oorlog
En nu, nu is er dus oorlog,
de eerste bommen zijn gevallen.
Verweg en toch zo dichtbij.
En ik, ik moet een mening hebben,
maar ik voel me alleen maar zo vreselijk verdrietig.
Ik voel de woede en agressie op beide fronten,
maar bovenal, het pijlloze verdriet en de angst.
Van al die mensen daar, die net als ik alleen willen leven
met een beetje geluk op z'n tijd.
En terwijl ik buiten de beginnende lente ervaar,
pril groen en drukdoende vogeltjes,
zullen zovelen rouwen om hun dierbaren, die niet te vervangen zijn.
En nu, nu de tranen branden in mijn ogen,
bid ik tegen beter weten in om Vrede.
Geplaatst in de categorie: actualiteit