Alle inzendingen van jan haak

Veel te vroeg voor afscheid aan de deur van jou de tijd je geur Toe, blijf nog even maar de deur valt dicht met een glimlach en tranen op mijn gezicht…

Oma kon van haar pensioentje echt al jaren niet meer sparen en dus ging ze met haar tijd mee en met mannen die op stand haar dat steeds gaven wat ze wilde waarna zij een uurtje trilde met een Breezer die ze kreeg gelegen in een ledikant Ze dronk 'm als een Oude Klare met haar tanden in haar hand…

Water kende er geen naam dan slechts de naam die wij het gaven en zo rolde het de berg af onstuimig als het was met witte koppen langs rivieren wispelturig door het land en heilig als het maar kon zijn om iets van dorst er mee te laven Tot in zeeën die wij samen zwommen in ons heerlijkheid met witte parels van geluk waarin wij eeuwig konden…

En zo bood ik in een bootje jou een serenade aan met madeliefjes - rozenblaadjes die de wind er zou verwaaien en ik pakte mijn gitaar op ging als Pavarotti staan om je te vragen in een liedje of jij met mij wilde gaan Of jij hier liever nog dan ik mijn lief door maanlicht wilde varen wilde varen - wilde varen over rozenbottelzee of jij…

Eerste stenen werden huizen door lantaarntjes beschenen laantjes blijmoed lange straten pleinen voor het groots plezier boerendorpen werden samen in één nacht miljoenensteden verre landen continenten losgeraakt in werelddelen Hij verslikte zich er in naarmate alles groter zag in panorama van zijn oog te groot zo ver hij had gekeken hoe…

Blote voeten, grote passen, zonnestralen opgetogen Zo omhelsden wij het duin met korrels zand en ochtenddauw Zo droegen wij de mooiste vliegers aan een lijn ondersteboven En verdronken wij de schelpen die de zee zo hebben wou Ik hield je vast om wie je was en keek je aan om te geloven Om te zien hoe lief je ogen spiegels zochten met…

Waar de maan soms meer dan maan was maar een ster - die hij deed lichten als een koning die haar danste door een ademloze nacht daar huilt zij nu de sterrenzee waarin hij viel om te verdichten er met duizenden - die anders waren anders dan hij dacht Zij was de maan - meer dan de maan nog keek omhoog met hem en zwichtte voor zijn zachte voetenlicht…

Herstellende nog steeds van zware worteldiarree galoppeerde hij de nacht door over glibberige daken Zeven kleuters speelden 's ochtends met z'n allen heel tevree met de zachtoranje sneeuw om er een sneeuwpop van te maken Er was genoeg gevallen om een vreugdekreet te slaken…

Zou de pijnboom er nog staan - dacht ik de Tempel van zijn stad waar hij een blindeman liet zien passanten hoop had meegegeven waar hij kreupelen liet lopen zieke mensen zou genezen waar uitzonderlijk men zag dat het geen Hocus Pocus was Het was Pilatus er geweest die er zijn laatste geest zou vrezen meer nog dan de malle steden die hij…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

Niemand wou het weten welke kant het op zou gaan in al die bange dagen dat jij stil daar hebt gezeten Ze gingen langs de straten met hun zwarte hemden aan en schopten tegen deuren met een goddeloos geweten Ach - kon je nog een keertje maar een zomer openslaan en hinken op die stoep waar jij je schoenen hebt versleten Je keek nog naar…

Op het tuinfeest van de paters werd met doppertjes gegooid broeder Anselmus begon en mikte op het glas in lood maar niet veel later toch gericht op broeder Karel zijn gezicht die lag te slapen als een bakvis op de grens van half dood maar ondertussen alles ving wat hij met klappertanden sloot En broeder Anselmus genoot lachte zijn oude…

Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel ook zichzelf kan bekeren en als evolutionist weer verder door het leven gaat heb ik als heiden - om het even voor het eerst in heel mijn leven toch een kaarsje opgestoken in de hoop dat Hij bestaat Toe Heer vergeef hier al mijn zonden hopelijk ben ik niet te laat…

Neem je huisje mee op zee Mijn golven zullen je doen leven Blaas je bellen in de lucht Mijn wind zal waaien hier vandaan Laat al je zorgen even los Ik zal een hangmat voor je wezen Je omarmen met mijn vlinders Je gedachten met je lezen Geef je armen aan de mijne Spreid ze uit om te vergeten Speel muziek op grote hoogte Waar mijn hemelschepen…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

Ik wist niet wat ik moest geloven tussen gebrandschilderde ramen waar verguisde - verwilderde zeden in de ban werden gedaan door verheven mannen - eens met baarden die hier nog spraken met behaarde tongen over het woord van Liefde en het roemde - verdoemde ongenadig het dan braken in overzichtelijke lettergrepen die tezamen - maar gescheiden…

Ik kan er niets aan doen, mijnheer ik vond echt maar één schoen, mijnheer die bleek toen van mijn broer, mijnheer mijn been begon te zwellen en toen moest ik naar een arts, mijnheer mijn been zag half zwart, mijnheer het moest er bijna af, mijnheer ik moest het er mee stellen En m'n fiets bleek toen gejat, mijnheer m'n brommerband stond plat…

Op een dag moest zij de eerzucht van de jager maar verdragen want ze mocht geen kapje dragen in het bos waar zij verscheen want de jager vond een meisje met een kapje maar obsceen En zo trok zij heel alleen zonder haar kapje - diep verslagen met haar losgeslagen haren door de bossen - nergens heen waar de wolven haar verslonden met…

Daar zaten ze - de sprookjes korte jakjes uitgedaan de Blauwbaard sprak er likkebaardend onaanraakbaar toverwoorden van zijn platgeslagen aarde heksen laaiend op de stapel en nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder…

De avond was gevallen in de danszaal van het leven waar ik zweefde met mijn ogen door die kaarsverlichte pracht Met een lach vroeg ik haar naam waarna ik mijn hand liet verkleven aan de mooiste vrouw die zeven tango's danste daar die nacht En we dansten hoge benen op een dansvloer die ging zweven en haar ogen zochten liefde veel meer…

Ik stilde je dorst als een klontje van water dat rilde je tong waarna jij me later in heilloos geklater toen stuk hebt gebeten en feilloos daarna in het gras hebt gesmeten Daar viel ik gemorst op die bloem in de aarde en bleek ik voor haar nog van enige waarde daar zij zielsverdord al haar kracht had versleten in schrijnende zon die…

Vaderlandsliefde verstaat zich nog het best met onbegrijpelijke mirakels waar zelfs destijds bij gebrek aan cokesnuivende popidolen Hollandse boerenmeisjes warm voor liepen plat voor gingen om maar een glimp op te kunnen vangen van die ene allesontziende, vloedsussende en nimmer aflatende dikgedraaide boerenvinger van Hansje Brinker…

Pot de knorren, jak de schobben fluit de flieren, haspelstoet, pamp de slampers, jas de klavers, piep de horle en kauw zoet Wassewis je wissewasjes wapper oelen en waai pier warrehar de hele makmik lach je schaters en zwaai zwier Heim je pappen, wiek je klappen foezel konkels en blaas toet baad een pootje, neem een ootje rijd eens spook…

De bomen bleven bomen hoe lang ik er ook naar keek hoe lang ik er soms om treurde als een zomer weer bezweek Voor de lange koude dagen die ik knoopte aan een lint bleven toch de bomen bomen die verdronken in de wind En ik zag op smalle ijzers in een tocht die ik verbeet dat de wereld was veranderd toen ik plots mijn jas uit deed Maar…

De blauwe vogels op het dak zij waren de idolen van onze zomer lang die wij versleten in gemak Ik bracht je eersteklas bonbons en bosjes capriolen en van de bakker om de hoek ons zonnebloemgebak Zo gingen wij de zomer rond op zonverliefde zolen en niemand die ons miste of de liefde onderbrak Ik kuste zacht je huid die ik bestreek…

Drijvend in mijn bootje van papier heb ik geen gedachten... Morgen is nog zo ver weg…

Hijgend holden ze de wei door boterbloemen en papavers op de vlucht voor iets - zo leek het en een koe stond er gekliefd met bolle ogen aan de grond en keek hen na tot aan het water waar haar stalletje met hooi stond voor haar grazende gerief wat niet veel later door de boterlieven stiekem werd gediefd Ze waren zacht - de boterlieven en…

Vaker wilde ik je schrijven van hoe mooi het hier toch is hoe zielsgelukkig sterrenlicht valt tussen omgewaaide bomen vader die mij meer dan eens zei hoe de wereld mij nog mist ik kon hem bijna niet geloven maar hij heeft zich nooit vergist Ik ben allang niet meer dat kind dat achter poppenhuizen zit niet meer dat kind dat ramen tekent…

Terwijl een eerste schaatstocht op een weiland wordt verreden in verraderlijke vrieskou en bij winterende zon hak ik lepelend een wak in erwtensoep zojuist gekregen en denk even bij mezelf zeker weten - it giet oan-…

Kijk hem daar nu vrolijk spelen in de tuin daar met die vlinder sprak zijn oma in verlangen hij wordt vast ooit bioloog Waarna de kleine opgetogen weer naar binnen kwam gevlogen en hij hield zijn kleine handjes voor zijn oma iets omhoog En oma zag tot haar verbazing daar twee grote vleugels liggen die hun lijfje moesten missen en ze hield…