inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 24.575):

Bloemen van Verdriet

Ik stilde je dorst
als een klontje van water
dat rilde je tong
waarna jij me later
in heilloos geklater
toen stuk hebt gebeten
en feilloos daarna
in het gras hebt gesmeten

Daar viel ik gemorst
op die bloem in de aarde
en bleek ik voor haar
nog van enige waarde
daar zij zielsverdord
al haar kracht had versleten
in schrijnende zon
die haar blad had versleten

Dus gaf ik haar dat
wat ze innig bewaarde
waarna ze in pracht
weer de wereld in staarde
die wereld waarin ik
ooit uit werd gesmeten
maar nu door haar naam
nooit meer was vergeten

Ik gaf haar een druppel
van vallend verdriet
vergeten was ik
maar zij nog lang niet


Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: jan haak, 21 februari 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 555

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)