Alle inzendingen van k.Bladzij

Elevator Zes vertrekt: superstatig suis je omhoog, afstand-vergrotend tussen moed en berusting - 'Ach, laat Die maar gaan'. Stuwend door een gaaf heelal hoor je de ruimte die je wenste: de akoestiek van je moedertaal binnen de stilte van de cabine... Wat ga je doen, daar in de verte? Geloofsbrieven aanbieden of eindelijk al je verzen…

Op naar het Hogere! Voldoende laag geleefd. De Neergang is overwonnen. Wat omvat je bagage? Nog veel te veel te veel. Check je grote beslissing... Praktisch ben je verlicht. Want jij vertrouwt je Maat. Sluit nu maar je koffer.…

Doen, weten, slapen, weten, Doen. Bevangen door ritme, handigheid, verlangen eindelijk af te hebben waarmee je tijdrovend bezig bent geweest, word je je bewust van Iets. Na lang overleg bestáat het! Ingekeerd tot de kern van rust begint het lichaam dia's te draaien... of - je kop slaat op slot. Om de dag daarop volkomen fris vast te…

Allen die het alfabet integer beroeren, luistert! Onder ons huist een Parasiet. En die is groeiende... In volgers. Met nauwelijks commentaar pikt hij uw poëem in en plaatst daarbij zijn eigen versie: het koekoeksei. Herhaalt dat in een andere rubriek zodat men het niet wissen kan. Alle aandacht moet naar Hem! Zijn naam? M.d.L. (de Mol…

Wie nooit zijn tong uit- steekt naar zijn Dichterstatus, retourneert kritiek: die betreft altijd de ander. Die heeft kritiek op zijn Ziel geuit.…

Verbazing waarom veel dingen opnieuw gebeuren. Wij weer worden wat we gisteren zijn geweest. Op eigen ademhaling. Dat het lichaam zich herinnert hoe en welke beweging correspondeert met een vreselijk boeiende baan... Blijkbaar van levensbelang: hunkerend naar een boterham van druk-druk-pluk-de-dag-gehalte waarna het hevig naar huis verlangt…

Kom hier. Zoek het uit. Wat bestaat, is verdacht, is bedacht. Ontken het nu eens niet. Beperk je woordenpracht.…

Ja, iemand raapte mij op aan de oever van het Comomeer. Hij zag iets in me. Zijn familie had net gebaad, het water te onrustig gevonden. Dat zag hij in mij: de correspondentie met het water, de kleurlagen der recreatie, de slijtage van pret. Ja, iemand moet het eens zeggen. Onder water vang je veel stemmingen op. Dat gaat dan onder je…

Om de randen van mijn tuin slingert zich wellustigheid... 'k Zie al strengen, zacht bestreeld: 'met jou ga ik een relatie aan' of 'god wat zwier je vrolijk', dan wel verliefd 'ga jij met mij in zee?' Zou ik vier mannen kunnen omarmen? En hen meetronen naar mijn suite als de bloeiende dag aanbreekt? Dan vergeten we de bijen. En het vliegverkeer…

Zo zag ik laatst in lentesferen bloesemblaadjes zich in zachte chocolaatjes binnendringen, slecht voor gaatjes in je mond en praatjes krijgen, het flikken om in no time choco-high te raken, als verwende haasjes uitgedost te balanceren in een lunchroom... Tot een graaivent, een zoetekauw het niet meer, niet meer houden kan, hen uit hun…

Eerst was er de waardevolle zin. En de vreugde daarover. Soms een rake typering, echt, prachtig gezegd - hoe ver je verbaal kon dromen... Maar dan komen de meningen, de interpretaties en de adviezen: 'Waarom superbe toegewijd na jaren pas de sterren bereiken? Niemand wil die moeite zien.' Aldus ontpopt zich de cultfiguur. Altijd al een…

Wie heeft jou zo keurig gecomponeerd, enorm roomkleurig samengesteld? Je zegt: 'Kijk mij eens aan. Mijn kleurpalet contrasteert diepzinnig met mijn oog.' Moet toegeven dat ik geboeid een magisch gat in kijk... Ontkom ik of los ik op in een peilloze ruimte? Ondertussen verpozen bijtjes, vliegjes en ander gewemel zich in je zoetigheid..…

Inzichten zwerven rond... Er gaan besluiten vallen. Nog houdt de varen zich in. Eerst moet de kou ontdooien. Ministers ruiken compromissen. Of ze doorpakken - staat te bezien. Mensen kunnen zo treuzelen. Daar gaat Pasen tegen in: van hogerhand is besloten dat een natuurlijke dood geloof niet kan verkillen. Door liefde kunnen wij hopen…

Bijna heeft hij een gedicht voor je. Inspiratie voor onze strijd. Als zijn papillen samenspannen, zijn woorden zich weten uit te drukken. Tem je geduld dus, actieveling, koester je verwachtingen. Hier is iemand die parafraseert, verbeelding bevecht en zich verdiept... Als hij binnenkort openbreekt, spel dan zijn beramingen. Hij weet niet…

Bezie de ficus. Ja, die donkergroene gestalte. Ontrolt zich pijlsnel naar het plafond. Fiere Victor op weg naar victorie. Zonder zijn onderdanen te verwaarlozen voorspelt hij een fijne toekomst, toont hij de zege van het Optimisme, belooft hij een grandioos feest. Ik moet de weldoener nog tegenkomen die dat voor elkaar krijgt. Alles…

Een mens maakt heel veel mee. Of hij is 'out of the blue'. Wat hem of haar verleidt, wordt 'hot'. Mits men Engels prefereert. De ziel komt op een kier te staan. Weinig is nodig zich open te gooien, hijgend, zijgend bloot te leggen wat hen letterlijk boeit... Eivol bolt hun boezem, de wereld moest eens weten hoe hun leven voelt: heel…

Men denkt te dichten maar ontspoort in het uitzicht van een prozaïst. Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

Wijd wat woorden aan dit wonder: Wie gaat, bestaat en ondergaat wat tijd aan feiten aan elkaar rijgt. Alles ademt regelmaat - een trein die almaar doorrijdt... Stations zijn opgenomen in een snelheid die soms even stilstaat, maar dan weer spoorslags de strijd aangaat met het regelement: een mistig tijdgat... Zo verdwijn je. Mits je meteen…

Dichten is een vorm diep achter de dingen zien: niet voor het grijpen.…

Wij gaan jou doorlichten, dichtertje. Leg je woorden maar op ons schaaltje. Eens kijken... Fantasie heb je wel. Hoe je die gebruikt, scoort minder. Waarom moet een mens per sé overdrijven? Je zinnen staan flink te fonkelen... Je wil apart doen, maar je Hollands hikt - een strakgetrokken telegram. Zullen we de telex ook maar opwarmen?…

Krachtig heb ik je geplant. Aan geen takje zat een blaadje. Maar dat veranderde: je kreeg een bamboe-crucifix als steuntje. Er ontstond een groen concert. Waarna je ongemerkt verdroogde... Oei tuinman, waar blijft je gietertje? Verplaats je in een bladerorkest! Want dat tierelierde in omvang: takken met kleverige handjes klommen naar de…

Voorzienigheid, Vele mensen hebben u doodverklaard. Toch bent u zo levend als een leeuwerik. Moet ons groene landbouwbeleid wel slagen... We zijn nogal bezig met ons succes. Maar met uw Schrift in het achterhoofd vertonen wij hardnekkige gebreken. Hoe lang moeten burgers nog lijden onder de waanzin van een tiran? God, grijp in. Steun…

We zwierven door een statig bos - fiere nazaten uit zeventienhonderd. De hond voorop, met dwarse stok. We hadden plezier. De vogels zongen. Het suizen der bomen maakte plaats voor de huiswaartskerende drommen: honger en haast, ronkend naast de koele lanen der oude warande. Ook wij raakten in een sprint. Filevorming benam ons de adem: we…

Rimini Meer sterrendragende hotels dan Romaanse rudimenten. Een onstuitbare poliep hielp Malatesta** aan de centen. Florence Hoe kalmer de Arno, hoe bruisender haar beelden: Neptunus dampt in 't sop, de stad baadt in het verleden! Ravenna Niets uiterlijks beroert de stad. De dood leeft voort in tomben. Tot bij de intree van het…

Verbleekt door vocht en zon maar niettemin: beloftes! Stevig-gearmde huizenrijen met triomfantelijke blik: 'Wij verwachten het van de zee. Welshmen aanbidden deze plek.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes! Morgen showt Swansea haar dieptes,…

Bergen als bultruggen. Hellingen waar je een tor wordt, stilte hoorbaar toeslaat, tijd vlug weggulpt langs watertjes... Je nadert een persoonlijkheid. Stapvoets voer je een gesprek. 'Het is goed om hier te zijn.' (Beamende kreet van een lammetje.) 'Je wil er gretig tegenaan, hè? Let wel: winden krijgen vat op je. Ik kan wel tegen wat…

Een gele brug die lawaai moet dempen, lawaai dat richting centrum rukt... Een bleke kleur die óp moet beuren: een viaduct van roet en prut! Weer drukken motoren hun waanzin door. Je schaamt je voor je eigen adem. Vergeet de vlinders en de zwanen: hier gromt een stad - extreem en goor. Toch komen hier veel jonge mensen. Tempo: 'Constant…

Weet je wát warm is? Maximale schaamte na een mislukt gedicht...…

Dit vitale vitrinekastje loopt voortdurend risico. Functioneert precair. Gevoelig stelt u dan ook vast: in ons onbarmhartig verkeer wankelt elk beginnend mensje... Hoeveel teerheid wordt er niet door ongeduld en gulzigheid, uitzonderlijk stoer gedoe, in hopeloze stukken gereten? Dieren zijn alleen maar nuttig als ze worden opgegeten.…

Tussen manuscripten d'une boutique en Italy ontving ik de macht over un baton fantastique, iets wat een dirigent vasthoudt. Ik raakte een ritme aan en zie: magie stroomt uit de noten: teder en fluïde ontvouwt zich een orkestraal lied, publiek en muzikanten electrificeren! (Ogenblikkelijk reminiserend dat bijna vier eeuwen geleden Jean…