Lucifer
met ogen
gericht op het kerkhof
schoof je de rode gloed
dichterbij
dunne wind legde
een geur van benzine
op polsen en muren
toen je, in en uit
van mond naar mond,
dreigde met beloftes
van ons afscheid
lege ramen braakten
nacht, handen vol
zwavel achtergelaten
in het geschreeuw
je sprak van doden
en morgen lachte je weer
om regen, de late regen
niets anders dan regen
regen
regen
miezerig was
de regen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 24 december 2006
Geplaatst in de categorie: psychologie