Alle inzendingen van victor r, meijer

1. uzenartui de slagersvrouw koopt kruid op een plein zonder straat waar de chinees tuzemak verkoopt maar geen chinees praat kinderkopjes onder kleuren van huizen en een gele kerk een ijsje moest eventjes gebeuren schaapjeswolken aan het zwerk ...…

lach, jouw prachtig mooie lach die lach brengt mij zo dicht bij jou wolken passeren in de lucht maar jouw lach kleurt weer de hemel blauw de wereld zoekt zijn kracht laat mij die kracht dan zijn voor jou, mijn schat hier en nu en nooit meer anders dan een leven lang met jou, mijn schat spreek in zinnen voor altijd ik meen ze tot het laatste…

leef ik jou wandelde een paar maanden dwars door het heelal tussen alle namaak flonkerende sterren "'t is hoog hier, als ik maar niet val niet nog meer miserabele misère" dus liet ik mezélf maar vallen ´t voelde ongewoon tot ik de volle maan zag achter een koninklijke boom "moet je toch eens kijken, is dat nou niet mooi?"…

als ik de wereld in mijn hand kon houden, dan nam ik een zachte kwast en schilderde ik steeds een stukje over, dat deed ik dan samen met jou, das zeker ja, dat staat vast, die kwast doopte ik dan in liefde, en deden wij samen, met een hele grote haal, de wereld veranderen, in een stukkie leuker... voor ons allemaal.…

Eens was je jong En straalde jouw zon Straal dan nu… jij gekke diamant Je ogen zijn zwart Zoals de gaten in de lucht Straal dan nu… jij gekke diamant Gevangen in je wereld van jong en onwijs de wind waait koud kom op voor het recht van je eigen gevecht te vreemd als legende als martelaar als eenling maar kom op en lééf! Het geheim…

Dit gedicht wordt vanavond uitgezonden op 100%NL en woensdagavond op www.candlelight.nl Met vriendelijke groet, Jan van Veen Zoals Zoals de zon weet dat de aarde altijd draait en zoals bloemen bloeien heel vroeg al in mei omdat haat weet dat liefde steeds geneest hoop ik dat je dit weet en leest dat ik van je hou voor…

als door een stormwind gedragen vallen gedachten in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer val het…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die dauwdruppel vallen gaat…

Ik ben geweest zonder de pot met goud te zien slechts een regenboog verwijderd van mijn oude botten huil ik geen vocht meer het is de herfst van mijn leven De traan die ik zal laten daar de goudpot er niet meer is zal moeten vallen in mijn half gevulde whiskyglas van herfst wil ik niet weten geboren word ik een avond oud Hark mijn lompen…

als ik doorstroom uit mijn geldstroom kom ik als ik instroom of uitstroom in een maalstroom van wisselstroom want geloof het of niet maar nachtstroom is nu duurder dan dagstroom…

ik zie wel eens vlekken die er dan niet zijn of zomaar een flits in de hoek van mijn oog en ik lul tegen een zilvervis een of ander zwaar betoog ik hoor wel eens herrie dat er dan niet is geschreeuw en gefluit links achter het aambeeld of ik hoor iemand uit die is mijn evenbeeld vaak lig ik dan op mijn Hästens midden in een woestijn…

Zoals de zon weet dat de aarde altijd draait en zoals bloemen bloeien heel vroeg al in Mei omdat haat weet dat liefde steeds geneest hoop ik dat je dit weet en leest dat ik van je hou voor altijd zoals de klok niet begrijpt wat morgen is maar zijn uren leven door in eigen tijd zoals wij leven samen één moet je weten , heus ik meen…

weet je hoe het voelt als een huis is zonder thuis en weet je hoe het voelt heel alleen weer voor de buis want daar zit ik sinds jij wegging mijn tranen smelten sneeuw wat moet ik dan, als ik het aankan, deze kerstmis hoort mijn schreeuw het zal wel weer koud zijn met kerstmis zonder zonneschijn het zal wel weer koud zijn met kerstmis whisky…

Elke keer dat ik aan je denk Ben ik trots op jou, mijn babe En telkens als ik je vasthield Dacht ik dat je dat begreep Men zegt dat onze liefde Zeker snel overgaat Maar ik weet zeker dat ik jou En jij mij nooit verlaat En schatje was het fout Niet te weten hoe het verder zou gaan Nee, het was toch niet zo fout We kunnen samen…

zo. dus jij weet het dan wel van de hemel en hel van blauwe plekken in de lucht en dat groener gras in weer een nieuwe vlucht een glimlach, een zucht dus jij weet het dan wel kan jij je helden ruilen voor wolken of spoken of as van een boom hete lucht voor iets gewoon als chillen thuis maar hoor je de ruis als je wandelt door mijn droom…

je bent altijd bij me maar soms toch zo ver weg kom je terug? weer terug bij mij? want 's nachts als de sterren aan de hemel staan zit ik hier weer alleen te praten tegen de maan ik probeer je daar te vinden en hoop dat je daar dan bent aan de andere kant of ben ik gek...want laat mij maar gaan praten tegen de maan ik voel me telkens…

Het is het doek dat jij schildert, in jonggeboren kleuren contouren die vervagen in een vroege avondstilte pasteltinten op rimpelloos linnen woorden als beelden op het doek van zonnebloem of korenveld zo vreemd levensecht het is het doek dat stabiel een ondergrond biedt een knop in wording in simpelweg een pennenstreek leg wolken…

als door een stormwind gedragen valt de regen in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet het zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer…

wie is die vrouw zo mooi alleen en waar gaan mijn gedachten heen kijk, ze staat daar heel alleen met een glimlach die verdween mooie vrouw gekleed in blauw mag ik deze dans met jou dan leid ik je door deze droom als een koning zonder kroon nu we samen zijn kan deze nacht voor eeuwig duren oh mijn vrouw in het blauw ik hou zoveel van jou…

Het maakt mij niet uit of je luistert of geeuwt want zelfs als ik fluister is jouw doofheid een schreeuw Misschien voelt het dood wat ik met mijn woorden bedoel Je gedachten in de goot zijn liefdes zonder gevoel graanvelden wuiven en je denkt: ”alles lacht me toe” maar je wijsheid is grijs en je weet zelf wel wat je bent je bent stronteigenwijs…

Droog je traan en lach, de wereld Geeft je weer een nieuwe dag Als je tranen dan gedroogd zijn Vul mijn hart dan met jouw lach Droog je traan in een vlucht Alsof je het slagveld betreedt Schreeuw daar dan al je angst weg Net zoals je gister deed Want in het centrum van jouw leven Tot in het hart van mijn bestaan Zal ik altijd alles geven…

vaarwel zegt mijn gevoel dat nog stoeit met mijn hart zoals een glimlach lacht in gratie van mijn gevoel zo heel verward jij fluisterde een droom en lachte om de pijn als er een hemel is wil ik daar dan nu zijn want het leek of jij je leven leed als een kaars in harde wind ook brandend in de regen maar iedereen was blind ik zal je dragen…

's avonds in bed sirenes loeien de een naar eerste hulp de ander in de boeien als je jezelf met Den Haag hebt verbonden gaat het als vanzelf groeien want de wolven hebben je gevonden En dan op de dag zonder eind zonder licht of donker iedereen hetzelfde is de dag dat je gevoel verkwijnt in een helder geflonker weet dan dat ik je mis…

In de wirwar van draden die dwars door mijn kop lopen spant er één zo'n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in je hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur Ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of…

Als je dan toch weg van mij wilt gaan Zou mijn dichtwerk dan stil blijven staan Wat moest ik doen dan Toen Jij in mijn leven kwam Het voelde warm en ook heel aangenaam Eerst dacht ik dat mijn onschuld weg was Nu weet ik dat geluk mijn hart genas want toen vond jij mij met jou voel ik me vrij en dat voelt warm en ook heel aangenaam ik…

ik doop mijn kwast in liefde en met een hele grote haal schilder ik de wereld… een stukje leuker voor ons allemaal…

het licht in mijn geheugen brandt de geur van liefde hangt rond ik verlang naar de sterren en het strand daar was het dat ik de gedachte vond die me nooit meer brengt waar ik was beland de sjaal die jouw geur nog draagt kriebelt langs mijn keel de maan die waakt, nee ik weiger te denken dat jouw lach hier niet meer hangt hij…

het licht in mijn geheugen brandt de geur van liefde hangt rond ik verlang naar de sterren en het strand daar was het dat ik de gedachte vond die me nooit meer brengt waar ik was belandt de sjaal die jouw geur nog draagt kriebelt langs mijn keel de maan die waakt, nee ik weiger te denken dat jouw lach hier niet meer hangt…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die druppel vallen gaat…

Over de helft Tja, weer een jaar voorbij, En wat moet je daar nou mee? Het is weer zo’n stom zinnetje, Eigenlijk een cliché, Want een jaar is lang hoor, En dat eerste zinnetje daarnet niet, En je kan een jaar toch nooit vertellen, in een zinnetje, Over liefde, zorg, vreugde en verdriet, Want een jaar kan ook kort zijn Het ligt…