Lepeltje, lepeltje

Verjaardagsdicht voor W.


Deze mooie nacht ben je 55 geworden.
Vanmorgen stond je je op te poetsen voor
de spiegel, roepend dat je iets niet kon vinden.
Je wilde wat lekkers uit de dag gaan lepelen.

Een kus, een lipstiftje en toen verdween
de auto, met al dat moois: je heupen,
borsten, eigenwijsheid en wij-gevoel,
om de hoek van de Prinses Irenelaan.

Ik bleef mijmerend achter, dubbend of ik
de zonovergoten tuin in zou gaan of
nog even het bed voor mij alleen zou gaan
bezetten, tussen jouw warmte, geur en afdruk.

Toen het blonde haar nog tot je billen hing
en tussen je benen het gekreukelde koppie van
onze dochter te zien was, dachten we nog niet
aan het verdwijnen van helften in ons bed, ooit.

Ik bedoel, er is toch een cesuur, een grens,
een deur die open gaat en sluit, een leven
met deksel open, deksel dicht, met zoet
genot en giftig leed, en dan de finale, ooit.

Maar vanavond nog niet. Straks kom je terug.
Ongetwijfeld opgewonden over de dag.
Dan gaan we lekker knuffelen, eten, kibbelen,
ademen, zoenen. Genieten van het laatste stukje.

Tot God ons weer in het doosje legt.

lepelen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 266