Alle inzendingen van catrinus

hij komt uit de kast het maakt zijn gemoed lichter hij weet zich dichter ~~~~ hij komt uit de kast de deur zwaait moeizaam open en nu maar hopen ~~~~ hij komt uit de kast zijn buikje bomvol gevuld poes pakt hem en smult…

het geheugen is een kneedmachien ze kneed het verleden vervormt het tot een degelijker iets dan het was voordien weet ooit die jou zo bezwarende leugen zo te kneden tot iets wat mogelijk lijkt te deugen vertaalt iets in verzachtende of juist hardere beelden naar het heden zodat het voor jou nu misschien beter of zwaarder te verteren…

wat dwingt tot moeten …… wij zijn toch vrij? Het antwoord wordt gevormd door niets …...…

gegrift in mijn geheugen staat met grote letters geschreven dat je geen mensen ziet die helemaal deugen nee zulke exemplaren kom je nauwelijks tegen Bregman weerlegt in zijn boek alle feiten die wij al eeuwenlang aannamen voor al te zoete koek o wat maken we elkaar toch bang maar wat is daarvan toch het belang de kerk heeft ons vele vijanden…

zijn wij uniek of zijn we het niet ja en nee wij zijn de vruchten die groeien aan de boom en proberen te rijpen de een iets sneller dan de ander het waarom hoe en wat zullen we nooit begrijpen van elkander de een valt heeft wind tegen weer een ander wordt aangevreten velen krijgen voldoende tijd normaal zoals het gaat gewoon geen plaats…

zo Vlaams bescheiden de Haiku meester strooit met dankuwellekkes…

twee doorsnee muggen zitten op elkaars ruggen elkaar blijkbaar te behagen en ik twijfel of ik ze nu wel met een mep naar het hiernamaals zal jagen dat lieftallige hunkerende stel ach beseft elke mug ons leven verloopt meestal vlug zoals iedereen zal weten worden we gemept of opgegeten dus neem ik de kans en geniet nu even zo’n kans krijg…

zo vlak na de eindstreep als je hebt verloren of gewonnen doet men een greep naar de voor jou klaar staande blommen je hebt je tocht uitgelopen en nu je hier staat in het heden is de cirkel rond mag je hopen komt het nu weer samen met het verleden en als je denkt O God het was me wat wat een tocht en wat mooi die prachtige bos bloemen…

wij mensen zijn een en al gedicht soms iets te kort soms iets te lang soms met iets te weinig doorzicht omdat we als lezer niet alles weten wat er aan ten grondslag ligt soms denk je iets eraan schort of ik begrijp het niet ben ik bang ach de mens blijft een gedicht soms gegoten in een rare vorm soms biedt het genoeg of te weinig inzicht…

een uil scheert voorbij op zoek naar een plek om een uiltje te knappen…

het mannetje in de maan zie in de spiegel z’n spiegelbeeld staan…

Mijn oom is overleden een man naar mijn hart hij had kanker had ik hem toch nog maar opgezocht een voormalig schoolvriend is uit het leven gestapt las de advertentie even oud als ik de schrik is het ergste de herinnering een paar keer slikken en het is verleden tijd Josje heeft het niet gered mijn eerste liefje is niet meer het was ook…

Goed boek meneer? Ja, dat mag je wel zeggen Kent u de schrijver? Ja ik heb z’n vorige boek gelezen hij weet alles zo goed uit te leggen Inderdaad hij is een blijver al z’n karakters worden zo mooi beschreven Ben ik helemaal met u eens of je wil of niet ze laten je zo intens met zich meeleven ach zo’n gesprekje vond toen zomaar plaats in…

ze dobberen op kurken steeds verder drijven ze mee de herinneringen weggevoerd door de stroming van mijn geesteszee het verre verleden gehuld in mist doet ze steeds meer vervagen soms gaan ze kopje onder en worden ze weggewist de rafelige band met het heden brokkelt af raakt versleten als ooit gewezen Incasteden overwoekerd verlaten…

je hart stelt geen vragen ze fluistert je de weg het is aan jou of haar advies je mag behagen of je wel of niet luistert naar wat wordt gezegd een keuze die jij maakt voor je verdere leven maar ontken nooit dat ze het je heeft voorgelegd het diepste weten van je wezen in gevoelens uitgelegd ach ze heeft het je immers heel zachtjes…

(elfje) rups zo fraai nachtvlinder zo saai toch hebben ze samen (familie)banden* * (bijgaande foto) deze eenvoudige doch mooie rups verbergt een saaie kleurloos bruine nachtvlinder in zich. Fraai van buiten, minder leuk van binnen. Uiterlijk o zo schoon, soms van binnen nog minder dan gewoon.…

(tanka) de kat: een leuk dier voor jou werk – voor hem plezier een hond is een vriend hij denkt en voelt met je mee een kat zoekt een plek ‘to stay’ ~~~~ kat lid van de VVD hond past beter bij de SP mooi dier alle twee hondengedrag spreekt mij aan een kat ziet zichzelf slechts staan…

goudgebronsde bomen langs m’n overpad en een kind dat vraagt omdat ze het wonderbaarlijk vindt hoe is dat toch mogelijk hoe kan dat ‘t is de ondergaande zon m’n kind die ze met een kusje raakt mijn allerliefste schat…

in de deining van de zee de geuren van de lucht de warmte van de zomer de geborgenheid van een gehucht de mijmeringen van een dromer in een gesprek van vader tot zoon die van een baas tot z’n knecht het alledaagse zo niks bijzonders gewoon de genegenheid tussen mens en dier wat onwerkelijk lijkt maar toch zo echt in jouw bemoedigende…

hij werd geliefd hij werd verguisd omdat zijn boodschap tegen de menselijke aard indruist zijn leer behelsde liefde trouw genegenheid daar was en is menigeen nog lang niet toe bereid kerken produceerden diverse leren die zich heel menselijk in gedaanten van oorlogen tegen elkaar gingen keren van alle voorbeelden die hij aandroeg en die…

een valk bidt voor hen die hij zal moeten doden om zelf te leven…

hij is geen M zij is geen V zij beiden voelen zich een X en doen het er graag mee laat maar weten wat je bent de mens heeft een gereserveerd hokje voor kleur uiterlijk gedrag voor elke vrouw en vent hij schept zichzelf een aanwijsstokje om zo de bokken van de geiten te scheiden en wijst aan in welk jij mag duidelijkheid dus geen verwijten…

ze vinden hun mogen zijn blijkbaar zo ontzettend fijn en om God ter wille te zijn en hem dankbaarheid te tonen gaan ze hem met een kerkgang belonen allen trekken in het zwart samen op naar de eredienst even verderop in het vaste vertrouwen en hoop het water te bereiken voor hun eerste doop ~~~~ *De eerste keer…

als jongetje veegde ik de snot aan mijn sok of onderkant schoen zoals zo veel jongetjes dat doen en ook schreef ik daar met m’n vinger al de waaromvragen die ik had voor God waarop ik een antwoord wilde toen en toch en toch ondanks al de vragen waarop steeds geen antwoord zou ik het precies weer zo doen want immers niemand…

de poes vangt een staart slaat haar klauw erin en merkt hè dit is mijn ding…

vele stukjes waarheid dansen al vuurvliegjes om me heen en dat ze allemaal ons een blik geven op het grote licht geloof ik meteen maar die ene echte grote waarheid dat alles verhelderende licht wordt nooit gezien dat blijft steeds uit zicht we kunnen beter gewoon zeggen wat we bedoelen en heel heel misschien het feit dat zicht…

wees bedacht op het aanschaffen van zowel een kleine of grote hond want ook al heb je hem nog maar net hij verovert je hart terstond besef dan dat je hem waarschijnlijk zult overleven en dat je dan al de liefde die hij jou en jij hem ooit gaf verliest en dat zal veel pijn en verdriet geven dit gegeven zal harten breken en je zult weer…

(elfje) eendje zo lelijk is zijn spiegelbeeld hij ziet zichzelf niet zwaan* * voor alle elfjes die zichzelf nog een lelijk eendje vinden, ooit zit er ook in elk van jullie een prachtige zwaan.…

(elfje) koeien blijven mij boeien of zijn zij meer geboeid door mij…

wie kan die hitte dragen die morgen op ons drukt die ons straks gaat belagen waarschijnlijk slechts drie dagen waar niemand door wordt verrukt als ze ons schaduw en huis injagen even denk ik geef nu maar regen en als dat weer is geweest denk ik wat toch een wens had maar weer gezwegen straks in de winterse kou herinner ik me als menig…