Moos van de berg

Daar was hij
en onder hem de massa,
de godvergeten, heidense
massa ...
Verzamelde zich, riep,
gilde hier en daar,
wachtte in spanning af.

Mozes op de berg
hief de stenen tafelen
hóóg boven z'n hoofd,
laadde ze op met z'n woede
en smeet ze verpletterend
naar beneden.

De massa ontweek behendig
de tien geboden;
de politie
haalde Moos van het dak;
de loodgieter
zette nog diezelfde dag
twee nieuwe dakpannen.

Moos leefde nog een paar jaar
intern, naar buiten starend,
zwijgend, bitter een beetje.

Hij mocht immers
het beloofde land
niet zien ...

Moos geboden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 4 stemmen 692