448 resultaten.
Als die mensen groot en klein gedenken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Hoe breekt ook jaren erna nog een bloem in knop
voelt zich nog steeds gebroken, van al het andere
wat bij gelukkig leven hoort te vaak nog verstoken.
Wat belichaamt toen en deze tijd, is en leeft er spijt.
Legt men nu deze nachtegalen het zwijgen weer op
hijst men op gezette dag nog echt wel de vlag in top.
Tranen welden vaak op deze dagen stom…
Als kleur vervaagd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 127 De dood kent geen vrienden
ook geen vijanden
enkel de ademloosheid
gevolgd geheel stapvoets
door rust zacht.
Het zwaard van de nacht viel
ik heb het vannacht zien schitteren.
Het zwijgende ontdooide en bevroor
spraakzaam vanuit een donkere diepte
als ziel even verlicht weer opstaande
nu definitief aan het lijf ontvlucht.
Woord en daad…
Beloofd is beloofd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Vandaag nog niet, nee zondag, overmorgen
ga ik wachten, wachten tot het echt avond is.
Domweg weg van de realiteit even mijmeren.
Ik voel ook vandaag deze rust die mij kust
sust en het elders dat smeulende blust.
Zondag zal ik de maan aanschouwen
aan het einde van die dag eindigheid
ontarmen en het gevoel van berusten
weer welterusten zeggen…
Dikkere lagen van vergetelheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 De dag zal geen effect scoren,
het doet vast ook geen poging
aan dat feit te ontsnappen.
Binnen toch wellicht luttelijke minuten
komt vast en zeker een déjà vu moment,
ook weer een verrassend avontuur.
Wat wil tijd verdringen en toch
juist benoemen als iets waarin het
zichtbaar ook weer tekortschiet.
Zullen de roemers aan de lippen
van…
Doordringende predikant
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 Het is een soort kastanje,
echt een groter dan drie voet hoog
boom en meteen een soort poëet,
een heuse manlijke draagpilaar
vol houten ringen mooi vertakt,
de zijtakken, zijn stam
twee containerbreed
met name het royaal positivisme
goed in de aarde geworteld
gewoon ergens tussen straatstenen
natuurlijk vaderlandslievend.
Hij oogt zo…
Een levenspalet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Stelt ook een graf ons nadien nog vragen,
die voelbaar zwaardere om soms te verdragen.
Woont hier bij de steen slechts rust na ijver en vlijt
zien zij bedolven nu zwijgend dat 't goed mag zijn
het was hun tijd en een leven samen zonder spijt .
Geeft een gegraveerde steen ons beelden,
iets van vrede 'n geboetseerd herinneringslied,
er zingt…
Het is puur dat moederschap, die gedachte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Het is die gedachte die zich heeft genesteld
die eerlijkheid die zij zuiver wilde voorstaan,
veel staat al ergens genoteerd en vastgesteld
voortaan hoeven we zelf niet ver weg te gaan.
We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort
het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven,
aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord
net als bij jou…
Ik herinner en gedenk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 153 Hun blinde ogen zullen het niet echt zien
de tranen die in nachten wel eens stromen,
het zijn niet hun nachtmerries of dromen
niet hun verwanten die soms onverwachts
komen, onverplicht dat ene bleke gezicht
waar zo van werd gehouden vol vertrouwen.
Dat kruis , die gezichten, die markeringen
ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis,…
Ik neem ook u mee in de kamers van mijn lijf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 295 Als de dag van toen ook even weer het nu is,
volkomen gelukkig nog onbevangen onbestemd
u gewend als intens prachtig mens, 't oudere goud
't gloren hier opbouwt ook een gulle glimlach brengt.
Er vandaag geen rouwrumoer van wie ook
deze dag overschaduwd, wij deze dag mogen
glunderen, het leven opnieuw met taart vieren
schuift ook u met haar…
Kleine boodschapper
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Zie haar zitten als prachtig schilderspalet,
blootshoofds onverlet met haar werkelijk
wonderschone oranjebruine vederenpracht,
ooit bij het ontstaan door een schepper zo bedacht.
Opvliegend en dalend van tak naar tak
brengt zij bij het aanschouwen met gemak
steeds een enorme glimlach op mijn gelaat
die er dan werkelijk ook minuten of uren lang…
Kom er valt VRIJ echt veel om voor te leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Ik geef en wens je met hart en ziel echt vrede,
geef je een intense gedachte, een universele
echte rede, 'n onbewuste menselijke betekenis.
Wellicht uit 'n nis een wijsgerige glimlach en blos
los uit mijn mouw geschud 'n sterke scheepstros.
Dat rolt terstond nu uit mijn mond over mijn lippen
vandaag zonder trillende benen om deze of gene.…
Luister even.......... ja jij..............
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg,
of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind
ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan.
Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen
al was en is het in een herhalende flits snel gegaan
ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan.
Een punt zetten maakt wellicht…
Nachtwaker en die vallende ziekte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 101 Hoe wordt de nacht soms plots een schrik
zonder de ragfijne levensdraad te vernielen,
in een minutenlang durend angstig ogenblik
door de jaren heen eelt op je beide knieën.
Zwelt even je hart erg heftig vol ongeduld,
is het voorspoed die je leidt, je voorbereidt,
blijft je sterk en vol moed met hoop vervuld
compleet doorspekt met aangeleerd…
Onbekommerd genieten van je kookschriften
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 De keuken is 't domein van vrouwen die ook de was vouwen
goud en zilver van oudsher naast alle schoenen oppoetsen,
neuzen laten glimmen, smaakvol meer van die dingen doen.
Ibiza ,Kreta, zonnestralen bewaren, 't zand, oceaan of zee,
jarenlang neemt zij die levensingrediënten als voeding mee.
De keuken, is het echt het domein van vrouwen,
hier…
Vertel eens Heit
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Gisteren heb ik geleerd,
democratie is als een gewas
op het land, soms met te veel zon
zonder regenwater te vlug verrot.
Ligt er in de natuur een taak
iets voor mij wat niet achterklapt,
mij wel gewoon voort laten stappen
zonder op akkers iets te vertrappen.
Is het me dan ooit echt welgenegen
kom ik mede daar mijn roeping tegen.
Vraagt…
Warmere gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Mijn woorden en zinnen gaan niet
voor een volle lach, niet voor een tranendal
wellicht wel voor een herkenbaar gevoel.
Wellicht ben ik een van die slome vogels,
die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt,
stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af.
Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt
kinderen en hazen verstopplaatsen…
Welkom vierde maand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Steeds als welkom in april rolt en klatert
er vaak iets in of door de blauwe lucht
wat niet door jou of mij wordt geducht,
wel zielvreugde bij nood biedt of bood.
Niets wordt geveld door verwoed geweld.
Als een kleine golf op een rustige zee
telt en neemt juist deze maand je mee
heel gedwee op weg naar de zomer,
klinkt de dageraad als stem…
102000 namen lezen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 66 Met vele stemmen om en om
roepen we de gestorven dierbaren om
naam voor naam om bij stil te staan.
Daar bij elk pover bed wordt een naam gezet
ooit een lid en lichaam vol liefde uit een gezin
volgt nu met voor en achternaam zin voor zin.
De talrijke Sinti en Roma , de Joodse mensen
persoonlijkheden met unieke traktementen.
Louis Monasch…
65 jaar Westerbork
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 415 Barakken, ramen die bestemd waren voor wezen
die met ruimteloze schreden de dag afwachtten,
muren van prikkeldraad niet zagen verdwijnen
eenzaam als de dood,
zelfs de andere kant van het draad was zonder licht
ze hebben getracht een eigen kamer in de wereld te zoeken
uitzicht op vrijheid , plafond en die binten
kregen ze nooit meer uit…
75 jaar toch vrede
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 58 Ik wend mijn hoofd toch ook nu even af,
niet als straf, nee bezinnend gewoon even af.
Stoïcijns marcheren nu ook elders vast soldaten
daar waar hun heersers vrede hebben logelaten.
Daar wordt vruchtbare grond al jaren niet bevloeit
is het hebzucht en haat zelfs jalousie wat er bloeit.
Al ben ik op deze dodenherdenkinsdagen aangeslagen
de herinneringen…
Ademnood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 Hij heeft van die dagen dat hij het is vergeten
vergeten te glimlachen bij het opstaan,
dat heb ik hem nooit verweten
al kan ik het soms niet vergeten los te laten.
Vooral toen het winterkoude was,
ik nog maar pas van het onheil had vernomen,
had ik langer nodig van deze ernst bij te komen.
Ik houd nog vast, er is nog hoop en het voorjaar…
Al buldert de wind
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 40 Mijn ogen zal ik nog niet voorgoed opslaan,
al zijn ze vannacht plots met schrik vervuld,
is er werkelijke onrust in mij komen wonen
die met alle macht het wankele wilde tonen.
En waarom die uren eensklaps zijn gekomen
zo mijn denkruimte thans hebben ingenomen
ongevraagd hebben zij wellicht iets geveld,
heel stilletjes met 'n vreemdsoortig…
Al stel ik mij een mond vol stilte voor
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Je spreekt vaak over de complexiteit
van het leven dat ons is gegeven,
over hoe de mensheid ontnuchterend
van geluk mag spreken dat er kinderen
onbevangen registrerende pennen zijn.
Sommige uitspraken van je zijn als een liedje
een bijzondere versregel of persoonlijke brief.
Nee, dagelijks andere prikkelende gedachten
dan weer juist een unieke…
Al wat leeft en voorjaar geeft
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 De dag verkwikt vandaag met serene rust
alles geurt en bloeit als een lieve lust.
Zendt het hemelse zo haar troost neer
kijk , planten en bollen geven al kleuren weer.
Vrouwen laten binnen de ruiten glanzen
buiten zie je het vliegjesgoed dansen.
Schapen, wat zou de zin van hun gedrag wezen,
is het dartelen de kuur om wintersmart te genezen.…
Al-ster een hemel is
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 Zij stonden kaarsrecht met tranen in gevecht,
tijd is lang gespaard dat was wel haar aard.
Het leken wel zegeltjes voor in een der zegelboeken
uren plukte zij die uit alle denkbare hoeken.
Ja tijd is lang genoeg gespaard dat was haar aard.
Ook dat wat de tijd wellicht zelfs stil kan zetten
waarmee je juist ‘men’ met het overleven kon besmetten…
Allerzielen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 268 Als een uitspansel ontvouwen wordt
grond klei is die kneedbaar is
de bedding van de rivier droog staat
iets nog getrimd mag groeien
toon jij ooit de kleur
ook van mijn hand en mijn wangen
alles gaat goed we hadden nog veel tegoed.
Zet jezelf niet gevangen in een cel
Wat is een Franse steen
de blues staat hoog in het vaandel
vier en vijf…
Allerzielen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 118 Ik kijk vandaag door het venster naar gisteren
wat acteerde en wat was oprecht,
soms verzwelgt immers een gewone dag de tijden
kolkt leven plots als grote golven over stranden
zie je overal verwoestingen en as aan de kusten.
Gedachten van hun die waren en zelfs levenswerken
kunnen zo uitgestrooid in oneindige diepten verdwijnen.
Vervolgens…
Allerzielen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Ook jij bent al vaker bij het graf geweest,
ook jij hebt de dood en het sterven niet gevreesd.
Zij zijn in alle stilte neer gegleden,
verhuisd naar ver daar beneden in het heden.
Niet dat zij het sterven hebben geliefkoosd,
al vonden ze samen met u op 't einde wel de nodige troost.
De dood was even als een vuist die me voluit raakte,
waarna…
Alles bekoort en verleidt
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 203 De legkaart van het hart is een troef
met een bedaarde hunkerende kleur
zonder arrogante onverschilligheid
of regenachtige weemoed.
De dag geeft weer een dichterswoord.
De oermoeder bestiert de dag
de seringen bloeien welig
er huppelt een kind
tussen de bloesem.
Ik voel me goed bedeeld.
Elke kamer heeft een commode
een ledikant…
Alles en niets is alles tij en tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Uren en minuten,
seconden en secondanten,
tijd is een wijnstok
wat groeit er aan.…