Alle inzendingen van peter paul

met altijd ter bemoediging de zweem van een glimlach om de hoeken van haar mond staat zij dag en nacht klaar met soms de ogen klein van steeds vaker overgeslagen de slaap die rust moet geven blijft zij zorgzaam wakend in stilte huilt het lief hart de tranen die roodomrand haar ogen schaduw geven als de strijd verloren wordt kalmerend…

door de hele wereld waait een andere wind ooit sereen en zonnig is zij guur en koud nu ons angst boezemend voor het onzichtbare dat ieder bedreigen kan met in toenemend aantal straaltjes van zonneschijn van blijken van waardering door de zorg voor elkaar die wij welhaast vergeten gelukkig hervinden kunnen in het stof van ons hart…

in een wereld vol en bol van paniek bestrijden ze met duizenden de dood met niet aflatende passie en aandacht schouder aan schouder werken zij om de zorg en ellende weg te nemen door zichzelf eraan bloot te stellen geen patiënt komt ooit alleen want het hartstochtelijk gewilde leven reist altijd met iedereen mee naast ook de gevreesde dood…

terwijl vroeger dan hiervoor fris van groen en bloemen de nieuwe lente zich kondigt spint zich een nieuw virus wereldwijd een eigen web dat overal alles en iedereen verlamt in het doen en laten dat ons altijd vanzelf spreekt geen kruid is nog gewassen dat weerstand bieden kan aan wat onzichtbaar nestelt in de haarvaten van ons zijn dat…

op het unieke moment dat - eigenschap van tijd - nooit weer zal komen voel jij de drang - emotie zo je wilt - tot het geven van uiting aan dát, wat jóu bezielt en je geeft jouw eigen vorm aan dát, wat jij - met woorden anders misschien - wilt zeggen tegen jezelf of - die het zien, horen of voelen wil - ieder ander ze zijn deel van…

met uitgestrekte arm nodig mij de zon op een lenteavond tot niets te doen zitten en genieten mag kan en zal ik van het allerbeste wat de natuur brengt zitten in mijn stoel strijkt brom zoemend zwart geel gestreept een hommel neer een vlinder fladdert boven een violenkrans in het struikgewas zingen vogels luid wat is het mooi…

stofzuiger aan de hand zing ik tot de menigte op de tafel staande dat ik vrij wil zijn en kan de dames rondom joelen en juichen luid scanderend kom uit de menigte onderscheid je gerust van de donkere schaduw die jaren al de mannen steeds over onze werpen jij verdient het podium het volle spotlicht ook omdat jij de moed hebt gracieus…

tik tik tik is het geluid dat in me opkomt als frustratie mij teistert over de vele herinneringen die ik mij niet kan heugen de kleine dingen in mijn leven die vreugde brachten en pret moeten mij vaak worden verteld terwijl mijn geest blijft tikken natuurlijk herinner ik mij verjaardagen en grootse feesten of een tragisch overlijden…

de wandeling van jouw leven laat zich vandaag halteren in het vierend stilstaan bij jouw zoveelste jaardag een nieuw levensjaar start waar het oude tot einde komt in een feestelijke tuimeling van herinnering en verwachting met alle mensen die komen vieren wij jouw doen en laten met vandaag als uitspanning omdat jij hen betekenen laat…

he skooier vanaf nu mag je met permissie lamballen en grumpy zijn het verstandige wisselen met achteloos bleppen eindeloos diskuzeuren vandaag ben jij wat je graag wilt zijn een bikkel heb een flexe dag laat haar de start zijn van chille jaren dat is onze wens die wij markeren met een dikke motorboot van harte…

uit een klein zaadje ooit dat zich mengt met eicel groeit machtige leven door aandachtig bewaterde wortels met aandacht en liefde zich evoluerend en ontplooiend door met liefde te vermeerderen wat passie expandeert houd daarbij het hart vrij vrij van geroofd bezit en vluchtig geweld dat dankbaarheid doet verdorren waar het plezier en vreugde…

waar de jaren jou kronen met de status van jacob lijkt 1946 verder weg dan ooit toen in parijs interpol werd opgericht terwijl thailand bhumibol kroonde nu jij jacob bent en de wijsheid pachten mag is met hofmans haar affaire 1956 een hele sprong waarin ook nog eens de vrouw handelingsbekwaam werd nu jij jacob bent en terugkijkt…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

onlangs onverwachts zag ik magere hein die iets te zeggen had zo zei hij tegen mij een paar dingen eerst om te beginnen zei ik ik ga niet met jou mee er is te veel nog te doen zoveel nog heb ik hier waarvan ik houden mag wat nog lang niet klaar is voor mijn afscheid nu berg de zeis maar weg reis naar nergens verder maar kom…

als seizoenen veranderen van winterzilver wit naar lentemint het jaarsveld verschiet van kleur van zomers goud onder hemels blauw in de schakering van de herfstbont regenboog steeds weer jaargetij na jaargetij kleurt zich er dwars doorheen als vivaldi’s eerste tonen vier jaargetijden lang zijn gekwinkeleer het gesprek ontwapend gemeend…

waar de ochtendzon ons wakker roept waait een lentebries het frisse weten van de nieuwe jaardag die wij vieren mogen met vogels in de bomen die deze dag bezingen zoals langs de oever van de sloten rondom ook de sneeuwklokjes door violen begeleidt wit en vrolijk klingelen er is er een jarig hoera slaat de radio aan juist op het moment…

ik kan tranen vergieten omdat je weg bent maar glimlach omdat je hebt geleefd ik kan mijn ogen sluiten en hopen dat je terugkomt maar openen en om alles te zien wat je nalaat mijn hart kan leeg zijn omdat ik je niet meer kan zien maar het is vol van de liefde die je deelde ik kan morgen de rug toekeren en gisteren leven maar ik droom…

elk jaar dat jullie samen zijn is beter weer dan voorheen door de ontdekking in elkaar dat wederkerig vol de passie is jullie feesten en luisteren elkaar met meer dan vol geluk doet jullie blijde gezichten stralen ons verterend als zoete streling elk jaar wanneer deze dag komt vervuld ons met liefde en plezier daarom vieren wij deze…

als hun skateboarden rollen gaan houden hun voeten amper het tempo wanneer zij met de baan verbonden de wind hun gezichten voelen blazen glijden hun lichamen in vrijheid mee precies goed moeten zij leunen om in balans te komen en te blijven in de vele bochten die zij maken loerend naar het juiste moment om dan de ultieme truc te doen…

als ik de gesprekken luister over de toestand in de wereld van ons klimaat en het milieu vraag ik mij stil stiekem af wat ons eerder dood doet gaan ons lichaam dat ten einde is of uitgeput de aardse bronnen fervent tel ik daarom mee de egeltjes en de hommels de roodborstjes ook en vinken met vurig vlammend de hoop op een comeback van de…

een huwelijk uit liefde Brengt bekoorlijke verrukking Gedachten ook vol plezier Elke dag en nacht weer zijn hand op haar schouder wie dat getuigen mag door jullie samen te zien voelt zich warmer worden dankbaar voor elk gebaar dat elkaar geschonken wordt omdat je elkaar betekent wordt elk moment gekoesterd door meer tijd en meer liefde…

als jij mijn roos was dan zou ik jouw zon zijn jou regenbogen schilderen wanneer het regenen gaat als jij mijn wereld was zou ik jouw maan zijn als stille beschermer de nachtlamp in het duister als jij mijn eiland was dan zou ik de zee zijn die het strand streelt bij elke wisseling van getij omdat jij mijn liefde bent ben ik jouw…

vanaf de zon opkomt tot zij weer ondergaat wil ik jou laten weten dat voor jou mijn lief de liefde eeuwig is ik kan niet missen niet loslaten en gaan omdat in jou ik vind wat passie betekent waar de liefde leeft in jouw moederschoot groeide daarop geënt het doorgegeven leven dat in nieuw verbond zich voortgezet weet geen ander…

ik wil je een boeket bloemen geven dat het hele jaar door zal bloeien bestaande uit woorden uit mijn hart die jou vertellen hoe lief jij mij bent niet alleen op deze Valentijnsdag zeggen zij hoeveel ik van jou hou want dat wat jij mij steeds betekent kunnen duizenden rozen niet zeggen daarom stuur ik dit woordenboeket bestemd voor mijn…

ze zeggen dat goud de herinneringen zijn misschien is dat waar maar die wil ik niet ik wil jou als ik je nodig heb omdat als geen ander jouw liefde mij warmt…

vanaf het moment van geboorte huilen tranen het geluk om de onmiddellijke verbinding die ons de ogen opent weer voor wat liefde brengen kan zoals ooit de eerste en de tweede zul jij ons mama en papa noemen onbeschrijfelijk is de vreugde die ons jou koesteren laten nu jij klein broos en roze nog in onze armen schuilen wil omdat sneller…

achter de horizon voorbij de heuvels staat stil verscholen in het struikgewas met wortels gegrond een oude druivenstok in zachte zomerregen in zijn blad verscholen zingen luidkeels vogels hun allerhoogste lied hieperdehiep hoera klinkt hun symfonie voor de jarige job die voor hen jij bent in extase zingen zij over al die vele jaren…

nu jij jouw jaardag viert tel ik niet de kaarsen omdat de jaren tellen die het leven verrijken in voor- en tegenspoed de intiemen momenten met mensen om jou heen die van jou houden zoals jij om hen geeft en er zijn voor elkaar wij vieren de herinneringen van grote en kleine dingen die ons voorbij marcheren omdat zij jou dat maken…

de kleuter die jij was werd een jongen later die uitgroeide tot man die zich vader zag worden om vervolgens nu opa te zijn zestig zijn is zo niet erg je leeft je leven dankbaar kunt lachen en zingen of woedend zijn soms want leven geeft en neemt elk jaar dat je tellen mag heeft zijn charme en gratie zoals de rimpels op het gezicht…

een eigen thuis is de bron waaruit leven groeit zich vertakkend in relaties kinderen en herinneringen een eigen thuis wordt door muren geschraagd die geen andere decoratie vragen dan vertrouwen, liefde en toewijding een eigen thuis na een drukke dag van werken is iets om naar terug te gaan om er schuilend rust te vinden een eigen…