Alle inzendingen van karel

Ik was in Utrecht, zocht een woning Keek goed rond, schrok me rot Wil je wonen, huur of koop Betaal je grof voor een krot Goud bleek blik na bezoek aan doorzonwoning op een hoek Nooit groot onderhoud gedaan Jaren zestig, alles krap Prijst een babbel met een map het als buitenkansje aan! Je stookt 4000 kuub per jaar Ja, deze woning is…

o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen waarin het volle licht van alle zonnen breekt; zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt, waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen; o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen: ik ben van zee en lucht…

Lucebert was blijkbaar fout PCN heeft hem weggesmeten Want kunst van zo iemand moet wel ontaard heten Beoordeel niet de maker maar zijn product Zo zijn de schilderijtjes van A.H. volgens mij aardig gelukt…

Wie werkt voor een klein loon en het ouderlijk huis verlaat is in dit land een prooi als het om huisvesting gaat Urgent zonder baan gaat vóór zei de overheidsdienaar Blijf nog maar even thuis Uw wachttijd is 8 jaar! De vrije sector biedt soelaas Alleen bent u niet vrij helaas Kruip in een piepklein kot met beschimmeld woongenot…

Wij zullen blíjde zijn... De bomen blozen van vruchten. En ons hoofd is schoon als duizend rozen, nu we overvloedig zijn van zwenkend zomer-bloed... o God, God, ik en kende U niet, en was verlóren; maar nu ge Uw adem door mijn adem deinen doet, is Uw gedaante menig-voud in mijn herboren, 'lijk, beken-veel door 't barstend lente-land, een vloed…

Ontbering kerft m’n leven Door misoogst, honger en dood ben ik naar Amsterdam gedreven Daar is werk, daar is brood Los de trossen, licht het anker Hijs de zeilen, kom we gaan De wind zit in de noordhoek Grijpt het roer, houdt stuurboord aan Het water is groen en slijmig Maden graven in het vlees Luizen kleuren m’n hemd rood Dagelijks…

Ik ben abonnee van de NRC Lees graag overlijdensadvertenties van hogere kringen met pretenties Roderik, baron met dubbele achternaam Ade-lijk vol eigenwaan Hubert, inkomend gouverneur Siegfried, professor, doctor, ingenieur net zo dood als Sloofje Sleur Karel, CEO, overladen met eer vlamt nog één keer met longen vol teer De achterblijvers…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan. o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart…

Nu ik nog ben wil ik de dood beleven te meer daar hij als waarde niet bestaat, ik pleeg geen roofbouw op een later staat waar ik als ziel of schim subtiel zou zweven. Niet eens een lokkend omgekeerd verleden is het hiernamaals met zijn eeuwigheid, die dwaze som van korte stukjes tijd waaraan wij, mens na mens, ons bloed besteden.…

Als, bij moe-tanend avond-lichten, angst daalt in onze aanwezigheid, zijt gij 't, die voor onze aangezichten de vreê der avond-lampe breidt. Wij zitten en ons leden wegen, zwaar van stil-naedre dage-dood; gíj hebt zacht woorden die verplegen, en breekt het vredige avond-brood. En wij, die uwe gaven eten, wij rusten in uw blijde…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu glooiend zijn de weiên van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breien naar malvend Ooste' en statig dagerade-roden, dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên; niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

O God, ik heb de geur der vlieren om me henen, en mijn hart - God, gij kent zijn lijden, en Ge weet hoe vaak het, schoon gelate', in pijn zijn dagen leed -, is als een appel-boom, met pralend licht omschenen, die blij zijn branken breidt, waar roze en blank verenen hun perel-kleuren in 't teer weemlend bloemen-kleed... Zo is mijn vrucht-zwaar…

Weer rijst hier uit de diepste grond naar 't holle duister van mijn mond en streeft naar nieuwe luister, gelijk naar nieuwe bloesem streeft de knop die teer in dauw-licht beeft, en stralend uit de boezem leeft der aarde, diep en duister. 'k En durf te spreken, waar ik wou het woord bewaren, dat ik hou ten troost van dode wanen,…

Ik ben de hazel-noot. - Een bleke, weke made bewoont mijn kamer, en die blind is, en die knaagt. Ik ben die van mijn zaad een duisternis verzade. En 'k word een leêgt', die klaagt noch vraagt. 'k Verlaat me-zelf; 'k lijd aan me-zelven ijle schade. Ik ben 't aanhoudend maal, in een gesloten kring, van ene domme, duldeloze, ondankb're made…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

65 word je zo maar Je moet er weinig voor doen en nog minder voor laten Over het leven daarna wil ik even met je praten Blijf ademen, adem bewust Controleer of je hart klopt en wees gerust als je niets meer hoort of voelt omdat je - onbedoeld - niet meer bent waar je denkt te zijn Het is anders, maar oh wat is het er fijn met rijkelijk…

Het lichaam, goed onderhouden is op de catwalk afgestemd Ze moet zich aan eetregels houden Dat is ze van huis uit gewend Getraind om in de hoogste kringen te infiltreren en te dingen naar de hoofdvogel in geld en goed Zich stapsgewijs omhoog te wringen Op haar rug als het even moet De hoofdprijs is binnen Het sprookje kan beginnen De…

De wekker gaat niet meer af Hij is niet kapot of zo Ik draai hem niet meer op Niet nodig voor een AOW’er Die ligt net zo lang op bed tot er beneden koffie wordt geroepen (vier keer niet, wordt vijf) Een te laat bezorgde krant is voor hem geen probleem Hij merkt het niet eens Het is zo 12 uur Tijd voor de middagboterham met iets hartigs…

Rechts ademend is mijn zicht drie slagen neerwaarts gericht Ik zie in bundels zonnestralen ontelbare deeltjes dwalen Af en toe danst een kwal voorbij Ik kan haar aanraken en zij mij Wil ze mij verlokken met haar waaierende rokken? De kompaskwal heeft haar streken De oorkwal geeft een teken Een haarkwal wil mij zoenen en schiet met…

Jij kunt helemaal niks zegt m’n vrouw Ze bedoelt van het huishouden Je hebt gelijk zeg ik lauw dat was al vóór m'n trouw Ik dóe wel geïnteresseerd maar vergeet meteen wat ze me leert Dus heb ik het opgeschreven om m’n huwelijk te overleven In de klep zit een vakje Doe een zeepje in het bakje (de zeepjes liggen in het kastje van het…

Laat je baard twee weken staan Trek een ruime pofbroek aan Draai een doek om je hoofd Mompel Allah zij geloofd Tors een rugzak ruim formaat Schuifel door een winkelstraat en…… 112 wordt platgebeld De ME komt aangesneld De heli hangt al in de lucht voor een bom-alarm vlucht Angst werkt voortreffelijk, angst regeert De A-I-V-D hallucineert…

De AIVD volgt een warbaard met een te korte lange broek Die riep een keer Allah akbar volgens de buurvrouw op de hoek Sinds kort zit hij op rijles De dreiging is substantieel Opschalen roept Dickie Controleer ook al z’n mail Dickie is paranoia Ziet achter elke baard een jihadist En om dat te onderzoeken bezorgt hij halal pizza’s op…

Voorbij gegaan, 5 getrouwe jaren vol kussen en gegrom Voorbij geblazen, 60 woelige maanden wolken in de grote wind Voorbij gevlogen, 1826 veelkleurige dagen vogels op weg naar huis…

In zijn fantasie had hij haar al naar het station gebracht. Haar koffers gedragen, haar vaarwel geknuffeld. Haar trein nagekeken, de vrijheid op zich neer voelen dalen. Zich verheugd op eindelijk even alleen zijn. Op het station kwam er een vrouw recht op hem af. Ze was duidelijk blij hem te zien, een blonde stoot, de leeftijd van zijn dochter…

Lag voor dood op de grond Kon niet meer opstaan Kou waarschuwde dat het niet goed was de hele nacht op de plavuizen te blijven liggen Kon niet anders Pas toen de heer des huizes de volgende ochtend ontbijt kwam maken, en hem uit zijn ooghoek plotseling, in een vreemde draai, gevonden had hoestend weer aan het haakje gehangen.…

Hoe zal ik naast je liggen gaan, nu jij, zo stil gedompeld in je woeste roes, je onbewuste feest viert, stiller dan een muis. Mijn onvermoeib’re strijdster voor de vrijheid, die het niet laten kan de fles te legen, een wijle later te hervullen, met wat bloemen uit de tuin. Die zich zonder morren af laat voeren, wegschenkt aan vergetelheid…

De naam alleen al doet het leven verschrompelen. Ongemak en pijn en een huisarts met een fragiel image. Gij zult niet doden biedt de jonge hand rijkelijk ciprootjes aan. Opgelucht het pand verlaten om beter te worden.…

Een granaat rijt mensen open Het kan een kind zijn, een brave man of vrouw Een vatbom begraaft in steen en stof alle leven in een flatgebouw Ach, zolang het een granaat of vatbom is Kijken we niet zo nauw Maar kom voor de vuile was niet aanzetten met stiekem gas Geen gave lijkjes a.u.b. van meisjes met vlechten Die maken oorlog…

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, – en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, – zal ’t míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in ’t schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. – Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen... – – Ach, is…