100 resultaten.
Aan 't verre dorpken
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.620 Waar de hei te bloeien staat
Speelde ik ééns als kind;
'k Lachte en zong er, vroeg en laat,
Stoeide er met de wind,
Och, 'k en wist geen leed, geen zucht,
Vlocht maar erica's;
Boven mij hing heel de lucht
Vol lobelia's...
Waar de heide te bloeien staat,
Knielde ik, liefste mijn,
's avonds in m'n nachtgewaad
Voor mijn beddekijn*;
'k Bad…
God moet mij geren zien
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.245 God zei dat ik een liedeke moest maken.
Ik zei dat ik niet kon.
Hij leê* mijn weifel-hand en wilde bij me blijven
zoals een moeder doet die kindeke leert schrijven
en 't lied begon.
En 't lied begon te groeien uit mijn handen
lijk uit de mei het gras;
nog voor ik aan die wasdom bloei en zaad kon wensen
stond heel mijn herte rijp van liekens…
Armoe
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.404 'k Heb zo'n honger naar een lied
In dit huis van eenzaam wezen,
Waar 'k nog in geen blik mocht lezen,
Dat een mens me geren* ziet.
't Kloksken tikt melankoliek...
't Maakt me monotoon en kranke,*
God! ik smacht naar dieper klanken,
'k Heb zo'n honger naar muziek...
Ach..., en zo'k mezelve sus
Met een bloem of een gebêken*...
Ziet ge niet…
Het halssnoer
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.348 Ach Here de vrijheid
klatergouden geschenk
dat de liefste mij geeft als hij gaat
Ach Here,
dat droef sieraad.
Hij hangt het mij jubelend
over 't strenge kleed, en - ik lach
met de lach die de mondhoeken slijt
neem gij mij dat strassen*-lawijt*
van de fiere troon van de hals
ach Here de vrijheid
zo vals.
Want hij hield mij zingend omhoog…
Afscheid
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.186 Met tranen in haar ogen
Neemt ze afscheid
Want “wij”
Is verleden tijd
Ik ben weer ik
Jij bent weer jij
Ons leven samen
Is voorbij…
Dood door het leven
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 840 Door de intense pijn
word ik van binnenuit opgevreten,
door het verdriet
tegen de grond gedrukt.
De machteloosheid graaft een donk're kuil
waarin het ongeluk mij stort.
Tenslotte bedelft de eenzaamheid me
met de eeuwige vergetelheid.
ik ben levend begraven
en dood ga ik door het leven.…
Onder uw handen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.175 Onder uw handen
die veilige ogieven*
word ik weer de stille
de zachte
de lieve
die vredig d'ogen kan laten varen*
over de herfst en de verloren jaren.
Onder uw handen
mij binnen halen
in de kleine portiek van de zeer hoofse zalen
waar ik hoor zingen
dat vér-ijle lied
als ge mijn naam zegt
of zacht naar mij ziet.
Onder uw handen…
Wintergepeinzen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.624 Dat ook ons hart rusten kon
lijk 's winters velden doen,
die liggen daar onder Gods hemel wijd
de waarde te vieren
van eenzaamheid.
Ze weten heimelijk meer dan wij
die trappen over hun wijs gezicht;
ze weten: in voren van diep geduld
wordt het mirakel
van 't zaad vervuld.
Wij mensen met ons gulzig hart,
wat is er aan ons te doen?
Wij…
Herfst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.039 Achter de oude kloosterwoning
Hing wat rode zon…
Onder goud-getinte linde
Bad een jonge non
Heur gelaten ogen droomden
Onder blanke doek,
Naar de zwart’ en rode letters
Van ’t getijden boek…
Langs de wegskens was geprevel
Van wat blâren bruin…;
Aan heur voeten bogen schrale
Violieren schuin
Als ’n dode^illusie, die ze
Lang vergeten…
Blarenlied
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.437 Wij, dorre en dode blaren,
Wij komen stil gevloon*
En vlechten door uw haren
Een goud- en bronzen kroon.
Daar, waar wij ritselend vielen,
En strooiden herfst-gewaad,
Daar sterft iets in uw zielen...
Gij, die er over gaat.
Wij leggen in uw ogen
Traan van weemoedigheid;
'De zomer was een leugen';
Zo zucht ge, wijl ge schreit.
Neen,…
ogen..
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.091 Als ik je aankijk ,denk ik ik ken je al jaren.
Eeuwen zo niet langer.
Ogen van rust en liefde, omdat ik je te eten geef,
soms met je speel,...mensen maken me banger.
Alleen gelaten , en nu zo tevree.
en als je ooit bij me wegloopt ..loop ik met je mee.…
Kussen
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.640 Kussen is een troon van morgenlicht,
waar men heersen leert en nederknielen;
Kussen is een kostbaar evenwicht,
tussen mensenhart en mensenziele.
Kussen is een wonderlijk akkoord,
waar de zielen in elkaar verglijen;
Kussen is wel 't goddelijkste woord,
dat uit mensenmonden kan gedijen.
Kussen is een zomer-avondgaard,
waar de vruchten tot…
't is de ure der getijden
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.437 Daar is, in iedere zuster-cel,
Bij 't ronken van de wekker-bel,
Een vaag gerucht begonnen:
't Is 't mommel- momp'len van gebeden,
De kloosterkerk wacht beneden,
Heur stille, vroege nonnen.
Ze komen van de donkere trap,
In zwart habijt en witte kap,
Een beetje voor de vieren;
Daar hangt in menige vensterspleet
Der gaanderijen, diep en…
Kindje
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.205 Op de peul mijns herten
rust uw hoofdeke van goud...
't Is of ik uw frêle zielke
tussen bei mijn handen houd:
Lijk albasten bloeme
licht uw teer gezichteke
en uit elk' azuren kijker
blikt een blauw gedichteke...
Kon ik vatten, kindje,
van die dichtjes ritme en rijm;
mocht ik, van uw broze wereld,
raden het subtiel geheim.
'k Durf…
Goenavond
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.381 Ik fluister u zacht 'goedenavond'
Mijn schamel, m'n simpel bezit
Al ligt er zo menig illusie
Begraven in 't kamerke wit.
'Goedenavond', al doodt ge zo trage
De hoop van mijn lachend gelaat
O! Ik moet u bijwijlen beminnen
Als had ik u nimmer gehaat.
'Goedenavond' gepeinsde gedachten
Die zweven nog boven mijn hoofd
'Goedenavond' gestorven…
O kinderen van mijn dromen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.437 O kinderen van mijn dromen,
O bloemkens van mijn tuin,
Wat buigt ge droef en lome
Uw tengere kopkens schuin.
Ge waart zo fris te voren
Als klokskens van de mei,
O lievekes, geboren
Uit droom en mijmerij.
En 'k heb u, stil-bewogen,
Gevoed, bij nacht en dag,
Met regen van mijn ogen,
Met zonne van mijn lach.
Ik wil u niet zien welken;…
Mist
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.468 Dees dag is lijk een moede man,
Die langs een strate, grijs en stil,
Zijn droefenis niet kroppen kan
Maar toch niet schreien wil.
Over de mulle wegen zweeft
Een waas van onverschilligheid...
Vrouw, die zich zonder liefde geeft
En heengaat zonder spijt.
Daar zoeft wat zonne-lichternis…
vondelingskens
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.849 'k Vond z'in Vlaanderen, waar geen hand
Zegent d' idealen...;
Waar men, als een vreemde bant
D' eigen zoete tale.
'k Vond ze, waar geen zachte stem
Door m'n zuchten streelde...;
'k Vond ze ver, heel ver van hem,
Ver van alle weelde.
In 't vertellen van wat wind...,
't Rits'len van de hagen...,
In de kijkers van een kind...,…
de kinderen van" de soetewey"
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.600 Ze trekken ter schole ten halleveracht,
- Het dorpje ligt ver van 't gehucht, -
Om 't even, of liefelijk 't zonneke lacht,
Voor wind noch voor regen beducht.
Met blauw-baaien rokskens,
de blinkende blokskens
van 's zaterdags vers gevernist,
zo trekken ze zwijgend
de koppekes nijgend,
door regen, door sneeuw of door mist;
Dan spreken die…
Zo zong de bloem in de vaas
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.166 Ik ben een bloem van 't veld
Wie droeg mij mee ter stede
Waar 'k nooit of nooit meer bidden zal
Lijk ginder in het rustige dal
Mijn simpele bloemgebeden.
Ik sta hier in dees mooie vaas
Zo triestig te verwelken
Gij hebt mijn herte zeer gedaan.
Ach mensen, zult gij nooit verstaan
De taal van bloemenkelken.
Ik ben een bloem van 't veld…
AAN GUIDO GEZELLE
poëzie
3.0 met 31 stemmen 3.455 Daar weet geen één de stille troost,
Die door m'n kale kamer bloost,
‘t En is geen zonlicht van de Oost,
‘t En is geen lief dat kust en koost...
Het is een oude beeltenis
Van hem, die schoon van eenvoud is
en prachtig droeg z'n droefenis...
Gezelle... m'n goede Gezelle!
Daar, op uw voorhoofd staat geprint
Het lijden van een mensenkind,
En…
Bestaan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 632 dagen zo donker, nachten zo lang
maken soms een beetje bang
`n eenzaam gevoel, een droevige gedachte
geen enkele troost die men kan verwachten
geen naaste vriend of goede maat
`n innerlijk gevoel van alleen maar haat
keer om die haat in liefde en begrip
maak van je bestaan een heerlijk bezit…
Heuvelland
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 395 de eenvoud van het heuvelland
is wat heimwee doet bespeuren
waar mijn hart aan is verpand
met z`n mooie natuurlijke kleuren
hier voel ik geborgenheid
in `t land waar ik ben opgegroeid
mijn moedertaal wil ik niet kwijt
tot de tijd dat ik ben uitgebloeid…
Donker
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 655 Gedachteloos
lopende
woordeloos
denkende
wacht ik
tot het
donker mij
inhaalt.…
Icarus' lot
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.182 Het lot al wetende
Toch vliegende naar beter
Levend als een tijdbom
Neem je elke meter
Je vleugels zijn zo teer
En de zon die je graag zag
Met je lot dragende
Ga je ten onder op een dag
De reis na het hiernamaals
Ooit zal je hem maken
Met je vleugels gesmolten
Zal je ons allen diep raken
Te weinig herinneringen
Je bent nog zo jong…
Huisvrouw
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.600 S`ochtendsvroeg maak ik het ontbijt
Manlief gaat werken en heeft weinig tijd
Zoonlief roept van boven aan de trap
"ik wil geen brood, maar ik wil pap,"
De wasmachine draait,de stofzuiger loopt
Tussendoor geen rust, wat ik wel had gehoopt
De bedden opmaken, de kamer stoffen
Ik loop inmiddels al op m`n sloffen
De deurbel gaat, weer iemand aan…
Nachtegaal
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.843 Klein teer vogeltje ,
met je indrukwekkende zang,
al vroeg bouwde je een kooitje
om te kunnen blijven bestaan.
Klein teer vogeltje,
je verbleef in het dichte struikgewas,
de doorns staken je steeds weer
maar je had geen keus.
Klein teer vogeltje,
met je verlangen naar warmte,
het kooitje wou niet open
je bleef wanhopig achter.
Klein…
Doolhof der Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 702 Steeds maar weer lopende in cirkels,
in dat doolhof waar geen eind aan komt
en waar het begin van zoek is;
verdwaald in het doolhof van eenzaamheid.
Koortsachtig zoekende naar een uitweg,
een zij-route of rustplaats ... maar
niets van dit blijkt te bestaan daar,
daar waar ik ben, helemaal alleen.
Roepende om hulp heel zacht,
in mijn…
Gevangen verdriet
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.176 Omgeven door muren
liggen scherven op de grond
door tralies gescheiden
van woorden die veel meer zeiden
Niet alleen in woorden verstopt
maar verwijderd als lijkt oneindig
het gevangen verdriet
verstomd als een stil lied
Ze lacht als ze praat
maar spreekt als een traan
met zoveel machteloze pijn
niet wetende waarom hier te zijn…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.997 Terwijl de sneeuw
jullie verdriet bedekt,
is er dan tóch nog iets
wat haar leven rekt?
Sneeuwstormen overleefd
maar deze keer is het dan echt,
geen beschutting meer
alleen de liefde die nog rest.
Sneeuwvlokjes dalen
buiten in de koude, maar
zij zal met jullie warmte
heengaan naar daar.
Sneeuw als tranen
om haar jarenlange strijd,…