Alle inzendingen van karel

Naar Oostland willen wij varen: het is er het oudste lied. Maar monden zijn vol gevaren; malheuren slapen niet. Al hebben kombuizen geen lichten, kombuizen hebben een bed. En de reizen zijn maar gedichten en de slaap is 't rijkste gebed. Slechts verlangen kan nog doorreizen wie daar ooit uit Oost-land kwam. Een bokking is zeek're spijze…

Mijn vader en mijn moeder. Twee mensen waar ik niet van hou. Maar dat komt nog wel. Als ze dood zijn. Mijn Anima sluipt door het huis. Zij is nog stiller dan een muis. De kleinzoon speelt met haar. Terwijl ik zachtjes naar ze staar. Mijn vader heeft mij nooit verwend. Mijn moeder heeft mij nooit gekend. Wie helpt mij in die grote nood…

Achter het station strekt zich de polder uit. Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter al een week zo dood als een pier was. Ik stop met schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin. Even. Want toen de zwoele avond kwam, met pootje baden in de zee – het levende water dat zijn voeten waste, streelde, beminde - het deinende…

Je keek me aan als een bidsprinkhaan en ik begon te bestaan. Met de zoen van je overvloedige, eenzame, hongerige, hartveroverende aandacht keek je me aan. Met de blik van een moeder die haar pasgeboren baby ziet. Met de blik van Doornroosje die de man ziet die haar wakker heeft gekust, met de blik van een sprinkhaan die mij verandert in een…

Ongemerkt was het later geworden. De TV moest steeds harder. Overal in huis slingerden tweede ogen. In onze schoot doofde heel langzaam het vuur. Ons laatste huisdier vleiden we in de garage. Voor 5 euro kochten we een nieuwe sjoelbak, voor de kleinkinderen. Pissebedden trokken onze aandacht en bomen en vogels en wolken en taal: laat, later…

Verhit een kwart liter spraakwater Voeg royaal emotie toe, grof gesneden Los er een handje borrelpraat in op Opkloppen tot windkracht 10 Flamberen met vurige tongen Afblussen met kouwe drukte Uitschenken in vergrootglas en serveren met lariekoekjes Proost!…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

Ach moeder, ik weet zoveel woorden meer en van de muzen honderd lepe wetten om ze verbluffend naast elkaar te zetten tot schone larie over duister zeer. Maar als ik op een avond bij ruig weer de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten, de troost schud uit de kuil van mijn sonnetten, vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer. Geleerde…

Komt het u bekend voor: Balpen met verdroogde punt omdat de laatste klik niet werd gegund Handdoek gelijk in de was omdat er geen tijd voor twee knijpers was Rol WC papier los op de pot De WC zelf nooit op slot Altijd het gas erop Elke maand een strop in blauwe enveloppe Na middernacht naar bed om zes uur weer op De wekker…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Mijn leven lang heb ik houvast gezocht. In het Christendom, in het Boeddhisme, bij Tantra. Ik heb geen houvast gevonden. Ik leerde bidden, Christus wees me op de hemel. Ik leerde mediteren, Boeddha wees me op Verlichting. Ik leerde stromen, Saraha danste voor mij. Met gevouwen handen ontdekte ik het vragen. Met gevouwen benen ontdekte ik de…

Roep me als je verstijft Roep me als je mond niet meer sluit en ik zal wenen in m’n graf voor de goede vrouw die ik geen liefde gaf…

Ontelbaar vaak. Zo vaak dacht hij nog aan de vrouw in het park die zich een dag later op zijn snikhete zolderkamer uitstrekte. ‘Trek mijn broekje maar even uit.’ Dat had hij niet gedaan. Een dag later wel. In zijn fantasie. Daarna nog eens en nog eens en nog eens. Wat zou het vervolg zijn geweest? Een one-night stand? Een huwelijk? Een…

Bij de Souburgse brug stond een frietkraam Daar kreeg je veel friet voor je geld Op de fiets ernaar toe, alleen “Een friet van 15 met 5 cent mayonaise” Na 15 zei je geen cent Vóór mayonaise wel Je kreeg voor 15 cent een zak van 25 De frietboer had zwarte randen onder z’n nagels en een pafferig gezicht Hij stonk naar vet en zweet Z’n schort…

voor Wilmy O lief, wanneer jij dood zou zijn, zou onze voor- en achtertuin en masse om jou gaan rouwen. De poes zou ophouden met eten en hele nachten klagelijk miauwen. De wijn werd zuur onder de kurk omdat er niets gebeurde; stof zou zich ophopen in kamers waar geen boeket meer geurde. De glans zou doven in de dingen. Het spinneweb…

Thuiskomen is altijd anders. Soms is de poes dood. Soms is er een boom omgevallen in de achtertuin. Soms is het koud en donker. Maar thuiskomen is altijd thuiskomen. Terwijl je voorzichtig plaats neemt in de stoel die anders aanvoelt, laait het vuur op in het glas. De ziel beseft: het was een mooie reis. Dit was het doel.…

Het beukenbos is bruin als oud-geroest ijzer en er staat een eik vol gouden munt, de bewaasde vijver ligt vol puin van blâren gelijk in mijn hart 't verdriet van de dag. En er zit een mus eenzaam op een tak zoals ik-zelf woon in dit land. O mijn hersens, verkankerd van 't verdriet, en mijn bloed verouderd in mijn lijf... De vliegzwam…

In dit oude kruideniersland Neemt men iedereen de maat Ieders recht wordt afgewogen Elke knik wordt rechtgebogen We zijn ten slotte democraat Dat geldt niet voor ons keuningshuis (Ze doen het zo leuk op de buis) Zie de refo vrouwtjes juichen Dweepziek zwaaien, nederig buigen Ja, we verheerlijken de troon Ze zijn immers zo gewoon Willem…

1. de zomer is nu toch echt voorbij jij bent bij e. de tv is shit een mug zoemt het is weer piekertijd (ruimte voor zuchten) 2. en toch doet het minder pijn je kan me wat ik heb mijn werk ik heb mijn fanclub en bovendien: ik heb die mug te pakken jullie doen maar (ruimte om te glimlachen) 3. vanavond…

Verjaardagsdicht voor W. Deze mooie nacht ben je 55 geworden. Vanmorgen stond je je op te poetsen voor de spiegel, roepend dat je iets niet kon vinden. Je wilde wat lekkers uit de dag gaan lepelen. Een kus, een lipstiftje en toen verdween de auto, met al dat moois: je heupen, borsten, eigenwijsheid en wij-gevoel, om de hoek van de Prinses…

Verloren tijd, hoe schoon vind ik u weer, waar elk herinnren wordt een nieuw verlangen. o Steden-laan, wat zijn uw meisjes schoon. Eens was ik jong, en 'k ben niet jong gebleven... Ik wandel bij de bomen die mijn jeugd beveiligd hebben en haar jonge liefde. Water is de adem van een meisjes mond De stad is heet en droog als een begeerte…

Op een zwoele zomeravond, waar in mijn leven - al heb ik hopelijk nog even - er niet veel meer van zullen komen sta ik na een lange zwemtocht weg te dromen Aan de vloedlijn wacht een schimmige figuur Hij laat geen afdrukken na in het zand en oogt obscuur Kan ik je even spreken, vraagt hij met een glimlach Ja waarom niet zeg ik, ook voor…

Daar staan ze Verpakt in neopreen Gelabeld met boei Smachten, wachten Dan klinkt geloei De zwarte wand breekt Ze stormen naar voor Wringen en dringen Laat me erdoor Stampen en malen Opspattend schuim Kom kom, niet stresseren De finish is ver en Het water is ruim…

Vaar-wel o kind, ik wens je goede reis Je bent op weg gegaan en ik kan enkel wachten nu als zeemansvrouwen op een havenhoofd huilend, hopend, biddend, zingend roepend met mijn hart: "kom veilig aan"…

Ik sta met lege handen zei je, verontschuldigend waarop ik mijn hoofd in jouw handen legde. Je had ook nog een lege stoel en onmetelijk veel ruimte in je hart. Nooit ben ik meer weggegaan. Er zouden meer lege handen moeten zijn.…

Ik droomde dat ik de tekst kwijt was beangstigend was het zo zonder houvast iemand zei dat dit nu juist leven was de essentie die je authentiek maakte zonder script zingen zonder voorschrift dansen ik was alleen maar bang en vreemd opgewonden ik droomde dat ik de tekst kwijt was ik wist niet eens meer zeker welk lied ik zou gaan zingen als een…

Nu je dood bent zou ik heel graag nog even met je willen praten, je nog even willen zien. Maar je bent onzichtbaar geworden. De vogel zingt niet meer. Ze heeft haar vleugels uitgeslagen en is het onbekende tegemoet gevlogen. Dat daar boeit je blijkbaar oneindig veel meer dan dat er hier lentegroen aan de bomen zit en alles trilt van leven.…

Wat ga jij vandaag doen? Ik ga vandaag naar langzaam toe. Hu? Waar naartoe? Naar langzaam. Dat ligt ergens tussen hollen en stilstaan in. Juist. En dan? Dan ga ik van langzaam genieten. Langzaam heeft namelijk alle tijd. Om te ruiken, om te lachen, om bang te zijn. En langzaam is de hele dag geopend. Ik ga vandaag naar langzaam lopen:…

Ik ben zo bang dat op een dag - je moet er niet aan denken - het wachtwoord zal besluiten dat het aandacht aan zichzelf wil schenken. ‘Waarop zou ik nog langer wachten? Een ander denkt ook niet aan mij! Nu ben ik nog gezond en fit. Ik voel me eindelijk vrij!’ Jij kunt dan je pc vergeten en ook je smartphone geeft niet thuis. Het woord…