Alle inzendingen van c

De wind die uit het Noorden blaast, blaast alle zorgen uit onze koppen. Fluistert onze verdoofde oren uit, zodat we weer luisteren kunnen. Stormt de schellen van onze ogen, zodat een verblinde weer kan zien.…

Kan een mens doen wat nodig is, zonder te reageren op wat was? Kan hij wel spontaan blijven, zonder dat hij geworden is? Kan zij avontuurlijk leven, in haar eigen huis? Water uit zijn douche zien stromen, zoals water in een wilde waterval. Drijven in haar eigen badkuip, als zwemmen in een oceaan. Mensen waarmee we samenleven, steeds weer…

Andermans zware lasten dragen. Dat is wat een paashaas doet. Andermans eieren torsen. Eieren dragen is wat geen haan, van zijn langzalzeleven zal doen. Zelfs voor een Vrolijk Pasen niet. Zelfs niet wanneer een dode kip, voor al haar aardse zonden, uit een helse slachterij, was opgestaan.…

Er bestaat een wereld, die wij mensen niet zien. Niet kunnen beschrijven. Er bestaat een universum, dat ons allen samenbracht. Er bestaan universele gevoelens, die mensen willen samenbinden. Velen voelen alleen maar liefde. Onbaatzuchtige liefde is het, die onze angst doet zwijgen. Onbegrijpelijke liefde is het, die op ons antwoord wacht…

Bewust worden mensen samen. Samen met al wat samen leeft. Leven wil altijd blijven leven. Daarom plant leven voort. Bewust of onbewust. Bewust worden wie leren kiezen, tussen het goede en het kwaad. Wie elkaar vertrouwen geven. Wie samen willen werken. Wie gelukkig willen zijn. Het kwaad kent iedereen. Tegenstrijdigheid ook. En haat…

Laten en rustig toezien, hoe alles wordt gedaan. Hoe harten blijven kloppen, terwijl wij mensen slapen, en doorgaan met bestaan. Luisteren naar de wind, die fluistert in de bomen, en ook wolken drijven laat. Zien hoe liefde wegen vindt, wanneer mensen leren laten, en toch het liefste blijven doen. Wij mensen menen hardnekkig, dat nietsdoen…

Kooien, die ons gevangen houden. Mensen, die gekooide vogels zijn. In een gevangenis leef ik, waarin ik me veilig waan, met gedachten als cipiers. Een onbewuste kerker is het, waarin ik me ongelukkig voel. Een gevangenis waarin ik zoek, naar wie vrije mensen zijn. Naar wie ik werkelijk ben. Angstige mensen zijn wij allen. Angstig is bijna…

Leven zonder onnodig denken. Alleen maar aanwezig zijn. Zien en fijn luisteren. Ruiken en proeven. Bewust voelen. Echt genieten. Bovendien. Kunnen zonder moeten. Zonder onnodig doen. Niet hoeven worden. Geen bemoeienis. Alleen maar zijn. Verwondering. Laten waaien. Bovendien. Alleen maar hoeven denken, wanneer dat echt nodig is.…

Totdat een scherf weet, dat hij uit glas bestaat, begrijpt hij helaas niet, dat hij niet kan breken. Een verloren stukje zoekt, totdat hij zijn puzzle vindt. Zo zoekt een gebroken mens, omdat hij zich eenzaam denkt. Totdat hij bij andersdenkenden, saamhorigheid ervaart.…

De foetus die ik was werd, wie ik nu nog ben, hoewel, geen cel is dezelfde meer. Alleen mijn oude namen bleven, die ik van mijn beide ouders kreeg. Als vrucht kon ik drijven. Denken kon ik niet. Ik kon niet lopen. Ik kon niet staan. Een schoolkind ben ik niet meer, want ik zit niet meer op school. De studentenfeitjes die ik wist, ben…

Bomensen zijn. Sterker worden. Zon aanbidden. Stormen doorstaan. Moedig verder gaan.…

Het is stil geworden. Buiten is het duister. Het maakt wakker. Ik ben aanwezig. Het mediteert. Het regent. Ik luister. Ik adem. Denken heeft geen zin. Gedachten verstillen. Alle druppels vallen. Mensen ademen. Allemaal. Het mediteert. Regen regent. Het is nacht. Nu is vrede. Het ademt. Het is stil. Samen. Hier. Wij. Nu.…

De essentie van een boek, is niet waar het over gaat. Letters en verhalen niet. Niet de schrijvers zelf. De essentie is papier. De essentie van mensen, zijn hun gedachten niet. Zijn niet hun opinies. Zijn oude kranten. Is oud nieuws. Het zijn onze eigen ogen en oren, die samen onze werkelijkheid, mogen zien en willen horen. Bewuste…

Zie de kloof. De Angst. Zie de brug. De moed. Zie het tegendeel. De overkant.…

In het theater binnen onze hoofden, treden ongekende gedachten op. Als acteurs spelen ze het spel, dat ons eigen leven is. Er staan mooie, rode stoelen klaar, maar het publiek is thuisgebleven. De acteurs zijn in paniek geraakt. Ik kijk naar wilde tonelen. De zaal is leeg. Ik zie dubbelzinnige rollen, om mijn aandacht strijden. Oerige…

Godvergeten woorden zingen, met onze harten op zijn tong. Godverdomme schreeuwen, omdat demonen niet bestaan. God ons niet verdoemen kan. Lex is een ware phoenix, die uit zijn hartevuur, is opgestaan. Alex Roeka is een Alexander. Niets dierlijks zonderling. Niets menselijks vreemd. Een Engel in een Beest. Een oude troubadour. Een hoge…

Natuurlijk maakt het ons gelukkig, wanneer alles voor iedereen, beschikbaar is. Opgeslagen in distributiecentra, of in zeecontainers onderweg. Spullen die zich via internet, met ons verbinden willen. Bijna alles is verkrijgbaar, voor ons allemaal. Hoe is het dan toch mogelijk, dat mensen verloren raken? Hoe kan het toch dat velen, bang…

Wie geen honger lijden wil, hoeft niet méér te eten. Eén keer per elke dag, is al goed genoeg. Goed is wat de aarde ons biedt. Welvaart maakt ons verslaafd. Gezond eten wordt niet goed, in een fabriek. Minder durven eten, is wat slimme mensen, langer leven doet. Meer welzijn met minder welvaart. Elke dag ietsje méér minder, maakt…

Wie een fout maakt leert het best. Wie fouten maken zijn intelligent. Wie geen fout wil maken staat stil. Wie ze wel maakt verdient kritiek. Soms straf. Een criticus is een ware meester. Critici maken nooit fouten. Dat doen alleen anderen. Achteraf.…

Meesters maken meesterwerken. Leerlingen experimenteren. Leerlingen maken onnodige fouten. Vaak knoeien ze maar wat, vinden hun meesters. Ze doen maar raak. Grootmeesters zoeken leerlingen, omdat je van kleinmeesters, veel kunt leren. De grootste fout van meesters is, dat ze geen fouten durven maken. Goede leerlingen durven veel. Grootmeesters…

Precies waar we ons bevinden, kunnen we gelukkig worden, wanneer we dat niet zijn. Voor de dichter is dat hier, waar nu zijn vingers schrijven. Hier staat hij in zijn middelpunt, temidden van zijn eigen tuin. Straks drijft hij in zijn oceaan, die zijn eigenste badkuip is. Daarna rust hij uit in bed. In het centrum van de wereld. Waar…

De aarde leeft zoals cellen leven. Zoals een cel leeft in een mens. Zoals de kern in een atoom. Zoals schrijvers dichten. Cellen kunnen onmogelijk bestaan, zonder andere cellen om hen heen. Deel zijn kan niet zonder heel. Planeten niet zonder zonnestelsels. Zonnestelsels niet zonder melkweg. Kinderen niet zonder moedermelk. Moeder is kosmos…

Uit de dagelijkse verhalen, die we van woordmeel bakken, scheppen we ons leven. Het bakken van smakelijk brood, zullen we echt zelf moeten doen. Leermeesters in het levensvak, leggen ons de beste recepten uit. Met liefde gebakken levensbrood, smaakt zoals banket dat doet. Meesterlijk gebakken leven, doet ons leven super goed.…

Spreken, zonder voorbereiding. Schrijven, zonder uitgewerkt plan. Vertrouwen schenken aan elkaar. Aan mensen die we niet kennen. Aan gedachten die verschijnen. Van wie dan ook. Luisteren, naar aanwezige geluiden. Zien, hoe zinnen woorden zoeken. Verhalen spontaan zien schrijven. Hoe emoties vanzelf ontstaan, in onvoltooide tijd. Zoals…

Menno Vloon is hoogvlieger. Menno past veerkracht toe. Vloon weet wat winnen is. Menno weet wat verliezen is. Weet hoe je klimmen leert. Hoe je hard kunt vallen. Zacht moet landen. Vloon is levenskunstenaar. Menno is uitzonderlijk.. Vloon gewoon.…

Wij mensen ervaren overlast, van onze natuur. Terecht. In onze tuinen vliegen vogels, onnadenkend, af en aan. Vogels eten er en werpen uit. Ook dieren, die ongedierte zijn. Planten, die niet willen cultiveren. Onkruid, dat niet goed bloeit, maar, onuitgenodigd, woekert. Schade veroorzaakt natuur. Schande in onze tuin. Boompjes beginnen…

De toekomst van het verleden, is het verleden van de toekomst. Het zijn gedachten die nu ontstaan. Illusies die u in toevernu droomt. Onze toekomst en ons verleden, zijn vervormde herinneringen. Meer niet. Nooit minder. Ons verleden en onze toekomst, zijn gastvrije open deuren, die gesloten blijven. Het leven is een gevangenis, waarvan…

Tussen fluisterstille nachten, en de wanen van de dagen, fluistert de dage raad. Tussen slapen en ontwaken, zingen de merels opgewekt, in licht dat rustig gloort. Zweef zoals vogels vliegen. Stroom zoals rivieren doen. Zie gedachten doelloos drijven. Ze komen en gaan in wolkenlicht. Luister naar de dageraad. Zie wat ons te doen staat…

Leven, zoals oude bomen groeien. Diep wortelen in voedende grond. Getuige worden, zoals uilen leven. Domweg ritselen in de stilte, zoals bomen in parken doen. Slimweg gelukkig worden, samen met jonge blaadjes, in het groen.…

Gedichten die dichters schrijven, vervliegen als wolken in de wind. Ze verdwijnen in de eeuwigheid, waarin ze tegendraads ontstaan. Daar ontstaat al wat leven geeft. Al wat leeft. Opnieuw. Ons universum bewaart alles, als buitenaardse energie. Wat ontstaat vergaat niet. Alles is ongekend mogelijk, in ons heelal. Dichters scheppen ruimte…