Alle inzendingen van paul

mens zijn is herberg geven dag na dag van minuut tot minuut met telkens weer nieuw en onverwacht komend en gaand bezoek waar een rugzak staat op weg naar de horizon willen wij thuis geven aan voortdurende vindtocht van vreugde en verdriet depressies ook of wanhoop ook als de bagage schaamte blijkt of venijn met en voor elkaar ontvangen…

telkens weer de onmacht en schaamte keer na keer de hoop en wens dat het stoppen zal vol verwachting ook klopt steeds het hart dat in stilte schreeuwt laat iemand het zien iemand het zeggen veilig willen zijn voor een pak slaag bij wie jou betekenen zonder angst en pijn voor onbegrepen haat wat ook gedaan of gelaten te begrijpen…

Je bent niet uit mijn gedachten Niemand die de pijn kan verzachten Ik mis mijn moeder nog steeds Ik kan het moeilijk geloven Dat haar ziel uit haar lichaam is gevlogen De hemel in In mijn dromen geef je tekens Van leven Maar op deze harde aarde zie ik je niet Alleen op foto’s en video’s zie ik je bewegen en spreken Ik huil om je, en lach…

ik weet natuurlijk eens vindt iedereen vrijheid in eeuwigheid aan de overkant van de tijd ik besef ook om hem te ontlopen kun je als hij komt niet je koffers pakken natuurlijk begrijp ik dat waar uit vier streken de laatste wind blaast ook jouw steentje vallen kan natuurlijk blijf ik na vandaag luisteren de shake rattle and roll…

heb het lef eens te vertrouwen in hoop en liefde in vrede en overtuiging in eerlijke oprechtheid heb het lef eens te vertrouwen in iets en iemand dat en die jou vasthoudt waarvan jij dromen mag al lijkt de weg griezelig smal of eindeloos en mistig lang heb het lef eens te vertrouwen dat zij er zijn zal wanneer jij dat nodig hebt…

het leven snelt als jij niet remt van jaar tot jaar als flitsend licht voorbij het leven weet je terwijl nog jij bezig bent het mooi te plannen is dat wat er gebeurt in dat weten stillen wij oude en nieuwe vrienden vandaag even toch de tijd om op jou te proosten weer graveren wij op de tijdlijn van jouw leven dat ons zo dierbaar…

Haar kennende opent zij als het niveau zakt een extra blik van Slomer en Lomer. Hem kennende glijdt hij als het niveau zakt met zijn klikken en klakken erin. Hem kennende zegt ze: ‘Zie je de vogel van verf en zie je hoe verlegen de afgrond wel zwijgt?’ Terwijl het geluid wordt geregeld, blijven…

Men wordt geboren en krijgt daardoor een naam. Men doet wat in het leven: spelen eerst met liefde en bespelen later tot men oud wordt, schuw en eenzaam. Dan met dikke longen vol stenen, men stikt op de peluw of ergens in een werelddeel ver van de moedertaal, Men verdwijnt achter de kiezen van de kannibalen. Vrienden, mag ik het vertellen?…

de wereld buiten kijkend luidruchtig levend klemt mij eens te meer dit huis en haar kamers terwijl alles en iedereen voorbij mijn deur gaat hoor ik belletjes rinkelen naast en boven mij slechts de muren met foto's van ooit horen stil luisterend wat ik mijzelf zeg de koffie op tafel met tegenover mij die altijd lege stoel blijft…

pril is de liefde die opgewekt ontwakend elkaar de zinnen prikkelend mensen vurig verleiden kan lustig is de liefde die verlokkend en verleidend de een en de ander dartel dagen doet geloofd is de liefde in een geringd verbond die zich verbinden laat voor altijd tot eeuwig waar is de liefde die aandachtig en geduldig in en aan elkaar…

twee jaartjes tel jij nu onze vriendelijke piraat die met dappere stappen de wereld verkent en vergroot het dwingend wijzend vingertje door steno taal vervangend ras met reuze schreden jij van brabbelaar naar babbelaar jouw grote liefste zus noa luistert als jij oa roept waar broer joshua osha is die jou zijn streken leert van voor…

kiezen moet ik tussen beiden leuk en lief maar liefst toch was bij beide ik…

steeds weer maar die ene vraag het geluk knaagt hou ik van jou als jij van mij…

het stille gemis als ze er niet is spreekt woordeloos mijn lief ben jij want mijn leven…

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

de tranen die je krijgt bij het afscheid van een vriend die je niet wilt laten gaan laten zich steeds opnieuw drogen door de herinnering…

natuurlijk huil ik om het gemis nu maar meer nog vloeien mijn tranen uit dankbare herinnering…

jouw beeld is als een film die uit diepe dankbaarheid mij de ogen tranen doet die als een kus van jou op mijn lippen rusten…

verlangend kijk je uit naar zomaar deze dag waarop je flaneren kan op de wonderlijke ramblas waar veelkleurig als het leven legers van zonovergoten mensen langs standbeelden paraderen opgaand in struinende drukte van catalaans vurige ambiance zul jij je tijdloos gaan verliezen in machtig prachtig de schoonheid van stralend kleurrijk gaudi's…

de tranen die stromen als het verdriet niet stoppen wil drogen op mijn wangen waarna aan jou de herinnering ze wegveegt met een lach…

daar sta jij dan een schoonheid ben jij als den van tien jaar nu al want wis en waarachtig noa - jij bent jarig geen violen voor jou geen trommel ook of fluit voor jou is er het engeltje van dj paul elstak en dr phunkin dat jij van en met jebroer zingt de oudste en de grootste thuis voor joshua en boaz ben jij broer bengel en broertje…

mensen die jij graag ziet die jou liefhebben van piepjong tot stokoud scharen zich vandaag feestend om jou heen van klein tot groot dichtbij of verderaf staan zij even stil bij wie jij bent wat jij doet of laat tel de zegeningen voor en met anderen die jij hen betekent als een kind de sterren die hen ontelbaar weet wacht niet…

als het gemis mij huilen doet is het de heugenis aan jou die mij weer lachen laat opdat weer het leven mij pleziert…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Ik mis je elke dag mama Je optimisme en je doorzettingsvermogen Jij maakt alles mooier de mensen en de dieren Dat is wat mij raakt Jouw aanwezigheid mis ik vaak Maar je bent altijd bij me En het is jou ziel dat over mij waakt Soms voel ik mij eenzaam Dan praat ik met je in gedachten Want ik weet dat jij mij verstaat Moeder en zoon Nooit…

1952 is het net nadat voor vakantie de teevee op zwart gaat Als jouw vogelvlucht van leven in de oogstmaand start van de historisch eerste formule 1in zandvoort noch hevige regenval toen in een engels dorpje krijg jij niks nog mee ondeugend gegroeid tot een ware pietje bell hoor je van een zelfmoord door marilyn monroe gepleegd…

rakkers en deugnieten schelmen zijn het of schavuiten die cool en bontgekleurd stoeien ravotten en klimmen een robbertje met elkaar stoeien of vechten zij als niet in bos of boom een hut getimmerd wordt of een kuil gegraven schaafwondjes opgelopen bij het klauteren en struikelen net als de kapotte broek worden op de koop toe genomen…

wanneer toegewijd de liefde passioneel haar ontlading vindt is er plotseling een ster die straalt aan de hemel op zijn tenen sluipt hij om het beste wat hij kan geven geruisloos daar te planten waar hij zijn oorsprong vond de weg is lang en donker als zo stil de nacht waarin vriendelijk de maan lacht als wind zacht zijn snoetje blaast…

wat mooi toch is de liefde die vurige uit omhelzing met een mooi en lief kind nieuwe toekomst baren kan pril en sierlijk is het dit kleine mirakel als het leven zelf gloort het ons geluk warmte en genegenheid die ook haar omarmen verspreidt zo zich in stilte prachtig klein en compleet gelijk ontwakende natuur dauw druppelt op grasstengels…

door stad dorp en ommeland miljoenen voetstappen tredend wandelen of marcheren vier dagen lang meisjes jongens vrouwen en mannen van pubergroen tot vijftig tinten grijs waar wandelend hun voeten spreken schijnt de zon of brandt zij zengend daar waait briest of stormt een wind giet het met bakken uit de hemel als niet miezerend druppelt de…