1568 resultaten.
de laatste schaduw
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 275 draag, draag de steen
door niemand begrepen
toen god zweeg en
iedereen wandelde
je lichaam begraven
en weinig meer
meer dan
wensen in ogen
dichtgeknepen
tot later verleid
de geur van steeds
weer dezelfde dromen
is waarheid in niets, niets
anders dan dood
in gebeitelde slaap
ga en wandel
tot aan de rand van mijn hartslag…
einderloos
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 657 zoals nooit tevoren
de schelpenwind, neergedrukt
voorbij zonsondergang
wist jij dan
waar ik kijken moest
of tot waar ik zou komen
de zee ging heen
en viel traag
altijd trager
onder het dakgeraamte
van de dood
toe dan
dwaal, kus mijn lippen
fluister zacht
dat jij zal zijn
daar, waar mijn benen
onbewoonbaar
stranden…
normen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 533 raak de hemel
niet aan
zeg ik je
niet voor mij
ontroering
is voor anderen
in bewogen gezichten
mijn woorden
zijn immers leeg
en zonder waarde
slechts gevoel
in staat van ontbinding
verregaand
en koud van wereld
niet, hoor je me !
niet, niet, niet
dit gedicht
is geen poëzie
maar de dood
die me onbekend laat…
Dode wind
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 317 herinner jij je nog
de vroege wind
ik kuste je lippen
haastig en onverwacht
jij vertelde
hoe mooi
de scheppende vreugde was
ik keek niet bang
in je dromen
zag ook geen doden
in jonge ogen
jij bewoog
mijn verbeelding
met de geur
van kamperfoelie
en ik
was al in vroege mei
de zomer
iedere storm verborg
de kleur
van…
De nacht is zo stil
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.175 vanavond
zal ik het afscheid niet
schrijven
want alles wat jouw adem heeft
huilt overal met me mee
ik snijd het slapen
uit mijn armen, donker en doorheen
de nacht
houd je vast, tot
dicht bij mij
elk geluid
laat vlinders liggen, wit
en stil van schaduw
sta op, mijn lief
en kijk naar de maan
ik heb je licht
zo lief…
niet zijn
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 345 de grens van waan
metselt dagen
in beelden van
uitstel
om jou te zijn
en te zien hoe het begon
waar geboorte zich
opdrong met bloed
in de hand
ook wind kan
wuiven
wanneer ik word
niemand
kan voelen
niet voelen
niemand in
bloed
lijn…
Je dicht in mijn oor
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 541 deze kant op, zeg jij
en ik volg je lijf
in liefde voor later
en slierten
vol licht
voortdurend
openen handen
en ik vind je adem
voel je huid
weet het antwoord
meer dan zwijgend
zonder zwaarte
ook als de dag herbegint
volg me, zeg ik
en je streelt
mijn ziel
het dichtstbijzijnd…
En het verdriet dan
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 437 zo stil, zo doods
het wintermuseum
ver weg van wijsheid
en brede straten
ik hoef niet na te denken
binnen zijn ramen, verdwenen vaders
en kinderogen zonder voedsel
de nacht naast me, ellendig
als een koud, kil huis
en ik schep geraamtes
in de bevroren spoelbak
naast label nummer één
de opgehoopte sneeuw
scheur ik tot stilte
ineengedoken…
een zwarte hoed
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 343 doorheen
eenzame tralies
bewaar je stilte
krast ze in het monument
van jeugdverlangen
wanneer dromen sneeuwen
als wintervogels in
een dodendal
je ogen
kijken de wereld tegemoet
terwijl
je alle tranen weent
om het jonge hoefgetrappel
verloren in vele manen
aan de rand van zwart en
trage trouw
ik buig, vang je schaduw
aan…
Verloren vaart
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 377 ver weg
uit het zicht
begraaf ik een droom
radeloos rood gestampt
tot net voor de dood
zich als rots waant
woorden huilen zich los
en scheuren mijn lichaam open
wanneer de misthoorn
kreunt op mijn gezicht
door het brandend geloei
in de nachtstorm
ik kijk nog
een keer om en zie
de bron van mijn ziel
boven wolken
regenrood…
Het zwellen van zwart
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 915 niet langer dan even
of wat meer, beet het kwaad
in mijn gezicht
als begin van zwart,
plekken zonder glimlach
op braakliggend land
diepe nachten werden geblinddoekt
en door waanzin ontwikkeld
toen ik huilde om mijn huid
en de dagen vervloekte
van sterven
ik had geen verweer of wereld meer
slechts aarde
als vingertoppen, afgesneden…
Slechts deze letters
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 421 waarom hang je de woorden
niet over mijn schouders
je draait ze toch om
je draait mij om
vindt me
mooier
wanneer ik ga
neem je rug mee
zeg jij
de graten al mager
weggevreten
door het hierna
maal
ik heb je toe
gesproken
trouw gediend
- veel liefs -
heb je nog nooit
verzonnen…
een eeuwige zucht
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 474 wanneer ik sterf
herinner jij je dan nog
hoe zacht jouw handen zich
over mijn vingers legden
zo verwonderd
keek je me aan, alsof
je nog nooit in liefde had geslapen
jouw mond werd geboren
op de mijne en ieder woord
bond zich aan onsterflijkheid
je was nooit vreemd
niet in verdriet, niet in pijn
niet in nauwelijks verstaanbaar gefluister…
Ave
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.057 lijnen van je ziel
versomberen door
uren, dagen, jaren
van aardse wind
het lied blaast
na zomerweelde
de herfstige pijnen
doorheen het korenveld
woorden ruisen en
balsemen hongerdagen
van stervende violen
wanneer een steen
wegglijdt uit je hand
het wordt tijd om te gaan
temidden van bomen
en bloemenstilte
het was een mooie…
Het verhaal over een held
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 509 toen ik omkeek
zag ik een man
en in de leesbaarheid
van zijn rivieren kwam ik
poëzie tegen
niet in schalen of langs de zee
maar in alles wat mijn woorden
overbodig maakten
het werd winter
tijdens zijn reizen en ik liep
met hem doorheen de stilte
passeerde schemeringen, rondgezonden
door oude vloedlijnen
dichterbij en soms weer…
en onze liefde dan
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 364 ongewijzigd
kom ik steeds
nà jou
en wat zo was
in kamers vol schreeuwen
valt neer in schaduw.
verte, op wind geschreven
verandert nooit
in minder
of lichter, de lijnen van
aanwezigheid.
niets lijkt nog op stilte
slechts het sterven lokt me aan
voor ik alle woorden
in jouw schrijven
binnenga.…
fantoompijn
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 343 op de einder
van verwachten
langs wolken grauw
en regenstormen
krommen
schaduwen in mijn hand
zuivere klanken
in tweeheid gedeeld
waaien dovend
als was ik terug
het stille kind, gestraft
ergens buiten de wereld
want waar begint of
eindigt pijn als
lijfstraf van leven
van liefde
wanneer stilte
niet meer zingt
of neuriet…
Sluitstenen der eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 969 jij en ik
groeiden
aan de zonzijde
van het vrijgekomen land
de nacht viel
langs glooiende
trechterheuvels
enkel ons einde
droeg een krans
van stenen
in de oase van
samenhorigheid
stapte ik
over ijzige dagen
en zag
hoe vlak keien
mijn graf omsloten
in de weidsheid
van stilte
vlak voor het portaal
naar een vrije wereld…
zwerfwind
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 915 het afscheid duurde
een tijdje
van wit naar
ongeschreven regels
hoger
naar de horizon
en zo tot de avond
jij en ik werden
door het houden
van de vlinders
en sneeuw, stil vredig
op het bed
je adem blies
de vleugels aan elkaar
en alles wat je
te zeggen
had
ik luisterde naar de wind
zoals een vogel
blauwachtig…
ijsvlinders
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 908 aan de zuidzijde
van een heuvel tast de aarde
een vreemde stilte af
draagstenen worden met koude bedekt
de avond, roerloos
wanneer ik kleine keien laat vallen
op de geslotenheid van je graf
met blinde handen
breekt de dood mijn winterschreeuw
ruw en ongekend
en zo komt de nacht
met niets meer dan dit
slechts wolken boven je naam…
In golven gefluisterd
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 474 behoedzaam tast ik aan schelpen
die in diepere lagen van de nacht
zich verzamelen in het sleepnet
van volkomen stilte
vinger na vinger volg ik het bloedspoor
van vergankelijkheid langs
de scherpe, gebroken randen
ik strooi nog zand over de dag
en verdwijn als jouw stem sterft
op de loodlijn van mijn lippen
druppels binden mijn handen…
Golven van wolken
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 303 het landschap
is mijn eenzaamheid
de vlucht waardoor
een vogel zwijgt
het vergezicht de stilte
als sneeuw op mijn winterlijf
ik vind een blauwe wereld
van golven en van wolken
en ik heb je razend lief
wanneer zee en wind
ontstaan in het oneindige
van wat ik zie
over schuchterheid van gisteren
en te magere regenwangen…
Ik was een mens
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 323 mijn botten kraken
onder het verraad
van je melaatsheid
en ergens in
een leeg vertrek
vind ik terug
wat er van mij
nog rest
je zag me groot
enkel om je eigen
verlangen
te laten vallen
op mijn huid
en ik weet
dat in jouw wisselzang
je slechts rugdekking gaf
omwille van
je eigen
afgestompte ledematen…
kerstwens
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 3.028 avondlicht, gesproken of gezwegen
of zoiets als geluk
een manier van
reizen
of waar je vliegen kan
in winterwarmte
naar
verwondering…
De stilte tussen klanken
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 753 je praat tegen me
over het strand
en in de wind lopen,
over Mozart en mijn
haren die geuren
mooier dan ooit
breng je verzen, gedichten
die ik het meest heb liefgehad
naar morgen en
nog zovele jaren bemin
ik jou om je speelse overmoed
en zo oneindig veel
maar jij bent al bezig
met herinneren, met een
oogwenk, diep weg
in een gezochte…
Lucifer
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 338 met ogen
gericht op het kerkhof
schoof je de rode gloed
dichterbij
dunne wind legde
een geur van benzine
op polsen en muren
toen je, in en uit
van mond naar mond,
dreigde met beloftes
van ons afscheid
lege ramen braakten
nacht, handen vol
zwavel achtergelaten
in het geschreeuw
je sprak van doden
en morgen lachte je weer
om…
Sikkelmaan
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 246 zou de kraai schreeuwen
over de brede aardrug
langs de grenswal
in koude nachten rouwen
doelloos en onwetend
omdat ik het gevederd licht
van de maan nooit
gewogen heb
zou ik minder wenen
of zonder duisternis
wanneer ik de zee
inloop
woorden laat verdrinken
die ooit in mijn handen
lagen
eens uitgesproken
horen dat de zomer…
Als de steen kon spreken
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 713 roest op armen
kruipt als oud verdriet
naar te korte vingers
wat houdt me tegen
om terug te keren
naar het chrysantenbed
waar stenen pilaren
zich om mijn lelijkheid
schamen
de dood
omlijnen met
dansend gereutel
wanneer mijn sterven
in de diepste dag verzinkt
niet meer in staat
om de onbekende hand
te weigeren…
Avondvlucht
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 287 ik ga slapen
wanneer de nieuwe dag begint
met rechte wijzers
naar de hemel gericht
de stilte buigt niet en
schuift de onbedekte maan
dichter naar vogelvluchten
ook al heb ik geen weet
van hun late bestemming
ik denk mij geeuwend
op hun vleugels, lichter,
blauwer, hoger en hoger
vlieg zo lang ik kan
en groei in het lied
dat de wind…
Iemand in mij
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 645 dag jongen
ik wil je
over jou vertellen
en vandaag de jaren neerleggen
in woorden en in wording,
nog onwezenlijk vooruit
we kunnen ook even terug
naar twee mensen en mijn buik,
naar mijn borsten en die avond
dat ik de maan liet drijven
en op een dag zou ik je schrijven
over gewaden van de nacht
over liefde en soms, een heel
klein…