Alle inzendingen van mobar

Jij was niet in mijn landschap toen ik aarzelde en zon scheen je kwam ook niet bij rivieren toen twijfel toenam liep ik over de brug overdonderd door werkelijkheid uit jouw droom, klom ik alles nam toe in intensiteit jouw schaduw zag ik wolken tellen er viel stilte over landerijen ik ademde, jij was in ademnood in mijn droom die uit…

Hoe kan ik schemeren met een liefde die zo intens is dat taboes worden doorbroken generalisaties worden voorkomen met een natuur die zo geliefd is dat minderheden worden geaccepteerd hoe kan ik levensgroot mezelf zijn met deze liefde die intensief is in de mystieke lust van het avondwoud door jou die in mijn dromen waakt voor de demonen…

Omdat het landschap zich uitstrekte tot ver achter dromen die jij mij beloofde toen we in de achterbuurt sliepen had ik een boom in de oude stad om een gedicht over te schrijven toen het dromen begon te staken en in de wildernis van emoties wist ik mijn ziel te ontknopen uit de kluwen van devoties en altijd bleef ik hopen omdat de rivier…

Wat is er in de storm van emoties die in echtheid aan ons bindt nog te vinden van de devoties zoals in vriendschap bij een kind jij met je materiële overvloed in een wereld van vergane glorie ik in mijn armoedig ondergoed ben ik nog waardig, potjandorie we kwamen toch allebei naakt op aard is deze vriendschap je niets meer waard we kunnen…

Laat zich nu de echo horen van een dwaalkreet aan de horizon van schaduw en van dauwdrop in een droom die ooit begon is het jouw stem die klinkt als een wandkleed over zee het klankbeeld van prelude het dansen van de schimmen gezapigheid van vee hoor ik ze nu echt die emotieloze stemmen in de dwaalzee om te zwemmen is het dat oevergeluid…

Het kleine leven in gewone dingen geluk voor het oprapen in dageraad van de straat kom ik je tegen is er dikwijls regen zie ik je gaan schijnt vaak de maan vlieg je weer weg heb ik die pech zing je me toe ben ik te moe van mij toch die kus allerliefste mus jij kan een dag blij maken een zomer in vakantie veranderen dat kan je als…

Een blauwe maan dwaalt eenzaam over nachtelijke velden de strandjutter vertelt zijn zeewaardige verhaal is het de herkenning die de projectie veroorzaakt of de projectie die de herkenning raakt over woeste golven merkwaardige helden avonturen in de nacht vrouwen met zalmneusjes mannen die lijken op Pinokkio bij de sloot zitten een paar…

Toen zonlicht ons in de ochtend tegemoet scheen bewoog mijn hersenarbeid voorbij de beperking waar de hele reut hetzelfde was nabij de horizon van een land dat ik zelf had verzonnen vond ik jouw onschuld in een droom die het verlangen deed zwijgen met de toezegging van jouw temperament achter de grens waar alles anders was met de belofte…

Ik twijfel nog over wat je hebt aangeraakt een tere ziel of diepe wonde het is nu in de natuur die vertwijfeling en verwondering het heelt de stilte en mijn zonde er is niets meer dan die aarzeling in rust aangeraakt door wat jij misschien vergissen noemt.…

Daar gaan ze fluisterend in de wind in nieuwe jurk of broek op pad om de lente te proeven in een bed bij een boom en ze nemen ons mee langs vergeten geheimen de verloren momenten in hartstochtelijk verdriet alsof ze even intiem zijn tussen ons en wat er gebeurt om ons heen in de ruimte, die handelingen ze zijn als lucht happen, door de wolken…

Zeg moeder Aarde weet u nog of ik in de ochtend of in de avond werd geboren, want ik voel me zo verloren drie zomers lang was ik een blonde zwaan maar u liet me in de waan van een heel klein lelijk eendje wat is er over van die dagen nu ik alles alleen moet dragen ik heb nog zoveel levensvragen aan u lieve moeder Aarde drie winters lang…

Nader je niet in afstand omdat je bij me bent hier achter die spiegelwand van de horizon waar we meanderen in straatrivieren omdat we aardappelen lenen van een dronken boer neem ook geen genoegen met jouw toenadering nu je achter me staat voor het verlaten land waar we creëren op het gezonken plein omdat we boeren laten voor beschonken…

Het geluk met jou is als een intrige bewandeld in een oud schilderij van een slootkant nabij een bos soms ben ik de kwast van jouw beweging en laat jij kleuren los door de groen gerande eenvoud van het bos een andere keer beweer ik dat jij zoals de wolken bent in weerkaatsing op het slootwater terwijl ik mijn worm in zee gooi we kussen…

Jij danst rond prille eenzaamheid aan de kolkende rivieren van een verdoken droomland je verlangt naar de onthulling van het geheim in dichte duisternis zonder enig licht maar de stem geeft geen geluid adem brengt slechts sereniteit om de diepte van jouw afgelegenheid te ontwaren hoor je de echo van jouw leegte het intieme vacuüm van…

De dichter slaapt op een wolk boven miljarden lijken verdronken door de wellust en welvaart van de rijken honderden kinderen gaan zonder ontbijt naar school terwijl we herdenken miljoenen mensen vluchten voor armoede en oorlog plantensoorten sterven uit dieren worden misbruikt natuurrampen verschijnen en we herdenken want zonder herdenken…

Over jouw blonde zee waait een stille wind met een gebaar van diepe innigheid jij slaapt omdat je licht bent op een wolk ik zie jouw dromen overdrijven je werpt een kushandje naar mijn onderbuik ik vaar een eindje in de verte waar een meeuw vliegt boven jouw akkergolven.…

Er was een melodie een muziekinstrument een kampvuur en vier onbestemde beelden vervaagden in mijn hoofd de wereld, heel ver weg was een radiostem van mijn lijf verwijderd met iets in mezelf wat niet meer huilen kon riep ik aarde om vrede bij de rivier die mijn verdriet verzoop zongen zigeuners heimweeliederen over alles wat ik…

Toch heb je nooit die stem gevonden die sprak namens de onderdrukten er was een menigte die riep om een zo koud mogelijke oorlog er werden voedselbanken opgericht. Schrijvers schreven over liefdadigheid en vorm en inhoud van de kunsten maar niemand raapte jouw ziel uit de goot, waar die zo lang had gelegen. En toch heb je altijd die stem…

Het is misschien vijf dromen verderop dat land waar jij verdwijnt in jouw dans en veel tijd om te schrijven heb ik niet maar ik vertel je over muziek over het voedsel van mijn volk er is geen tijd om na te denken jij staat daar waar mijn wereld eindigt en zwaait er naar de wolken met niets anders om over te peinzen dan de afscheidsbrief…

Zij is geen verzamelaar alles wat ze niet nodig heeft geeft ze weg aan arme mensen die er niets aan kunnen doen de zon is haar geen spiegel maanlicht tovert geen lach om de mond die honger heeft te kunnen troosten hapt ze naar lucht die zuurstof geeft of schrijft ze woorden van volle betekenis in brieven die het licht niet schuwen hier…

Jouw liefde voor haar als een fleurige waas lente steek je niet onder banken of stoelen het boeket van liefde voelt zich een dwaas die haar meeldraden in onrust laat voelen maar jij ziet schoonheid in haar geurig zwijgen door verlegenheid is ze niet in bloei te krijgen achter schemering van jouw stille vitrage om wat zij werkelijk is, een…

We zoeken het zand van vergeten dromen in de duinen van de toekomst, daar tussen jouw blonde haren, klinkt thans de stem die ons meeneemt in verhalen, de verbeelding voorbij, de horizon die lacht en in de schemering van de binnenziel breng jij mij schelpen, die meer waard zijn dan het andere nutteloze, hetgeen ik achter moest laten in mijn…

Nu jouw droom voelt als de regen kan ik het niet meer droog houden in mijn huis hier ver vandaan vergeet de horizon de lente en alles dat aandachtig was in het voorbijgaan en het zwijgen fleurt op als de bloem die jouw liefde is. Er zijn geen belangrijke woorden voor de fluitist die ons kalmeert in de bomen maar het geluid uit zijn hart vertelt…

Je aarzelt nog of de liefde die mijn hart teistert natuurlijk is zoals eb en vloed tegen oeverkasseien en of de echo van mijn woordgeluid ook stilte kan verdragen maar in het ruisen van de wind hoor je mijn adem in het verlangen en twijfel je niet langer over de schaduwkant van dromen die het leven overleven daar leg je jouw hart in…

Ganzen, waarschijnlijk achtenveertig boven het weidelandschap in vogelvlucht jij gaf ze jouw dromerige wensen mee mooi en wonderbaarlijk vrijzinnig dat royale, gezamenlijke vliegen hedenmiddag boven de voorjaarspolder langs de snelweg Utrecht – Amsterdam jij herhaalde een stemming uit het verleden overpeinsde een door zijn menselijkheid…

In zwarte geslotenheid van eenzaamheid in een verlaten schuur schrijf je terug naar vroegere jaren een woord, een letter een brief, een kaft, een boek een foto, een herinnering een glimlach op dit late uur.…

Ik heb mijn zieke vader door de telefoon gesproken. Hij is eigenlijk te ziek om te praten. We hebben niet veel gezegd. Op de vraag of ik op bezoek kon komen antwoordde hij: - Nou liever als ik weer thuis ben, het is hier zo kaal - Het is de vraag of dat er nog van gaat komen. Het is hier stil, koud en verdrietig in Amsterdam.…

Mag ik je even aanraken in erotisch landschap waar liefde haar zomer heeft mijn gevoel naar heimwee zoekt een roeiboot hebben we gehuurd met losse centen om de rivier af te dwalen en op zoek te gaan naar fruit omdat de nacht haar eigen bloemen heeft en haar boezem en meloenen ik mag je even maar je komt niet naderbij van aanraken…

Bij nacht in het oerbos klinkt jouw woeste gehuil in verte van een dromenland omdat je weet dat in vergeten eenzaamheid zich zal herhalen richt jij trots jouw wilde kop met bloeddoorlopen ogen naar de volle maan die lacht om in de nacht jouw vriend te zijn.…

Ooit was de liefde bedoeld voor de lust maar tegenwoordig consumeert de mensheid anders massaal en met grootse gebaren beginnen ze oorlog met al zijn gevaren geen dichter zal na afloop nog naar zijn navel staren ooit was de lust bedoeld voor de liefde maar tegewoordig beredeneren we anders met de natuur naar de knoppen voor groei niet…