In gebreke
traag
kruipt de leugen naar mijn vuist
alsof hij nog nooit gevonden is
door het matglas
van blind vergrijp waar jaren verstreken
met zorg ontweken.
vastgevroren
in de levensdraad van eigen bestwil
en met de blik opzij
moet ik plots zingen onder hoog geboomte
om dagen schoon te maken
in marmeren zalen
van gerechtigheid.
de leugen
werd jouw liefdesscène.
- luctor et emergo -
ik worstel en kom boven
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 11 december 2006
Geplaatst in de categorie: psychologie