1568 resultaten.
na zonsondergang
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 465 zonder optillen staar ik
naar de stilte van mijn wieg
en beweeg
binnenin
wat komt
is al zo vaak gebeurd en herhaalt
zichzelf in lichaamsvormen
ik roep woorden op tot ruimte
houd ze in mijn handpalm vast
en dood, soms traag,
soms bliksemsnel,
het kind
dat ik in de tijd nooit heb
bemind…
een leven verder
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 440 ringloze vingers krabben
de weggedroomde uren
van mijn mager gebeente
wanneer ik mezelf zie
langs dode bomen en
het vergezicht nog verder
dan het veld
dat doodstil ademhaalt
of later, de regen
hol door het lachen
van gebroken tijd
tot de avond komt
en zijn tocht voltooien moet
op mijn kromgebogen rug
voor een nacht vol stormen…
kamerleegte
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 415 stoelen
leggen een cirkel
in de koude wachtzaal
waar woorden, krom
door schuld en onschuld
worden gefluisterd
ik zie hoe ouderdom
zich verlengt in duizend eeuwen bitterheid
en hoe fierheid nog steeds likt aan wonden
rauw, ondood in grijze haren
ik ga en huil om verte
met ongetralied hoofd
in eigen armen
- Ius…
In gebreke
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 303 traag
kruipt de leugen naar mijn vuist
alsof hij nog nooit gevonden is
door het matglas
van blind vergrijp waar jaren verstreken
met zorg ontweken.
vastgevroren
in de levensdraad van eigen bestwil
en met de blik opzij
moet ik plots zingen onder hoog geboomte
om dagen schoon te maken
in marmeren zalen
van gerechtigheid.
de leugen…
rechtspraak
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 481 stil
haast doods
spiedt het verdict
de kamer binnen
de deur knarst
ogen open en schroeft
leugens dicht tot eed
in het geweten
alleenspraak weegt
vleugels, steeds kleiner
zwaarder
in grijze gestaltes
en in het zwijgen van muren
worden gezichten oud
onder de glans
van waarheid
- De internis non iudicat praetor -…
de afgelegde weg
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 399 ik werd gisteren
naar een stoel verwezen
om heel even te ervaren
hoe leven zou zijn, zonder
ze namen mij
het struikelen af, met
vallen en opstaan
om het onvermogen
zelf te beleven, zonder
ik zag lager
hoe eng de wereld
ruimtes bouwt, hoe hoger
het doel leek, alsof tranen
en een lach zwaarder waren
van gewicht, zonder
gaven…
Ertra
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 1.392 of het afscheid
dan een afscheid is
gewoon met een woord
of met iets dat jij niet zeggen zal
dat ook ik niet zeg in een woord van jou
zelfs niet na vertrek of in winterpoëzie
achter ramen verborgen
vol kwetsbaarheid
iemand, die jou zag, nog ziet,
draagt de laatste regels voor
en nog later
als wind de zomervruchten baart
mijn stilte…
een dag te donker
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 544 wat blijft er van me over
als er niemand is
om te delen
ik ben niet meer
dan de onbekende minnares
van een sneeuwloze winter
die ver ginder ver
de diepe ouderdom
van wij samen wij
naar de verste horizonten fluistert
waar ik huil om
het licht leven lichter
en de taal die zo
zwier zwaai zwierend
meer werd gevoeld
dan begrepen…
de innerlijke schemer gevangen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 441 ik hoor een vogel
rondom de kruising
van mijn binnenveld
blauw geletterd
met rood doorstreept
lokken sporen, halfvergaan
tot aan de bosrand
in het windgebladerd ruisen
klinkt een verre stem
en in mijn lijf de dood
met ruwe wind
daalt de vogel naast mij neer
spreidt zijn veren over het zwarte stof
ik vlucht en op zijn vleugels…
vrouwzijn
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 798 voel hoe ik je vasthoud
als woorden op huid
niets is een schaduw
onder het zandglas
van spijt
ik geef je mijn ritme
nog liever dan lief
als een lichtgolf
van vogels door
het nachtelijke tij
en ik adem
jouw schoot
in kleuren van méér
mag ik jou geven
het windwarme leven
als zee en als vrouw
volkomen
in jou…
zwarte wind
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 1.192 in de ondergrond van
herfstharde duisternis
krassen zerken in
schaduwen begraven
wie zal hen horen
als het middaguur al likt
aan de bloedende kou
van verloren liefdes
in winternachten van morgen
op de kale akkers waar
wind zal wuiven naar
een stroomversnelling
vervluchtigd tot herinnering
in het afgemaaide gras
van vergeefse…
Adieu
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 615 ik heb
met de dood geweend
zo zacht
dat zelfs geluid niet
meer bewoog
woorden
van maagden
een gelukkig kind
blootgefluisterd
in mijn handen
gedragen
langs rotsen
en de ruwe
noordrand
heb ik
het licht
gewogen van
een volle maan
na de vadermoord
in mijn vlees
onder lakens
en dekens van toen…
onmetelijk
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 793 laat me zijn
van ster tot ster
van zon naar maan
het strand in onze wereld
waar stilte ons omsluit
als eeuwige, zachte nevel
laat me zijn
van golf tot wolk
van zicht naar zee
de wind in het deinen
waar ik mijn ziel leg
in samenvloeiende lijnen
zo vrij en traag
in vol verlangen
het ritme vinden
laat me strelen
jouw duizend oceanen…
herfstzee
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 369 zo waait de wind
door sombere huizen
de lucht is te rauw
voor minnende verzen
hoor hoe huilt
de deur naar buiten
zoekt zonder spoor en in verval
een zacht gebed in kleine schelpen
elke dag, zo sterft het uur
volslagen blind door oude oogst
als vaag de hemel half bewolkt
boven het laatste zomerwoord
hoor hoe zwaar de deining schuimt…
een stenen afdronk
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 464 rondom me
waait stof niet op
jij wel
je snijdt
de dag uit mijn mond
en daarna een koude avond
zing maar ijzig, rechts
met het ritme
links
’s nachts, twaalf uur
slaap ik in
er wordt gedanst
op het spoor van asfalt
jij wel…
Verloren lucht
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 514 en weer klad ik
hoop tegen de muur
als ontelbare, grijze wolken
rond gefluisterd
in blinde stormen
en al wat ik ben
blijft bestaan
in immer onbestemde regen
wanneer dag na dag
de stenen verpulveren
tot stuifzand in de wind
een stem in dag
tot nacht gezwart
breekt de laatste gebeden
als ver weg het kind schreit
door de schaduwen…
hoe je zacht ruist
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 519 hoe jouw adem me verbindt
met het zuchten der bomen
onbestemd bewegend
met de boswind in
mijn haar
ik laat me langzaam leiden
zolang de dag bestaat
in ‘t licht op onze mond
en zo lome tederheid
je hebt mijn ogen gesloten
in de lenden van de nacht
waar je ’t hart van onze woorden
in eeuwigheid hebt vertaald
over jou gebogen
heb ik…
Bloemen in de wind
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 583 jij, die in het oosten woont
adem mij je dichtzang
laat de lentemaan stijgen
in ‘t lied, door sneeuw bedekt
het landschap wervelt traag
met ranke rug gebogen
naar de sterren en
mijn abrikozen droom
kom, strijk neer
ik werp bloemen in de verte
over maagdelijke bomen en
de stilte van een winterzee
kom, rust uit
op het windkussen…
Volg de nacht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 606 kan je me het sterven geven
wanneer stilte draagt
in morgendauw
wolken geboren
in zomerregen
mijn nachten buiten
betovering
bloem wordt bloem
van kind naar boom
op het gelaat bestreden
zonne - wegen
kan je me het leven geven
een leven lichter dan
een droom…
Voorrede
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 418 en tegenover het bezongen leven
ligt de doodse stilte op het gras
in het eeuwenoude treurlied
dat door buien van neerslachtigheid
wordt geschreven, ver voor de tijd
en in de diepte van willen vergeten
ik huiver om het kerend verlangen
wanneer de avond, moe gewaakt,
zich wentelt in het niet meer zijn
het zielenzwijgen zondig vindt
wanneer…
Jij bent en ik ben
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 1.481 zo geef je me
jouw leven
op de grenslijn
dichtbeschreven
liefde heeft te
vaak gestolen;
het meer dan alleen gekir
de kunst van samen slapen
nachten blijven vallen
op het binnenpad
naar stilte
de schemering
heen en weer
om het schreeuwen
te ontrafelen
zo geef je me
je ziel
door eenzaamheid
gesneden
en ik
ik wil slechts…
Liefde volgt
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 555 in het geheim
van leven en dood
past elke sleutel
diep in alles en niets
schrijf ik dan stilte
of een lied
als adem loopt
in alle sloten
door ieders naam
en engelenweg
misschien wordt leegte
overeind gehouden
of spreekt liefde
in het tere vlees
leven kiest dood
dood het leven
het is waar jij en ik
naar oud gebruik
onze…
panorama
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.532 hoog
reiken de dunne poten
van de gazelle
in de poel
waar vogels af en aan vliegen
ik leg
me te rusten
in de jaarringen van bomen
en de stilte in mijn buik
het open landschap
en de bloemen in mijn hand
strelen op je mond
de geur van het beminnen
ik schrei jouw naam
in duizend wolken en begeef
me naar de kraterrand
voorbij…
In open wind
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 717 wanneer je gaat
verder loopt dan de middagzon
verslaapt de dag zich
omgekeerd
ik zing doorheen de afspraak
en druppel tranen
afwezig
in de dichtstbijzijnde lucht
onbeweeglijk ontstaan
verdoofde blikken
in het luisteren
naar een synoniem
op je rug draag je
de maan, liefde voorbij
een schuivend vergezicht
het voelt als leegte…
Heuvelopwaarts
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 674 jouw duizend stappen worden winterstil
verdwijnen maanloos in grote ogen
door het treurlied, in mijn ziel bewogen
omdat je dode wereld niet rusten wil
die avond breekt het licht aan de ramen
alsof het allerlaatste weten sterft
wanneer je aardse naam de leegte kerft
in de zwaarte van een tergend amen
zelfs de rozen in het gebleekte veld…
Mijn schaduw en ik
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 525 Ik slaap niet, ik luister
naar mijn schaduw
zie hoe bedroefd hij
de handen in zijn zakken
steekt en af en toe
knijpt in de nacht
soms bukt hij zich
eigenlijk al sinds jaar en dag
om een dode vogel
onder de houten planken
te begraven
hij laat de wind
met de duisternis praten
ontbindt zelfs geen stormen
in de ijzige kou
hij ademt…
Er is sneeuw voorspeld
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 626 de wind aarzelt
wanneer ik woorden schrijf
in de kille schaduw van de winter
ik haast me door het gebladerte
schraap zinnen van stugge takken
voor deze zich overgeven
aan het troosteloze gerucht
van gewillige, grijze wolken
vanuit de aarde
verkondigen ze het sterven
terwijl de nacht wordt meegesleept
in de herberg van mijn angsten…
Herfststroom
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 945 bomen legden zich neer
naast mij
en droegen de tijd
op het ademend mos
kon jij verstaan
hoe duizelend licht
woordenwind zeilde
in de hoogland schaduw
van de herfst
naar de lage duinen
onder de blauwe stroom
waar ik mijn ogen sloot
en in jouw leven lag
waar je danste en wervelde
een nest bouwde
de toekomst
van mijn verleden was…
herkent u de glimlach
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 630 wanneer een gedicht opent
als raakte het de hemel
in een zucht en met
rood doorweven
treur dan niet om herfst
of wind die aan de winter tast
sluier schaduwen met stemmen van de zee
of laat rozen zweven, in het zonlicht spiegelen
u hebt immers uw zielenkracht gevonden
omhoog, omlaag, als trillende vleugels
stil gefluisterd in het bloemenblad…
wat doet het er nog toe
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 691 al wat ik in jou
niet meer ben
speelt onbegrepen verder
in mijn dromen
ik draal iedere dag
in het herinneringslicht
terwijl jij de koude wind verzamelt
en de gaten in het raam
zelfs het weer vlucht
voor de vragen
nog open in vreemde pijn
er blijft niets meer
over in de vertespiegel
of van de toekomst
morgen nabij…