239 resultaten.
Sonnet
gedicht
3.0 met 164 stemmen 30.146 Beer is huid
Slang is leer
Struis is veer
Vis is kuit
Schaap is wol
Os is haas
Geit is kaas
Paard is knol
Kip is ei
Bij is was
Das is das
Vogel vrij
Flamingo
Flamingo
------------------------------------------
uit: 'Vandaar dat ik ween', 1992.…
De jongen, een schaduw
gedicht
3.0 met 37 stemmen 15.662 De violette lucht omsluit een jongen
die roerloos in het heden hurkt.
Af en toe gaat zijn arm omhoog
alsof hij zwaait. Naar niemand.
Nooit weggeweest, geen schoenen nodig.
Hij hurkt bij zonsondergang
in een portiek, neergelaten
op aarde als een spin aan een draad.
Ik zou een requiem willen inzetten.
Er zijn nooit uitspraken over hem gedaan…
Een V boven de stad
gedicht
2.0 met 131 stemmen 48.170 Naarmate de feestdag die nadert groter is
neemt ze meer tassen mee voor haar boodschappen.
Voordat haar iets kan worden geopenbaard
stapt ze op de fiets en door een zekere welvaart
op haar betaalkaart is het moeilijk om kalm te blijven.
Ze denkt, of kun je dat wat door haar hoofd schiet
geen denken noemen, als het maar niet druk is,
het is…
Onwezenlijk 1
gedicht
3.0 met 29 stemmen 12.995 Mocht je me niet op je feestje uitnodigen
ik zal aanwezig zijn.
Ik zal er zijn in jouw speciale aandacht
om me niet uit te nodigen
en in de ongestelde vragen van je gasten
in de vermoedens, de gissingen.
Ik zal het gesprek sturen, want halverwege
een zin die lastig op mij toeliep
stokt iemand, ik ben het
waar jullie overheen praten
wat…
Kapmeeuw
gedicht
2.0 met 30 stemmen 9.569 Vroeg in de ochtend zit op de rand
van de steiger een meeuw.
Hij slaapt, ogen dicht, poten in.
Maar te stil en te lang.
Is hij dood? Hij is dood.
Zit toch of hij slaapt.
En de kop van de kapmeeuw is heel.
Is de nek van de kapmeeuw geknakt?
Vloog hij tegen een ruit? En dan
dreef hij lam van de ruit naar de dood
is nog net op de steiger…
Onzwezenlijk 2
gedicht
2.0 met 61 stemmen 18.408 Mocht je me uitnodigen op je feestje
wat zal ik afwezig zijn.
Ik zal menen dat je me uitnodigt
omdat het hoort. Het zal me zo verwarren
dat ik niet mezelf ben en niet weet
wat ik moet zeggen, iets zeg wat niet ter zake doet
iets wat het gesprek opbreekt en waarvoor ik
me schaam. Noemt iemand dan mijn naam
dan zal het vreemd zijn dat ik…
Stokgooier en lezer
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.652 Arm als de grond, met rondom
het zuigend moeras van ziekte
geen grond was zo arm als ziekte
en daarin kwam hij en las.
Gericht in zichzelf bracht hij zich voort
hij vocht om de letter.
Hij was een lezer.
Wie was hij zonder.
Wat was hij geworden.
Hij las bij zwak licht.
Die duistere kamers, dat huis met het ijzige
trapgat en de…
Agenda
gedicht
2.0 met 14 stemmen 3.622 Jan zeventien jaar dood schrijf ik
in mijn nieuwe agenda bij tweeëntwintig april
en ik weet weer hoe je stierf en hoe
ik het moeder vertelde, hoe ze toen zat en keek.
Ieder jaar opnieuw schrijf ik het op.
Ieder jaar wordt je dood ouder.
Als ik het opschrijf is de dag nog leeg.
Lees ik het later dan sta je tussen afspraken,
nog…
De steen te ervaren
gedicht
2.0 met 12 stemmen 4.257 Iemand legde een steen
op haar hoofd, maar ze wou
dat het een hoed was.
Ze droeg hem als een hoge hoed.
Zulke hoeden zijn zwaar,
ze verplichten.
De steen droeg in zich
de tijd die haar hals sterkte
en rechtte en haar wekte:
ze droeg een steen.
Het gelukkig moment
de steen te ervaren
als een bot van de aarde,
voornamer…
Vertrek
gedicht
2.0 met 10 stemmen 4.411 Mathilde trok achter de kat aan.
Geduldig wachtte hij op iedere hoek.
Gloednieuw klonken de klinkers
onder de driewieler van Mathilde.
Ze reed de Proefsteen uit
vertrouwde straat met de verbanden
die we huizen noemen, dreef
van haar kamertje vandaan.
Onafgebroken verschilde ze
van de Mathilde in het kamertje:
ze rekt haar genen, volgt…
Mocht je me uitnodigen op je feestje 2
gedicht
2.0 met 25 stemmen 9.958 Mocht je me uitnodigen op je feestje
wat zal ik afwezig zijn.
Ik zal menen dat je me uitnodigt
omdat het hoort. Het zal me zo verwarren
dat ik niet mezelf ben en niet weet
wat ik moet zeggen, iets zeg dat niet ter zake doet
iets dat het gesprek opbreekt en waarvoor ik
me schaam. Noemt iemand dan mijn naam
dan zal het vreemd zijn dat ik dat…
Verlies
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 3.380 Er is geen foto
die laat zien
hoe jij nu bent.
Geen landkaart
waarop ik jouw
huidige verblijfplaats
aan kan wijzen.
Ik kan alleen
in mijn
herinneringen reizen,
terwijl ik weet
dat ik je
daar niet vind.
Zo sta ik
in de tussenwereld
van het heden,
met achter mij
jouw onvoltooid verleden
en ver vooruit
mijn toekomst
die zich
achter…
Heimwee
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.147 Niemandsland
tussen twee werelden.
Wonend in het wit
tussen de woorden.
Ongedachte,
onvertaalde
leegte,
Ruimte biedend
aan wat bijna is.
Aan nog
niet gevoeld gemis.
Aan het nog
onbestemde.…
De versierde vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 401 Druppels water, rond als knikkers
tiktak in een stroomversnelling door
een deels mistig half-vol glas met champagne
Van over de rand
van achter je brilleglazen
kijk je mij aan
alvorens aan tafel gezeten
jouw deel te nemen
van de opgetuigde vogel
alleen in blauw
en penseelstreken nog
vereeuwigbaar
Zachtjes ga je spreken
over het neergedaalde…
oktoberstilte
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 9.506 Cabanes eind oktober – grijs bruin oker groen
Een door nevels van vuurtjes versluierd seizoen
Waar de roofvogel langzaam haar spied-rondjes draait
De barmhartige zon alle herfsttinten aait
De winterslaap nadert de kou is op til
De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil
Met de brandende zon van de bloedhete zomer
Het tempo de kleuren zijn…
De kunstschilder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 522 In de verte
Wijds aan de horizon
Blauw en gejaagd grijs
Dichtbij, door de natuur
Vormgegeven grillige rotsen
Een rijzige gestalte, jij
Loopt over de onbetreden paden
Langs met mos begroeide aarde
In een mist van onbehagen
Zocht je naar monumentale bomen
In de schaduw schilderde jij ze ijzig
Voor jou waren ze het verband
Op de wonde,…
Onvoltooid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.082 Hoe onvoltooid is onze liefde
herinner je je nog
dat je bij me binnenkwam
met schildersdoek en glunderende lach
omdat ik van je houd, zei je
verf en kwasten, kleurig palet
wij tweeën op het doek
en ik, ik voelde me koningin
en filmde al je bewegingen vol ijver,
gaf je m'n dik gebreide witte vest
met capuchon en noemde je
mijn Rembrandt…
Meisje op de fiets
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 982 Onverwacht
zo in de stad
kruis ik je weg
en roep je
Je kijkt me aan en
groet, je trappers…
Als vlammen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.343 Als vlammen schaduwen
werpen op de muur en
lichamen vaag in glanzend licht
weerkaatsen in spiegels
Als lekkende tongen geur
verspreiden en adem bevangen is
van overgave
Dan neem ik je mee
naar mijn uitgestrekte rust…
Onder je huid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 358 Als je bij me binnenkomt
dan ben je niet alleen
ik zie het aan je ogen
ik voel het om je heen
en als je laag na laag onthult
en open voor mij staat
word jij,
ben jij
mijn prooi,
een soepel beest
dat gromt en kronkelt in de grond
vol lust, zich dieper graaft
ik dans hooghartig, neem je mee
en breng je naar de rand
ogen vol spiegels…
nooit goed genoeg
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 791 Nooit goed genoeg
Het is nooit goed genoeg
het cijfer 7,8, of 9.
Het moet een 10 zijn
verdiénd en niet gekregen....
Met een griffel
en zelfs dat is niet genoeg.
De zoen van de juf
is wat je ook nog vroeg
En jij maar werken
en jij maar sloven.
Jezelf beperken
haarkloven......
Een goed boek over het leven
en waar je naar moet streven…
Grenzen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 105 Het vliegtuig trekt zijn grens door blauwe lucht
maar grenzen bestaan daar boven niet
de streep wordt een zee van watten
tot zonnig besneeuwde bergtoppen vervormd
waarover de wind zijn prikkelende zilver zucht.
Ook hoge bomen, ongenaakbaar in hun ouderdom
waaieren hun takken brutaal uit over het door
mensenhanden neergekwakte prikkeldraad,…
euthanasie
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 416 Euthanasie
op de rand van het leven
ik wankel, hou me vast
nee....... doe maar niet
laat me maar los
mijn blik is al naar voren
ik zoek
ik zoek mijn man
ik kan niet laten om te zien
naar tranen van mijn kinderen
ik ga wel, maar ik kan niet
ik kan wel, maar ik ga niet
nog niet
of toch
zal God mij ooit vergeven
wie helpt mij bij dit…
In Uw Licht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 In Uw Licht kan niets mij raken ,
in Uw Licht blijft alles groen,
in Uw Licht wil ik blijven voortgaan,
wil ik zelfs NIETS overdoen,
in Uw Licht spreek ik de waarheid,
ook al staat het de wereld niet aan,
in Uw Licht wil ik blijven wandelen,
in Uw waarheid blijven staan,
wereldse tongen vernachelen mij,
‘k zie véle ogen leeg en schril,…
terwijl jij het sherryglas vult
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 33 er zit geen merel in de top
van de boom
de ijsbreker schuift jou mee
over de dansvloer
zijn smoking hangt aan het plafond
terwijl jij het sherryglas vult met schreeuwen
om hulp
Woorden kunnen jou redden
dans opnieuw die wals…
Verloren
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.468 Verstoord verlangen
Veloren gegane dromen
Verdronken in verdriet
Onvoltooide toekomst
Stil gezet
En in eeuwigheid gevangen…
lente
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 508 wanneer het jonge groen ontspruit
het gras begint te groeien
voel ik de kriebels in mijn buik
begint de lente ook in mij te bloeien
de lijster in de conifeer
die mij 's ochtends doet ontwaken
weet ieder jaar steeds weer
de lente in mij los te maken
het lammetje in de wei
dat vrolijk staat te springen
maakt mij van binnen blij
't zijn allemaal…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 6.270 De navelstreng,
die mij met jou verbond,
is losgemaakt.
Niet abrupt,
zoals bij mijn geboorte,
maar één voor één
zijn alle vezels
losgeweekt.
De laatste tijd
van jouw bestaan
is ons bestaan.
Nooit was ik dichterbij
Nooit was jij verder weg
dan half begonnen
aan jouw grote reis.
Half hakend
naar het aardse leven,
half verlangend…
oorlog
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 567 En nu, nu is er dus oorlog,
de eerste bommen zijn gevallen.
Verweg en toch zo dichtbij.
En ik, ik moet een mening hebben,
maar ik voel me alleen maar zo vreselijk verdrietig.
Ik voel de woede en agressie op beide fronten,
maar bovenal, het pijlloze verdriet en de angst.
Van al die mensen daar, die net als ik alleen willen leven
met een beetje…
herfst
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 496 de herfst is warm van kleur
en heeft een speciale geur
van eikenblad en mos
en van kastanje
de herfst is heerlijk
zonder franje
de herfst is nat
de herfst is wind
is als het spelen van een kind
dat steeds opnieuw begint
de herfst is als ieder ander jaargetijde
prachtig is z'n eigen soort
de herfst die heeft iets haastigs over zich…