160 resultaten.
Een depressief winterlied
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Uit balans en eens te meer
drink ik veel en haal me neer.
Gruwend van de matigheid
en bij nacht ook wel eens spijt..
van de mens die ik nooit bejegen
als mijn zuster of mijn broer
Samenleven is geen zegen
liever sta ik zelf aan het roer.
Laat me leven, mateloos
zonder rem en zonder wetten
tracht toch niet dat te beletten
anders word…
Een hert dwaalt door de mist.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 200 Het landschap waar ik door reed was mistig,
de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan.
Dit land is haar land zoals de gedichten
die ze zelden leest de mijne zijn.
Nu de nevel is opgetrokken
en het licht op rood springt
zie ik haar voor me, een verschrikt hert
met grote lieve ogen.
Ik schakel naar tweede en prevel zacht;
wees…
Een hooiwagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Het was vroeg op de avond, nog voor het eerste glas
toen een hooiwagen verscheen vanuit het ongemaaide gras.
Het beest was erg hoogpotig en tegelijk hautain
Zo van “ uw keukenvloer is koel maar mocht iets netter zijn."
Thans ben ik bezopen en aangenaam verdoofd
en best contemplatief nu ik blijf sippen van mijn wijn.
Het is laat ik moet gaan…
Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 211 Eenzaamheid is als een valse hond,
hij komt je vroeg of laat bijten
Het begint altijd met een kleine wond
maar hij zal je openrijten.
Hij komt soms bij dag maar vaker bij nacht,
zit lijdzaam op je te loeren.
Ach jongetje lief, spaar toch je kracht,
’t Was zo makkelijk om je te vloeren.
Vandaag moet ik mijn wonden likken
maar mijn tong…
Eenzame man.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 Eenzame man met je standaarden zo hoog
maar je moed zo diep gezonken.
Waarop heb jij voor ’t laatst gedronken ?
Het kost je moeite, maar je houdt je ogen droog.
In afgetrapte all-stars en steeds in korte broek,
Liep je vrij van haag en heg,
onveranderd, je eigenzinnige weg,
je wou rustig leven zonder zorgen
maar de liefde onder de roos…
Eerste liefde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Eerste liefde, het bloed bruiste in mijn aders,
wat was ze lieflijk, zo zonder pracht en praal
Wij raakten stilaan los van onze vaders,
Ik kwam van de stad, haar dorp was pastoraal.
Toen was ik slank en twintig, als een halfgod zou ik schijnen,
en wat stond dat blauwe hemd me goed.
Wie kon er toen hebben vermoed
dat wat zo mooi ontloken was…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Kijkend door het vuile keukenraam
zie ik haar wroeten in de vochtige aarde
gestaag en aanklampend maar bovenal
wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd.
En later op de dag opkijkend van mijn boek
staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel
vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat
met de kinderen en of de merels nog
patrouilleren…
Gave maantjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 559 In een bad als een gemankeerde baarmoeder
kijk ik terug en reminisceer,
het gedaas, de grijperige maanden,
de hele winter of discontent.
Er was het meisje met de rode laarzen
de neuzen waren versleten maar
de maantjes van haar vingers waren gaaf
En later zat ik aan haar bed
en lepelde vermoeide wijsheden binnen..
een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…
Gedijen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 123 Waar zou ik nog kunnen gedijen ?
warempel in jouw warme schoot.
kom laat ons nu heel zachtjes vrijen
dan denk ik minder aan de dood.
zo streel je teder met je handen
en helpt mijn ziel weer uit de nood,
je legt mijn somberheid aan banden,
je bent mijn honing en mijn brood.
En laat ik vaak mijn armen hangen,
jij blijft mijn lieflijk, geurig…
Geen filters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 217 Geen filters
mijn somberheid verdraagt geen smuk
Wel wodka en gin !
-die breken deze avond stuk -
en ook wel trage meisjes die behagen,
het monster aan de horizon
is nauwelijks te bejagen.
Ik ben een woudloper,
Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos
maar lunchen doe ik op een tra
daarna laat ik mijn dieren los,
gisteren nog was ik een eekhoorn…
Godsgruwelijk verkeerd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 62 We dansten gretig de polenta,
de polka aten we in stijl
of was het eerder andersom ?
Geen Pool of Italiaantje maalt erom,
ik droog mijn tranen met een natte dweil.
Vandaag gaat alles glad verkeerd,
Ik lijk foutief geprogrammeerd.
De Taliban heeft honger
maar in zijn puntzak zit een gat
dus vallen zijn besausde frieten
op de mat waarop…
Het doven van het licht
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 397 Nu de dag vergeven is
aan regen en verschaalde wijn
wil ik enkel nog naast je zitten
en mijmeren over het nageslacht.
De katten aan onze voeten
ik schop ze noch streel ze
zie de kraaien zitten, soeverein
in de toppen van schurftige platanen
ik weet, geen mens zal ze verjagen..
Ik heb de herfst geroken, vanmorgen
zag ik de stekelige…
Het herfst in me.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Eens te meer op mijn rug rol ik naar jouw slaapkant..
Ik haak naar jouw seringen, die rustig maken
en even terugbrengen wat had kunnen zijn.
Waar ging het mis en wie heb ik doen huilen..
Over de barst op het plafond
marcheert een stoet mistroostige vrouwen.
Vandaag ben ik week als fontanellen.
Het herfst in me al zit de kat als vanouds
stoïcijns…
Het riet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 155 Nu er niets meer uit mijn handen komt
en jij je hult in ongenoegen,
kus ik vanavond eens te meer
de schaamte van je lippen.
Als vanouds stuit ik op distantie en strategie,
de poortwachters van je ranke lijf.
Je zegt weer niets maar in je ogen zie ik hem..
je man van mos die je ook deze nacht
met bekwame spoed het riet in sturen zal.…
Het verstrijken van de jaren.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 172 Dat ik de dagen niet meer tel,
dat zij niet langer spookt achter mijn ogen,
niet langer huist onder mijn vel.
Ach, ze weet het vast nog wel..
een mooie voorjaarsdag in mei,
we laafden ons aan vitriool
en lieten vrij wat in ons school
slechts één verlate poestvrouw was erbij.
En of ik ooit nog aan haar denk?
Dat gebeurt, soms, als ik nukkig…
Het was een dag geweest.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 Het was een dag geweest van ongebreideld incasseren
van ongeduldig wachten op de nacht
Valt er uit jouw ellende dan niets te leren ?
Vroeg ze en of ik er in godsnaam nog aan dacht.
Waar ze op doelde was een zelfgekozen einde.
En toen ik vannacht weer ging hangen op de brug
klonk vanuit de oliezwarte diepte een gerucht
Als ge vandaag niet springt…
Het zingen dat niet overgaat.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 Dat hij niet langer dreigen mocht, dat liet men hem verstaan.
Hij is toen naar een plek gevlucht waar men hen niet kon slaan.
Zijn koffer vol met deernis liet hij in het halletje staan,
hij sloeg de voordeur keihard dicht en is toen weg gegaan.
Toen kwam hij bij een ijskoud meer, hoorde sirenen zingen,
ze vroegen hem heel lieflijk om in het…
Hier aan de vaart.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 219 Hier rond onze kloostertafel
wordt er vaak gereflecteerd.
Zittend tussen rommel en rafel
wordt de mensheid gefileerd.
Wanneer we Spinvis declameren
laten we wel eens een traan.
Bij wie kunnen we informeren
hoe het met Emiel zou gaan ?
Als de dames zijn verdwenen,
geruisloos of met veel misbaar
loop ik vaak op slappe benen,
want de stilte…
Hitte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 283 Nu de wind is gaan liggen
En de stad weer ruikt
naar oude giraffes
trek ik me terug en nies ik mij een zaligheid.
Geef me een hangmat en een wahwah gitaar....
Of liever nog geef me Billy
die loom van summertime zingt
Terwijl de vaart,
gulzig voor de tijd van het jaar,
Sixpacks en schoolvlees slikt.
Heeft u ook die snoek gezien?
Hij dook…
Hitte aan de vaart
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 160 Nu de wind is gaan liggen
en de stad weer ruikt
naar oude giraffes
trek ik me terug in ledigheid
en koester ik de zomertijd.
Geef me een hangmat en een wahwah gitaar
geef me coctails met ijs
en een plekje aan de vaart.
Die gulzig is voor de tijd van het jaar en sixpacks verslindt
maar zeldzaam teder is
voor wrede meisjes met lang krullend…
Hoboken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 Vanachter het grote raam zagen we de muskusratten
florerend in de gracht en ook wel knotwilgen,
hoe heerlijk ruig hielden ze de wacht.
Maar keek je naar links dan zag je je beste vriend
die aan kwam kwam rijden op zijn Flandria fiets
tenzij hij orgelles had maar meestal was er niets
dat ons verontrusten kon.
Jongensvriendschappen in de…
Hoe dan ook
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 328 hoe dan ook..
staat ze me bij.
Soms wanneer ik eindelijk slaap
en zij over mijn dromen waakt,
wanneer ik rücksichtslos de bodem raak
van grauwe wanhoop en dure flessen
kraak en eens te meer mijn dorst moet lessen..
kom binnen zegt ze,
de schurftige honden zijn het hoekje om
eet nu van mijn liefde uit zilveren schalen.
Haar hals is warm…
Hoe zou jij...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 151 Hoe zou jij..
Hoe zou jij dan gevonden willen worden
als je eindelijk de bodem hebt bereikt,
met haren klevend op je voorhoofd
en een blik zo troebel en verongelijkt.
En al dat grootse denken,
dat gepieker tot het ochtendlicht
had het je ooit iets anders kunnen schenken,
iets dat het kwellen had verlicht ?
Ach zij, gegijzeld door haar…
Ik wandel.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 261 De geuren van de bladeren
zijn machtig tertiair,
ze doen me naar Bordeaux verlangen.
Het middaglicht is magnifiek
en herfstig performant,
alsof het bang beseft,
het wordt al gauw door donkerte vervangen.
Ik wandel en neem afstand
van besognes en van vragen
die ook deze dag belagen.
Zo blijf ik uit het drijfzand.
Er lopen ganzen…
Ik, de dieren en het meisje.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 332 Er zitten eksters op het dak
zo van die harteloze krengen
die niks als deernis komen brengen
voorlopig houden z'hun gemak.
Er kruipen mieren op mijn borst,
ik vraag me af wat is hun streven
waarom dat naarstig jachtig leven
van al dat peinzen krijg ik dorst.
Er zit een jakhals in mijn hoofd
wat wil dat beest wil toch graag ontsnappen…
In Wenen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 150 De meisjes van Maria Hilfer
vrezen de koude najaarsnacht.
Doch nu nog zijn hun blikken wervend
Augustus streelt hun dijen zacht.
.
Ook in het Prater is er handel
discreet wordt koopwaar uitgestald.
Een dwalende toerist op wandel
door geilheid wordt zijn geest versmald
In Wenen ziet men alles groot
Van lusthof…
In de jaren zeventig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 136 Wanneer ik dreig te wankelen..
wijs me minzaam
op de ruisende bomen van toen
de rubberen bootjes op de meren van Ossiach,
bereikten wij ooit de overkant ?
In de jaren zeventig werd de melancholie geboren,
groezelig als een nageboorte die ons
om de hals geworpen werd.
Later bij thee en zoete koek
berekenden wij onze zegeningen
en daarvan…
In dubio
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 "why are you worrying
said the cat on my lap
you should be writing poetry instead"
in dubio zakte ik
langzaam af
naar de krolse krochten
van mijn ziel.
Ik zong mijn lied van hoogmoed
en deernis, wat er mis is
of goed
zal ik lezen in de nevelen van de tijd
schier onbereikbaar
als nu de kat in de mand in de hoek
van de warme…
Judith
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 333 Op mijn gefingeerde reizen heb ik haar bij nacht ontmoet,
Zij was bijbels ontuchtig maar steeds als Turks gebak gezoet.
Haar ogen waren als meren, haar stem was laag en hees,
haar lip begon te trillen toen ik haar in alle talen prees.
Ik haakte naar haar benen, ik hapte naar haar mond,
de lucht werd danig heet, er vielen kevers uit de lucht.…
KLavdia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 156 Met haar groene Kirgiezenogen
in haar Slavisch, beminnelijk gezicht
verscheen ze bekoorlijk in mijn dromen,
zo zeldzaam prachtig uitgelicht.
Zij geurde naar borsjt en naar vuige zonde
naar arak en naar steppebrood,
Ik had verhoging en lag in mijn sponde,
verhit en amechtig maar ik wou nog niet dood.
Ze zei de lucht mag dan ijl zijn hierboven…