"de meeste van ons zijn droevig"
de meeste van ons zijn droevig
maar niemand laat dat zien
ze leven in de schaduw van het leven
was ik ook droevig, misschien?
vertel mijn kloppend hart
wat de tijd nog met me zal doen
ik heb mijn kinderen tot hier gebracht
ze weten van goed fatsoen
als een vrouw dan huilt
zoals de dauw valt van het blad
zich in gedachten verschuilt
zomaar...
de meeste zijn ook droevig dat is waar
hun lach zit diep van binnen maar wist je dat
er vandaag toch ook weer liefde was
de zon haar lach heel eventjes liet zien
soms begin ik dan te zingen
terwijl ik droevig was misschien?
Geplaatst in de categorie: emoties
Heel mooi en open schrijven. Chapeau!
mensen ontmoet. Ook ik draag wat mee. Toch heb ik,
als Petra, een rotsvast onomstootbaar geloof en
kracht in hoop en glorie. Ik kan er niks aan doen.
Ben ik daarin enig?