Alle inzendingen van karel

De achterdeur gaat van het slot De vrieskou glipt naar binnen Had ik maar kantoor aan huis Nu moet ik koud beginnen Het straatorkest is aangetreden Ik voeg me snel onder de leden Kraag omhoog, krabber paraat De dirigent is absent Niet iedereen houdt maat! Lange halen, korte krassen Opzwepend, soms bedaard Tot ieder door de bijt van…

Toen: Stoere man op bamboevlot bedwingt behendig wilde stromen Hij steekt een Camel sigaretje op Werkelijk een man om van te dromen Nu: Dezelfde man is een loser met een brokkelbruin gebit Hij zuigt nog steeds aan sigaretten en is al lang niet meer topfit Toen: Hij is een gezellige dikkerd Bourgondisch type zogezegd Een flinke biefstuk…

Rond Kerst en Nieuwjaar Zijn de wijngeesten goed gaar Oordeel maar Expressieve geur, kersen, rozen, kreupelhout 't Is maar waar een mens van houdt Na zeven jaren kelderrijp Kan het zo door de afvoerpijp Smaakt heerlijk bij rijpe harde kazen Voor niersteenlijders met zwakke blazen Elegant van smaak, mondvullend breed Versmolten met…

Tegen Kerst en het Nieuwe Jaar Zijn de wijngeesten goed gaar Oordeel maar Expressieve geur, kersen, rozen, kreupelhout T’is maar waar een mens van houdt Na zeven jaren kelderrijp Kan het zo door de afvoerpijp Smaakt heerlijk bij rijpe harde kazen Voor niersteenlijders met zwakke blazen Elegant van smaak, mondvullend breed Versmolten…

Laat me, vijver, waar ge ontwaakt, - daar, ten dagerade aan 't rozen, naar uw nacht de morgen naakt, - laat mijn aanzicht, week en naakt, eigen bleekheid tegen blozen. o, 't En is een scheemlen maar; maar, in 't stijgend morgen-scheemlen, zie 'k ten vijver, minder klaar maar te dieper naar ik staar, schoonre hemel dan ten heemle…

Hoe wordt mijn lippe week van honig-smaak? – ’t Is of ‘k met tanden-reek uw tanden raak... Hoe zijn uw ogen klaar van vreemde schijn! ‘k Zie er me lévens-waar spíeglend in zijn... ‘k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd… – Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die door me gaat? Hoe toch uw strak…

Kind met het bleek gelaat, dat van uw wijde blikken geen liefde in mat gebaar noch in lede ogen ziet, maar in uw zedig kleed uw knieën weet te schikken zó, dat me te elken male een laaie drift doorschiet: gij zult het nimmer aan mijn vrome woorden weten hoe mijn begeren om uw kleren dolen dorst; maar ìk draag in me-zelf de wonde, zelf gereten…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

Hoe overschoon is de aard' getooid! Hoe rijk ligt haar gewaad ontplooid De velden, breed en uitgestrekt, Staan in hun zomerdos gedekt: Een prachtig kleed van bont fluweel; En 't oog, waarheen 't zich wende of keer', Poost zacht als op een glanzend meer Van geel en groen en groen en geel! En wie telt de bijen op al dat gebloemt…

Ter lome zee met slappe zeilen onder eenzelfde lamme zon, en steeds het onveranderd-ijle aan elke nieuwe horizon; aldóor de dagen áldoor varen een onverschill'ge avond toe, en eindeloos het loom verzwaren der lamme leden, hooploos-moe; en nimmer, nimmer slapen mogen, maar steeds naar horizonnen spiên met starre en pijnlijk-sperrende…

Ik was in Utrecht, zocht een woning Keek goed rond, schrok me rot Wil je wonen, huur of koop Betaal je grof voor een krot Goud bleek blik na bezoek aan doorzonwoning op een hoek Nooit groot onderhoud gedaan Jaren zestig, alles krap Prijst een babbel met een map het als buitenkansje aan! Je stookt 4000 kuub per jaar Ja, deze woning is…

o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen waarin het volle licht van alle zonnen breekt; zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt, waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen; o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen: ik ben van zee en lucht…

Lucebert was blijkbaar fout PCN heeft hem weggesmeten Want kunst van zo iemand moet wel ontaard heten Beoordeel niet de maker maar zijn product Zo zijn de schilderijtjes van A.H. volgens mij aardig gelukt…

Wie werkt voor een klein loon en het ouderlijk huis verlaat is in dit land een prooi als het om huisvesting gaat Urgent zonder baan gaat vóór zei de overheidsdienaar Blijf nog maar even thuis Uw wachttijd is 8 jaar! De vrije sector biedt soelaas Alleen bent u niet vrij helaas Kruip in een piepklein kot met beschimmeld woongenot…

Wij zullen blíjde zijn... De bomen blozen van vruchten. En ons hoofd is schoon als duizend rozen, nu we overvloedig zijn van zwenkend zomer-bloed... o God, God, ik en kende U niet, en was verlóren; maar nu ge Uw adem door mijn adem deinen doet, is Uw gedaante menig-voud in mijn herboren, 'lijk, beken-veel door 't barstend lente-land, een vloed…

Ontbering kerft m’n leven Door misoogst, honger en dood ben ik naar Amsterdam gedreven Daar is werk, daar is brood Los de trossen, licht het anker Hijs de zeilen, kom we gaan De wind zit in de noordhoek Grijpt het roer, houdt stuurboord aan Het water is groen en slijmig Maden graven in het vlees Luizen kleuren m’n hemd rood Dagelijks…

Ik ben abonnee van de NRC Lees graag overlijdensadvertenties van hogere kringen met pretenties Roderik, baron met dubbele achternaam Ade-lijk vol eigenwaan Hubert, inkomend gouverneur Siegfried, professor, doctor, ingenieur net zo dood als Sloofje Sleur Karel, CEO, overladen met eer vlamt nog één keer met longen vol teer De achterblijvers…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan. o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart…

Nu ik nog ben wil ik de dood beleven te meer daar hij als waarde niet bestaat, ik pleeg geen roofbouw op een later staat waar ik als ziel of schim subtiel zou zweven. Niet eens een lokkend omgekeerd verleden is het hiernamaals met zijn eeuwigheid, die dwaze som van korte stukjes tijd waaraan wij, mens na mens, ons bloed besteden.…

Als, bij moe-tanend avond-lichten, angst daalt in onze aanwezigheid, zijt gij 't, die voor onze aangezichten de vreê der avond-lampe breidt. Wij zitten en ons leden wegen, zwaar van stil-naedre dage-dood; gíj hebt zacht woorden die verplegen, en breekt het vredige avond-brood. En wij, die uwe gaven eten, wij rusten in uw blijde…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu glooiend zijn de weiên van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breien naar malvend Ooste' en statig dagerade-roden, dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên; niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

O God, ik heb de geur der vlieren om me henen, en mijn hart - God, gij kent zijn lijden, en Ge weet hoe vaak het, schoon gelate', in pijn zijn dagen leed -, is als een appel-boom, met pralend licht omschenen, die blij zijn branken breidt, waar roze en blank verenen hun perel-kleuren in 't teer weemlend bloemen-kleed... Zo is mijn vrucht-zwaar…

Weer rijst hier uit de diepste grond naar 't holle duister van mijn mond en streeft naar nieuwe luister, gelijk naar nieuwe bloesem streeft de knop die teer in dauw-licht beeft, en stralend uit de boezem leeft der aarde, diep en duister. 'k En durf te spreken, waar ik wou het woord bewaren, dat ik hou ten troost van dode wanen,…

Ik ben de hazel-noot. - Een bleke, weke made bewoont mijn kamer, en die blind is, en die knaagt. Ik ben die van mijn zaad een duisternis verzade. En 'k word een leêgt', die klaagt noch vraagt. 'k Verlaat me-zelf; 'k lijd aan me-zelven ijle schade. Ik ben 't aanhoudend maal, in een gesloten kring, van ene domme, duldeloze, ondankb're made…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

65 word je zo maar Je moet er weinig voor doen en nog minder voor laten Over het leven daarna wil ik even met je praten Blijf ademen, adem bewust Controleer of je hart klopt en wees gerust als je niets meer hoort of voelt omdat je - onbedoeld - niet meer bent waar je denkt te zijn Het is anders, maar oh wat is het er fijn met rijkelijk…

Het lichaam, goed onderhouden is op de catwalk afgestemd Ze moet zich aan eetregels houden Dat is ze van huis uit gewend Getraind om in de hoogste kringen te infiltreren en te dingen naar de hoofdvogel in geld en goed Zich stapsgewijs omhoog te wringen Op haar rug als het even moet De hoofdprijs is binnen Het sprookje kan beginnen De…

De wekker gaat niet meer af Hij is niet kapot of zo Ik draai hem niet meer op Niet nodig voor een AOW’er Die ligt net zo lang op bed tot er beneden koffie wordt geroepen (vier keer niet, wordt vijf) Een te laat bezorgde krant is voor hem geen probleem Hij merkt het niet eens Het is zo 12 uur Tijd voor de middagboterham met iets hartigs…

Rechts ademend is mijn zicht drie slagen neerwaarts gericht Ik zie in bundels zonnestralen ontelbare deeltjes dwalen Af en toe danst een kwal voorbij Ik kan haar aanraken en zij mij Wil ze mij verlokken met haar waaierende rokken? De kompaskwal heeft haar streken De oorkwal geeft een teken Een haarkwal wil mij zoenen en schiet met…