Alle inzendingen van herman

En in zich voelde zij het laatste: wil, De allerlaatste wil der stervenden, De wil tot doodzijn die het zwervende Mensengeslacht doet stilstaan en hen drijft Van zelve naar de grond waar ’t lichaam blijft. Ze duizelde en in die duizeling Werd ze zo licht, een veer die uit de zwing Der duive valt: ze daalde en viel niet: Zo valt een riethalm…

In één nacht, tussen twee infarcten in, zegt ze hem nog gauw waar hij de sleutel van haar kluis kan vinden. Hij had een treffender laatste zin in huis. Maar zij kent hem beter. Doodgaan is niets, maar al die paperasserij. Hou jij je maar bezig met erven, ik met sterven. Hoe noem je iets wat je niet meer bent, een zoon of zo? Pijn? De deur…

Als begindecember nadert loopt de spanning bij ons op; zal de Sint ons nog bezoeken, of wordt het dit jaar weer een flop. Schoenen, laarzen en sandalen worden bij de haard geplaatst en we denken weer aan vroeger; wanneer kwam hij voor ’t laatst. De wortel wordt ook niet vergeten en we strooien zelfs zout zodat zijn paard niet uit zal glijden…

Ik wikkel mezelf in water en word een golf. Verberg me in mijn rustige krul die statig groeit en langzaam valt en wordt tot schuim; zit niettemin te waken aan voet van vuurtoren van zestienhonderdvijftig, wit als de nu afwezige wolk. Ik ben in vogel grijs en wit, leeg me in de krachtige krijs van meeuw en schollevaar. In de uitgebloeide boerenworm…

Het strand was stil en bleek ik zat doodstil en keek naar de blauwe rimpeling - er was ook windgezing. Ik wist wie naast me zat witrokkig en ze had roosrood het glad gezicht - er was ook veel zonlicht.…

VI. Als ik te lang gezeten had bij jou, te weerloos en te dicht tegen je aan, wist ik dat ik vlug wegmoest daarvandaan, want van te grote warmte krijg je gauwer kou. En als ik langer dan een mens verdragen kon gekeken had naar jou, zo mooi en stralend klaar dan ging ik duizelen en werd ik raar zoals van te lang kijken naar de zon…

Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt: je wordt grijs. Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles. Geef mij mezelf, geef mij jou. Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.…

'T is zwart en donker, kamerdonker als rook, rood kolengeflonker, daarboven holt de klok. Langs de wanden bleekt flauw een plaat en nog een - het witte is lichtlauw, 't lijkt alles lang geleen.*) Hoor, het leven vliedt, de klok holt, tik, tik - zingt het jammerlied van het ogenblik. -------------- Uit: Verzamelde Lyriek, 1966.…

te huur, twee kamertjes in mijn hart. onderhoudstoestand: redelijk, hier en daar een schrammetje plus een beetje smart. ligging centraal, op loopafstand van jezelf. bezichtiging op afspraak, dan gaat de rest vanzelf. de huur is liefde, en je deelt het hart met mij. ruimte genoeg voor eigen inbreng, wie o wie komt er bij…

Zachtlichte lentenen mogen nu wentelen aanwentelen, hooglichte luchten wolkenlichtluchten, de lentenen - Grote lenten met zonlichtboezems in fonkellichte vér vallende blouses waar hoofden zacht in liggen donzig en ver als wolkenen, de grijze stil-sneewige die in wintermiddagen liggen. Dán ogen lichtgrijzig spelen, open, waarin…

'k probeer het handig te ontwijken de grimassen rond mijn bitt're mond maar de pijn die lekt uit ied're wond doet mij uiteindelijk bezwijken ik die de marathon kon lopen zit nu gekluisterd aan mijn stoel met slechts nog één onnozel doel mijn zelfbeklag ontlopen net nu de lente mij haar hand wil reiken en vogels lokken mij alom net nu…

Eens zat een jongen met zijn vinger in de dijk en nam het op tegen de woeste baren; hij wist het wonderwel te klaren en redde zo het hele Nederlandse rijk Helaas de oude tijden zijn voorbij; het is nu waterstaat contra de waterleidingmaatschappij!…

Mijn grijze tintelreine mijn witte strelefijne met hoog van omhoog gezwier van uw handekens, schier het vlerkegezwaai van vogeltjes, het omkomen van wiekmolentjes, ze veren zo fraai door de lucht, mijn oor hoort geheel geen gerucht, en uw wangen glijden aan en uw lippen staan saam aan beweegloos rood en in eens daar vlood een…

Het gaat niet goed in het gevangeniswezen; twee op één cel om samen niets te doen. Voor werken is er ook niet langer poen heb ik vanmorgen in de krant gelezen. Dus spoed ik mij nu snel naar Albert Heijn voordat er nergens wasknijpers meer zijn.…

ik, de bij gebrek aan beter dan maar mezelf zijnde: een soort De Slegte voor tweedehandse onverkochte emoties, ik kwam mezelf tegen, je was zo lief voor mijn melancholie, dat soort reuma van het gevoelsleven, maar als ik het warmhield, bijvoorbeeld in jouw armen, viel het best te harden. eigenlijk pasten we zo mooi bij elkaar dat ik sinds…

Een late bader op het strand De zee herademt na de zomerdrukte en rolt haar natte loper uit steeds weer, steeds weer... Getijdenmoe, maar nooit aflatend geeft zij gehoor aan eb en vloed onstuimig op het ritme van een eerste najaarsstorm. Een verloren meeuw krijst zich moeizaam een weg naar het ruime sop. De zomer is nu verder weg…

Vanmiddag stierf mijn kat Zij was wat oud en ziek en moe Zes levens resten haar De muizen maken grote sier En ook de vogels fluiten veel te vrolijk Zelfs de hond van de buren houdt even op met blaffen Ik zal haar "koppen" missen Het schuren van haar pluimenstaart Haar teiltje blijft nu onberoerd Geen melk meer en geen brokken Ik word…

Als in het kasteel van de schone slaapster hangt in alle hoeken een web en tussen de spijlen van het hek een landschap dat sinds honderd jaar verlaten lijkt. De geluiden bevroren aan het gras, de bomen gesneden uit melkglas. Zonder rijm zou dit geen poezie zijn. ------------------------------------- Uit 'Ogentroost'(1992) van Herman Leenders…

wat heb je vandaag gekocht, vroeg ik. een halsuitsnijding, zei je. trek ze eens aan, vroeg ik, en je trok alles uit: dat is ze helemaal, zei je, maar met de jurk erbij komt ze tot hier - en toen wees je midden op mijn handen. ----------------------------------------- Uit de bundel: De lenige liefde van Herman de Coninck (1944-1997)…

Een schone vastheid had hij in zijn wezen, hij ging zo zeker en vast als de wind, hij was zo stevig als een boom - een kind, wou wel graag om zijn hals dicht bij hem wezen. Van uit zijn brede hoofd, dat altijd zind' op het verheerlijkst mensenschoon, verrezen zachte stralen van goedheid - en daar in 't zwart oog was vreugd en liefde saamgelezen…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Wij voelen als twee hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen midden in de lichtzee — de lente is gekomen.…

Niet slechts de vogelpest slaat hier diepe wonden De kwekers slaan de handen in elkaar. Maar ook in SARS schuilt groot gevaar. Vooral in China werd dat ondervonden. Dus als je stijlvol en veilig wil chinezen Eet dan geen kip, maar pekinezen.…

Was ik maar dood, ja, lag ik maar te rotten, dan kon je mij niet meer bedotten. Immuun zou ik dan zijn voor al je lage streken. En als je snikkend 'Liefste!' riep, dan gaf ik taal noch teken. Was ik maar dood, dan kon mij niks meer raken. Je knap gezicht zou dan geen dwaas meer van mij maken. Niks viel er dan nog meer te lachen…

Het was niet te vermijden Ze gaf me meer dan ik haar vroeg. Ik schoot rood aan, ging hyperventileren. En dan dat rokje dat ze droeg. Ik hoorde slechts de helft van al haar zinnen. Geen erg, ze was het bissen waard. Wat zou ik zonder juffrouw Els beginnen? Terwijl ze vaak onwetend naar me staart. Platonisch, ja zo kan je het wel noemen. Maar…

Kleuroverspanning Boog van einder tot einder Vervagen tot niets…

De nacht licht weer op in Bagdad Rookpluimen vullen de ijle lucht. Irakezen schuilen of zijn op de vlucht voor kruisraketten op zoek naar hun stad. Hier komt geen winnaar uit een strijd waar domheid en onwil welig gedijt.…

Er was eens een tandarts in Waatjes die zeurde en had teveel praatjes. Hij dramde maar door maar vond geen gehoor want praatjes vullen geen gaatjes.…

Een heks in Eigenbrakel die hoopte stiekem op een mirakel. God zij geloofd. Het vuur is gedoofd. Ze liepen te hard van stapel.…

Je hebt het zo niet in de gaten je bent ruim vijftig ouwe knar Je moet het een en ander laten Je bent een beetje in de war Je vergeet ook dingen, dingen van vandaag en ook van toen En op een onbewaakt moment heb je met jezelf te doen Met je leesbril zie je beter Maar je geeft het niet graag toe Het beste is er af en je bent wat sneller…