Alle inzendingen van annemieke steenbergen

De onuitgegeven gedachten en regels grond, de gezaaide dagboekfragmenten de straten en lanen die ik slapend beliep, dat verdrietige, de liefde, die publiekelijk aan het voetlicht leggen, ik denk van niet. Bij sommige momenten hoeft niemand toe te kijken, te schoffelen in onze tuin of gazon wat we niet hadden, te maaien of betreden. Nu…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

Op zomaar een middag zal het regenen, zomaar Als tijd op vrijheid verzot, miezeren uit het niets. Sneeuwen.Denk dan aan de laatste stond, de zonnigste Niet aan treurgenoten en een ring denk aan vrolijk. En hoe meer je naar een ontknoping verlangt Je nog eens omdraait en aan regenjassen denkt De parapluwet en waterplassen op de stoepen Des…

Ik heb je nog vaak gesproken, horen lachen, mijn handen op je schouder laten rusten je daar een klopje gegeven voor je daden, sindsdien enthousiasme in je ogen gezien. Al kon je niet dagelijks lachrimpels ontplooien, ik weet dat wij elkaar nog heel vaak zien en verstaan, in diverse nachten soms weer naast elkaar staan al waren wij beide druppels…

Welke hand wordt een werkende welke traan verbergt intens verdriet. Wat oogt en is zonder zonlicht verloren wordt zonder regen niet geboren. Het kan verwonderlijk schijnen zelfs onwaarachtig klinken want waar de een nog wel zelf loopt kan 'n ander ondersteunt enkel hinken. Hoeveel soorten van verdriet bestaat er ongezien wel niet. Welke…

Ooit komt die ene dag, die ene waarop haar ochtend niet meer aanbreekt, de dag waarop men wellicht niet schrijft waar jij of zij op dat moment verblijft. Laat de hemel dan alstublieft staalblauw kleuren, de lavendel en de seringen die dag extra geuren. Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor…

Als water gelijk aan of als liefde heupen streelt onverklaarbaar welig je billen je voorhoofd beweegt kun je dan ratio uitschakelen een harp horend weer aan wal stappen zonder hersenschimmen is je denken je ziel dan even ouderwets jarretel, jouw hart een babbelkous mantel of een nylon panty zeepaardje vis of ster compleet naaktheid in bestaan…

Al zijn er deze nacht wederom dromen neergestreken, is even iets in het echt niet door het schemer gebroken schieten er zinnebeelden door ons heen onafgebroken, ik mijmer kijk naar buiten, denk zijn 't oude paarse preken. Wat deed ons wederom ontwaken, liet naar stilte neigen, zal ook de adventtijd ons doorlopend weer doen zwijgen.…

De zon trekt zich terug, de avondwind wakkert aan, gele en paarse krokussen worden met rust gelaten, het wel of niet aanwezig zijn van hommels en bijen hebben zij voor mijn gevoel nog niet in de gaten. Ik geniet na, mijmer over het gloren en het carillon. Ik mijmer hoe de dag zo heel vredig begon. Krokussen vormden vandaag onder het stralende…

Ik neem even een aanloopje om de dag te laten aanvangen. Mijn benen hebben even gebrek aan initiatief.Afwezigheid van zin zit vermoed ik mentaal gegoten. Ik daag ze wel weer uit dat komt wel weer goed. Een voet, voet voor voet tegelijk en dan zit er wel weer schot met hak en hiel voorzichtig talend beweging in. Soms willen ook…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

De dienst belastingen steunt analfabeten Jan Kees de Jager geeft in Leiden vandaag het sein. Een campagne om medewerkers er op te wijzen dat ook laaggeletterden in de annalen van de belastingdienst met aangiften prijken ? Jan Kees de Jager geeft in Leiden vandaag het sein. Mogen wij echter hopen dat zijn bloedeigen ambtenaren ook in Apeldoorn…

Wat is het huidige paradigma. Wat deden kerken in de zestiende eeuw Wat gebeurt al eeuwen eerder in debat. Is weten is weten niet altijd accepteren als men zegt hoge service graag gedaan mantels borgers zorgers bedekken soms leven. Muurspechten metselaars passanten hakten hamerden met overtuiging met pikhouwelen op beton luidkeels voor…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie. Sommige lippen en ogen…

Deze ene ochtend gingen de luiken open, wijd open en niet meer schichtig van aard klommen jullie op de tanks die binnenreden. Hoe moeilijk is een revolver nu wel een vriend. Terwijl ook jij weer in jouw dagboek schrijft: "prijs deze dag, de gouden zon en het gloren. ons land is niet langer verloren ten dode opgeschreven" omhelzen buren en…

Je kunt gaan ontbijten in het bos of in een bar, rusten onder de eucalyptusbomen daar smeltend van je eerste liefde verder dromen. Je kunt gaan opsommen wat je van gisteren vond over onlangs, de vele onstuimige winternachten schilderen hoe de wind vloot, ijs aangroeide op de sloot. Je kunt zoveel van half en van zelfs heel valt erg veel te…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Mijn moeder was een prachtige bloem haar rechtvaardigheid zo heerlijk geurend eenmaal vastgesteld sterk geworteld, als vrouw kleurrijk ,want alles is rijpen en niet nodig alles ook dagelijks zoals bloemrijk leven te begrijpen. Ze gaf raad , niet de wijsheid aan anderen er echt van te profiteren noch enkel haar gedachten te etaleren. Ontwierp…

Blootshoofds prijkt ze daar als een prachtig bloemgebaar, voor het eerst vertrouwend op het onzegbare van de wind meedeinend in wat die er op dat moment van vindt. Onwezenlijk maar behoeftig zoals iedereen op deze dagen die aan oorlog herinneren en om de ultieme vrede vragen. Wie heeft er destijds in die dagen geen eenzaamheid gekend gehoopt…

In willekeurig licht kan het zich vastzetten wat zal het opleveren jou of mezelf verzetten. Ik geef ze allemaal een compliment zij die de moed opbrengen te reageren op regels en zinnebeelden als missionaressen. Kijk er ligt een naam in deze kamer herken je jouw karakters.…

De dag van de huilende mensen bange blikken en wat is er in vredesnaam aan de hand vertelt je ooit : hier ben ik, ik arriveerde met kousenvoeten in het holst van de nacht. De dag als een weg vol craquelé, als roze wangen vol van hetzelfde echt een van; jij kende voor nu nog erg weinig tegenslagen, krijgt elke voordeur zijn deel. Plots…

Tijd heeft jullie familie wel gehard steeds zwaarder net niet doen breken, afgesloten moeten wegkijken kon steeds meer eenzaamheid kweken. Achter beton en sterke ijzeren spijlen lieten jullie je niet verbruiken. Ook wilden jullie niet veinzen in gesprekken of op briefpapier soms brachten gelukkige momenten heuse levensteken echt tot hier.…

Het was al een week vol schokkende dagen, de seizoenen zijn in de war onbegrijpelijk overweldigt het getij me dus mag het echt wel lang sneeuwen. Al zie ik ook de groei, veel bloeien hoeft niemand echt perfect te zijn, alles mogen ze gebruiken uit leven, geniet jij daar maar de geneugten. Warm je gerust in koele nachten elders in het tegenovergestelde…

Misschien beschikt zee over een beklemmende stijging Het bovennatuurlijke vermogen om het verloop van tij De schijnbaar gemeenzame parels schelpen en rampen Zelfs juttende gebeurtenissen onherroepelijk te gedogen. Als arm, natuurlijkheid, als voorzitter lang aan het woord. Misschien beschikt zee over een beklemmende stijging Vinden wij iets…

Mijn nu ledige hoofd overziet de beelden, uit oude omgevallen bomen de nieuwe loten deze gebeeldhouwde boomachtige struiken onder het witlila-hemelsblauwe op deze dag. Die boom, haar zijkant, de vormen van een lijf met uitgestrekte armen naar de hemel alsof zij 'n grote omarming zou willen ontvangen van tijd, kijk haar takken,ze zwaaien boven…

Ik wil het leven niet langer bewenen Al is het gemis nog lang niet verdwenen. Je portret hangt hier op meerdere wanden In gedachten voel ik nog steeds je lieve handen. In gedachten leef ik nog deels in het verleden Denkend aan wat nu te doen en wat we ooit deden. Soms bid ik dat ik niet van verdriet bezwijk Maar ik beloof dat ik nooit voor…

Die avond zag ik buiten de maan mistroostig staan werd ik door vrees bevangen, voelde zorg en verlangen. Voelde tekens en iets van loodzwaar gewicht bijna gezwicht, ervoer ‘n strak gedicht en opkomende rimpels in dat gezicht. Ik zag een zwart-witfoto van kinderen nog zonder leed nog niet hoe de dood haar de toekomstdas om deed. Ik zag alleen…

Deze dagen geven geen omhelzing van een zomerwind al is er veel dat mijn leven kleur en glans kan geven. Op vleugels van verbeeltenis van een onbevangen kind heb ik in mijn gedachten veel aan jou daar geschreven. Op vele korrels goudgeel zand schreef ik je naam al blies de wind uit volle kracht en al haar macht, langs heel de Zeeuwse kust niets…

Om werkelijke schoonheid te beschrijven zou een bezoek aan het hemelsblauwe wellicht echt enorm handig zijn. Mij daar neervlijen, de plafonds bekijken, in al die kamers even gaan liggen jouw huidige voorland voorproeven. Doodgewoon op mijn rug en alleen staren met wellicht mijn favoriete blauwe nachthemd aan en met mijn handen onder mijn…