijn vloeken niet meer herkenbaar dan besef ik Hem helemaal niet meer…

de geleerde staart nieuwsgierig in het water van de vijver en denkt: er is een deeltje hier en tegelijkertijd daar God ziet dat het goed is en zegt: hij gelooft in Mij…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

uit het donker van mijn kamer staar ik naar het maanlichtraam ik luister slapeloos naar de echo van een verre hond mijn slapen bonzen mee met het droeve dier en ik heb meelij met zijn buren…

wat je doet is niet zo vreemd je eet brood je drinkt water je drinkt wijn je slaapt en je denkt aan het zijn maar je weet niet door wat je gedragen wordt is het door je dromen is het door de lucht die je ademt is het door het water is het door de wijn is het door het brood of is het slechts schijn…

toen hij haar schuchter vroeg weet je wel wat eenzaamheid is zei ze laat ons samen eenzaam zijn…

het regent op de snelweg er ligt een egel op de snelweg een plas bloed en heel wat stekels op de snelweg egels zijn niet zo snel weg…

en hij sprak tot haar : jij bent mijn boom jij bent mijn leven ik wil je alles geven maar wat ik droom vergeet dat maar…