Alle inzendingen van jan

De leraar droeg een harnas. Zwaaide met een goedendag. Niemand zei iets terug. De ophaalbrug bleef omhoog. Een leerling op de uitkijk gebaarde. Pek en veren stonden klaar. Net op tijd kon de ridder ontsnappen. De bel, weer een lesuur voorbij.…

de tentakels van het verleden houden mij in een ijzeren greep nu eens probeer ik mij voorzichtig los te maken dan weer met bruut geweld niets helpt geboeid zie ik het heden van gedaante veranderen langzaam maar zeker toekomst annexerend grijnzend mijn verweer gadeslaand het verleden dwingend het hof makend mij degraderend tot de bekende…

Stuiptrekkende ledematen En de pupilreactie nul De reflexen minimaal Na die ene laatste pul Dan volgt de snelle diagnose Op gesmeerde spoedopvang Als rubberen wielen piepen In de bochten van de gang Alle paniekgezichten bidden Uit angst voor eigen schuld En op dat moment zijn zij Met zorg en spijt gevuld Weer een falende selectie…

tijdens het plastificeren van kilometers cola en een knetterende ruzie gaan mijn gedachten uit naar Kameleon Ahoy verjaardagscadeau van zus en zwager toen ik tien werd of elf het begin van het proces dat leidde tot de status van boekenwurm via het verdwenen parelsnoer met Pieter Pikmans het zeegat uit Okke Tannema wiens vader alcoholicus…

Zeewind slaat het witte water op een zonbeschonken strand. Razend rollend vol geklater schrijft het woorden in het zand. Eilandbergen in het blauw dragen groenig grijze kleuren. Op een surfplank staat een vrouw stralend in de zilte geuren. Liggend op de korrelstrook langs het windbeschreven water denk ik aan een duik en later Voel ik…

Diep in mezelf heb ik vrede gevonden zonder symbolen van verre gezonden langs lange lijnen van leugens gehouwen uit vette woorden tot bijbels gebrouwen. Dicht bij mezelf heb ik liefde ervaren weg van die stenen, groteske gebaren in zachte, warme soms droevige ogen vér van die keiharde preekstoelbetogen. Mensen zijn mensen, zijn warmtelijk…

Voor Ine en Huub Een merel zong recht in mijn hart vanmorgen een lied uit de stilte, een lied zonder zorgen. Het sprong uit een leegte van wondere geuren en vulde mijn kamer met zachtgroene kleuren. Een leegte vol liefde die zomaar bestaat zich dromerig uitbreidt in ritme en maat die alles omvattend ons leven doordringt en telkens weer vraagt…

een onafzienbare rij wandelaars bevolkt het pad dat voor ons huis de schakel vormt tussen volwassen straten de avondvierdaagse loopt door de geopende luxaflexlamellen zie ik delen van mensen bewegen naar de onzichtbaarheid jong over- heerst ouderen lopen begeleidend zwart een galgolf neemt me op en gooit me op één hoop met vergetelheid…

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

Snel trekt een wolk de blauwte dicht. Grijsgrauwe kleuren van regen bewegen. Zwaluwen lijken verwonderd en licht: wiegende wind ruist door bomen en stegen: 't zomerse zonlicht stond me wat tegen. Zwaluwen dansen door dit paneel van schuivende wolken en grijsgrauwe kleuren. Toch blijft augustus met zomerse geuren.…

De overdaad van nu, zelfs oorlogen entamerend, maakt weifelachtig. Het bonusdessert of vaste lage prijs? Die prachtige nieuwe verpakking… Toén ging ik met tegenzin en boekje naar de Coöp-winkel op de hoek van Hoofdweg en Hoethslaan. Man in jas vrouw met schort achter de toonbank: Zwijgend geef ik de tas met stroopblik. Zonder commentaar…

Het groenblauw water schijnt en lacht en schommelt in een frisse pracht vol kinders die hun ruimte zoeken elkaar wat plagen, groeten, vloeken. Een zwaluw vindt wat water, vlug nipt hij en vliegt dan snel terug naar boven, naar die blauwe hemel ver van dit kinderrijk gewemel. De zon stuurt scherpe witte stralen die brandend op mijn hoofd…

Met dank aan leo van den b. Toen god de mens geschapen had lachte zij…

Bij God ging de telefoon. Hij rinkelde heel vrolijk of je aan het geluid kon horen wie het was. En zo was het ook. God hoefde niet op te nemen. Hij wist exact wat er werd gezegd en vaker nog: verzwegen. Dit keer ging de telefoon heel kort. Had iemand hem weer neergelegd omdat hij spijt had? Angst voor een gesprek of verkeerd verbonden…

Groeiende herrie en taal uit het Zuiden wekken me op met kale geluiden. Hamers op ijzer en kletsende mensen: dit kan ik meer dan hartgrondig verwensen. Langzaam verschijnen de kleuren en later rond negen uur zie ik dan hoe mijn kater - wijdopen ogen en trillende haren - zich diep verbaast over al die gebaren. Geven en nemen, kopen en krijgen…

Kom niet aan mijn buren, ze komen ook niet aan jou. Maar als je aan ze komt, raak ze voorzichtig aan, teder als een peuter: geef ze een hand, een kus, een schouderklopje, een aai over de bol. Ze hebben het verdiend of ze gaan het verdienen. *Geschreven voor de site 'Kom niet aan mijn buren'!…

Is crimineel gedrag in wrange kern Nu aangeboren of toch aangeleerd? Stelen staaldieven als lustige raven Omdat men verboden buit begeert? Mij is, in onschuldige jonge jaren, Met klem door moederlief geleerd Alleen het ijzer ‘heet’ te smeden Hetgeen vast vaker is beweerd. --------------------------------------------------------- Geschreven…

Mijn vrouw is een echte Vrouw van Nu (voorheen Vrouw van het Platteland). Ze bestaat in provinciaal verband al 75 jaar, gezien haar leeftijd nogal cru! Mijn vrouw is meer dan multi-actief. Haar groene vingers raken niet verward in zeven-, klaver- of groot hoefblad. Ze is, niet onbelangrijk, ook ontzettend lief. Mijn vrouw is thuis regerend…

De Rio Ter* bouwt in en baan vanaf de monding tot de brug een dubbelbeeld van groen en graan en kaatst de blauwe hemel terug. De kalme kleuren van december, een heldergroen en bruinig blad, rusten in stilte en getemperd op helder water, spiegelglad. Het Spaanse riet met hoge pluimen staat roerloos langs de waterkant en aan de monding blinkt…

Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Met het vuur aan onze schenen Na de vreugde om de vlam Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Na de wisseling der jaren En uw politiek tamtam Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Zuidwolder vreugdevuur Verbannen uit het veld Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Bent u dan echt vergeten…

Het kenmerkende geluid van een scootmobiel dwingt mij naar de kant van het betonpad. De goedgemutste berijder op leeftijd stopt, doet motor uit, bevordert het nadere contact. De prettige stem vertelt: “Direct na de oorlog waren we ook gemotoriseerd”, geeft met gebaar aan hoé. De gejaagden werden jagers, op zoek naar collaborateurs. Die herinneringen…

Met dank aan Jan Engelman Akhenaton, ik roep je aan je tempels zijn hier ver vandaan en alle sterren hozen. De vele beelden die ik vond je teksten en je buik zo rond deden me telkens blozen. Jouw Nefertete, fijn en slank met kinders in een zonnerank diep in een steen verscholen Getuigt van vrede en van jeugd van spel en ook van kindervreugd…

De flabiol zingt over het plein in dartele dansende grillige lijnen de babbelgeluiden van mensen verdwijnen: een tik op de trom en daar is het festijn. Het plein lijkt nog leeg in dit nieuwe begin met zitjes van mensen in franjes van kleuren. En rondom de leegte zijn klanken en geuren een kind loopt er waggelend rond, middenin. En langzaam…

gelegaliseerde vernielzucht botgevierd op een historisch landschap waar harde werkers en nijvere middenstanders ooit beeldbepalend waren met karig inkomen wonen primaire levens- behoefte was soberheid gestaag opvallende verbeteringen schiep nu worden vierkante kilometers bevlekt met hogere prijsklasse aan te ondiep gekunsteld water autochtoon…

Noodweer. Mensen langs de kant. Langs de kant staan de mensen die het denken te weten. De weerman klimt uit het water. Het meisje onder de arm. Peter Timofeef: ´Ik heb ooit nog een diploma gehaald voor reddend zwemmen.´* De zon begint te schijnen. *Trouw, 7 februari 2003.…

´P.S.V. Waterreus. Ooijer. Faber. Bouma en Heintze (46. Lee) Rommedahl (46. Park), Van Bommel, Vogel en Robben (67. Bruggink) Vennegoor of Hesselink en Kezman.´* Opa kijkt. Wie zegt dat hij nooit iemand ziet? ----------------------------------------- *Opstelling PSV tegen FC Zwolle 6-0 (5-0); Trouw, 7 februari 2003…

Ik voel mij van binnen bederven Nu weet ik waaraan ik zal sterven: Aan de oevers van de Taag. Aan de gele, afhellende oevers, Er is niets schoners en droevers, En 't bestaan verheven en traag. Ik bewandel 's middags de prado's En 's avonds hoor ik de fado's Aanklagen tot diep in de nacht: "A vida é immenso tristura" - Ik voel mij al samensnoeren…

Mijn vader was verhuisd, verschoven door een mij onbekende macht. Ik zocht hem jaren, lusteloos, tot ik hem aantrof op mijn knie: hij was mijn kind geworden. ----------------------------------------------------------- uit: 'Gedichten en aforismen', verzameld werk deel 1, 1980.…

superactief een balletje trappen gepassioneerd praat hij erover de geestdrift klinkt door in zijn stem zijn voeten praten mee hollend naar huis uit school snel naar de WC broodtrommel open ruime kap gesneden van het nog warme wittebrood dik beboterd bal onder de arm half zes thuis nauwelijks meer gehoord twee vriendjes haasten zich evenzeer…

Over de heuvel rent een vrouw, veert op ijswitte sportschoenen. Ze beweegt als een astronaute die het landschap in kaart brengt. De lucht buigt voor haar passen. Ze maakt een tunnel van de wind rekt het uitzicht op en de weg voegt zich vanzelf naar haar gang. Een aanhangwagen vol sneeuw rolt voor haar voeten de helling…