Herinneringen
ze dobberen op kurken
steeds verder drijven ze mee
de herinneringen
weggevoerd door de stroming
van mijn geesteszee
het verre verleden gehuld in mist
doet ze steeds meer vervagen
soms gaan ze kopje onder
en worden ze weggewist
de rafelige band met het heden
brokkelt af raakt versleten
als ooit gewezen Incasteden
overwoekerd verlaten vergeten
maar heel soms kom je iemand tegen
die je weer herinneren doet
iets weer opgraaft voor het heden
en dan besef je – o ja die zee
heeft immers ook z’n vloed
en draagt soms weer een deel van
vervlogen gebeurtenissen
uit haar peilloze diepte met zich mee
om ze even opnieuw te beleven
Inzender: C.A. de Boer, 25 augustus 2019
Geplaatst in de categorie: emoties
Uw mooiste gedicht Tot nu toe!
Proficiat!