Zondagmorgen

Het is nu
drie minuten later
en daar loopt een man.
Verbaasd denk ik:
daar loopt een man,
terwijl ik toch,
zeldzaam natuurlijk, maar toch,
seconden tevoren had kunnen zweren,
dat de schepping was gestorven,
zó stil was het toen,
vanmorgen,
dat ik dacht: ik heb gisteren
iets belangrijks vergeten.
Te sterven misschien ...
Tot zwetens toe benauwd
kan zo'n ogenblik zijn,
waarin herkenning dreigt.

Maar daar liep,
godzijdank,
die man.
Misschien is hij het zelf wel,
dacht ik, gek,
want nu bewoog
de vlieg aan de muur,
de vogel aan de hemel,
de foto werd weer film.

Hij verdween met
knikkende knieën
in de tijd,
de tijd, die altijd
elk gevoel van angst
uit de wereld helpt
en ik begreep,
dat ik gewoon
drie minuten te vroeg
was opgestaan.

zondagmorgen opgelucht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 324