Alle inzendingen van joz. le bruyn

hogere machten houden mensen klein, kortwieken hun vleugels, arme mensen krijgen weinig kansen voor hogere vlucht. joz. le bruyn…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

om bij de tijd te zijn, kopen mensen de meest recente boeken soms vinden ze daarin de beste wensen om de allerliefste vriend te zoeken…

ik heb dezelfde tere trekken van mijn moeder, die zij van haar moeder had geërfd : dezelfde blonde noorse haren, dezelfde vergeet-mij-nietjes blauwe ogen waarin ik de fjorden weerspiegeld zie dezelfde speelse glimlach om mijn schalkse mond. 'k voel me volkomen in harmonie vooral op Moederdag voel ik nog dieper wat ons ooit samen bond…

het volle leven is geen bioscoop met een film waaraan we niets kunnen veranderen. soms kijken we té moedeloos en té passief toe in plaats van hoopvol te handelen. met je handen in de schoot te leggen, met je in de ongeluksrol te plaatsen, met te zuchten:voor mij hoeft het niet meer! brengen we noch aarde aan de dijk noch boter bij de…

ik hou van zilverwitte,ranke berken wuivend op de gouden heuveltoppen van de kalmthoutse hei, maar afgeknotte berken in de residentiële tuinen daar kan ik toch echt niet bij. maar nog erger zijn die bazen, die hun werkvolk , omwille van den brode , nu nog beknotten, onderdanig laten buigen, ja en amen doen zeggen, monddood maken... soms…

tussen avond en morgen zijn de meeste mannen totaal anders dan ze moeten zijn op hun werk van negen tot vijf. tussen avond en morgen kunnen de verdomde cijfertjes, de klagende en vragende telefoons, de oervervelende ,zakelijke afspraken even de boom in of de pot op. tussen avond en morgen krijgt de fantasie weer kans in houdingen…

laat me een paasmens worden: lichtende vlam, verwarmend vuur, verzoenende kus. laat me een paasmens worden: verfrissend groen. opbeurende lentezon, lavende regen. laat me een paasmens worden: die uitdraagt dat leven sterker is dan de dood, dat geen verdriet honderd jaar blijft duren, dat optimisme bron is van energie. laat me een…

naar goede gewoonte vergeet mijn boezemvriend zo vlug mogelijk zijn slechte inschattingen om daaraan te verhelpen meteen. niet als een blinde saulus tastend in het rond maar als die vurige schrijver van het hooglied van de liefde. nu zien we nog als in een spiegel, dan van aangezicht tot aangezicht. het beste zal nog komen dat helpt…

ik hou niet van gekibbel, van scenes of van sleur. 'k wil daarom soms ontsnappen. maar... 'k sla nooit met de deur!…

ik sla niet graag in het luchtledige om me heen, zoals sommigen die dag en nacht op zoek zijn naar nieuwe vijanden waarop ze zich kunnen afreageren in woord en gebaar. zeg me nu eens eerlijk hoe wordt met zulke ruziestokers de echte vrede ooit nog waar? laat het straks weer pasen worden! blijf niet langer levend dood. vlecht met…

grenzen en grensverleggers ze zeggen dat ze bestaan. onbeweeglijk en rotsvast, zonder brokken of barsten sterker dan het ijzeren gordijn van weleer of de onverzettelijke muur van berlijn. en je ziet wel, niet alles verloopt zoals je dat plant! daarom wil ik mijn grenzen verleggen, niet één keer, maar elke dag opnieuw als het moet , of…

als mensen het noorden verliezen, zijn ze zichzelf niet meer en geraken dan tot alles in staat. ze kunnen niet redelijk meer kiezen, doen dan buiten hun wil om 't meest beestachtige kwaad! ze slaan dan, totaal buiten westen, zonder remmen en nog minder verweer, aan 't moorden en branden. ploffen totaal onverwacht een mes in je rug…

ik hou van een taal zonder horten en stoten gesproken door mannen met kloten aan hun lijf makkers ,die gespierd durven en kunnen zeggen waar het op aankomt in een gloedvolle zin met een hitsig gekijf. ik hou van woorden, die druipen van leven gebald in een vers dat schreeuwt: zo zag ik het nog nooit! woorden die wroeten en tieren…

met poëzie bouw je geen versterkte burchten, noch ivoren torens waarin jij je kan verschuilen om vanuit de hoogte meewarig neer te kijken op het gewroet of geknoei van nietige mieren. wel zorgt poëzie voor kleine stapstenen naar anders en beter, waar minder dan meer wordt voor de onverzadigbare proevers. het zoeken en vinden van mooie…

zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende. zoals het eerste citroenvlindertje meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes dan boven een forsythiastruik in…

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij. eens dat vertrouwen geschonden krijgt die vriendschap een formidabele deuk die is dan nog moeilijk te herstellen ik hoef je zeker niet vertellen dat dit uiteindelijk leidt…

ik hou van open tuintjes zonder heggen en hagen, nergens hekken of poortjes. waar niet alleen vlinders welkom zijn boven bloemen vol geuren en kleuren, waar muggen zich vrij mogen spiegelen boven tuinvijvers, waar blauwe libellen roze verhaaltjes vertellen tegen niet gekooide kooien. waar mensen mekaar rustig kunnen ontmoeten bij…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

kakelnestje vol dromen kijkt haar ogen uit voor de etalage van: un jour ailleurs, waar kleurrijke modellen haar naar binnen lokken om zich om te toveren, tot het lenteprinsesje van de buurt en de schoonheidskoningin voor haar droomprins op het witte paard. als weldra de bruidsklokken blij luiden terwijl het roze blaadjes regent…

en als we dood zijn groeit er gras op onze buik! hoorde ik als kind zingend brullen, door lallende ,dronken carnavalvierders in mijn geboortedorp in de toen nog, rotsvast gelovende kempen. nu bedekt gras alles. de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk…

voorlopig leef ik nog, zelfs voller dan ooit voorheen met tientallen goede mensen vlak om me heen. voorlopig eet en drink ik nog, niet elke dag moederziel aan een tafeltje voor twee alleen wel af en toe als een orgelpunt met intimiti blij oom me heen. voorlopig schrijf ik nog om iedereen te laten lezen en voelen hoe ik…

nooit brandmerkte mijn vader mensen noch zette hij iemand ooit tegen de muur. hij kleefde geen etiketten maakte niemand het leven zuur. hij bleef met anderen dromen: ooit groeit alles wel goed als wij maar blijven geloven en hopen dat echte liefde door hartelijk samenwerken, soms, nu nog, wonderen doet.…

op elk moment was mijn vader daar, waar ik hem nodig had. voor mij bleef hij een trouwe steun, een lichtend spoor, een lang gezochte schat, een bron van creativiteit van kracht en tederheid. op 't land was pa mijn houvast. in zee mijn reddingsboei. voor hem was ik nooit een last zelfs niet tijdens mijn turbulente puberale groei…

alles verandert maar verbetert daarom nog niet in die goede oude tijd waren de mensen nog gelukkig met een iets en een niets. mijn grootvader was dronken van geluk als hij voor vermoeide wandelaars in de toen nog hete zomers een koel glas water mocht serveren uit zijn eigen gegraven welput. mijn grootmoeder voelde zich de koningin…

als tafels konden spreken had niemand voortaan noch honger noch dorst door al die onverteerde, opgekropte rotzooi van dubbelspel en achterbaks geroddel, dat werd verteld tussen de soep en de patatjes, of in een bruine kroeg tussen pot en pint in de donkerste hoek.…

als buren voortdurend vagen: gaat het nog? voel je je niet te moe? is het niet te warm voor jou? wil je niet liever wat rusten? je moet je niet generen, hoor! je hebt lang genoeg gewroet! als je voortaan je dagelijkse krant niet meer kan lezen omdat je zelfs de koppen in koeien van letters niet meer ziet en alle kleuren vervagen kom…

stap voor stap leerde ik mijn eigen weg volhoudend verder te gaan. letter na letter leerde ik het codewoord spellen om in volle vrijheid te kunnen kiezen voor mijn tegendraads bestaan. van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

goede gedichten verlichten en wekken mensen uit hun slaap: word wakker, word wakker nu straks is 't waarschijnlijk veel té laat. verlaat meteen je kamers! rol vlug je mouwen op! bouw met vereende handen een betere wereld op! een oord waar haat voor goed verdwenen is, waar mensen elkaar schragend dragen waar niemand meer pamfletten…

ik hou van klare taal, die klatert helder en puur vol vernieuwende verfrissing als een bergriviertje. ik hou van mensen die deze taal klaar als een klontje, zonder rond de pot te keren of te draaien hanteren en mij daardoor zuivere koffie schenken waar nooit een tekeningetje bij hoeft. ik hou niet van de turbotaal van, gozers en…