Netgedichten

netgedicht (nr. 73.790):

Angst

Kooien, die ons gevangen houden.
Mensen, die gekooide vogels zijn.

In een gevangenis leef ik,
waarin ik me veilig waan,
met gedachten als cipiers.
Een onbewuste kerker is het,
waarin ik me ongelukkig voel.

Een gevangenis waarin ik zoek,
naar wie vrije mensen zijn.
Naar wie ik werkelijk ben.
Angstige mensen zijn wij allen.
Angstig is bijna iedereen.

Mensen zijn zoals vogels zijn,
die onbevangen willen vliegen.
Een spontane dichter ben ik,
die iedereen met gedichten,
vrijmoedig bevrijden wil.

Angsten,
die we in de ogen durven kijken.
Mensen,
die weer onbevangen vogels zijn.

... Vrees kent een duidelijk doel. Zet ons aan tot zinnige of onzinnige actie. Angst is ongrijpbaar. Zet ons aan tot vluchten. Tot verslavingen. Van hard werken, via statusdwang, depressie of agressie, tot passiviteit. Totdat we, onszelf, leren bevrijden. Uit onze kooi van angst. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 26 maart 2021