Alle inzendingen van victor

terug naar je eerste jaar want je was nu nog niet klaar geen schijn van kans in je wankele levensdans want je bent er voor de mensheid en niet voor de geaardheid word maar eens wakker vandaag of zo er gingen je miljoenen voor die zichzelf ook kenden door en door dus als je jezelf een zetje geeft terwijl je omkijkt en een beetje…

voor haar door de hemel vol blauwe plekken razen flarden van witte wolken voorbij een zucht die jij slaakte in een woord dat mij raakte zijn gedachten zo blij gelijk one hundred and eighty vier keer raak in één ja ieder woord was raak en de zon? die scheen… dus maak nooit meer de fout mijn stilte voor negeren mijn rust voor…

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je wacht vul…

Klik klak klik klak klik klak klik klik klik klikklik Daar gaattie weer en zoals vele soapies weten Joops triggervinger is supersnel nee dat zullen ze niet gauw vergeten Ach… Eigenlijk had ik em al geroken want hij kwam weer eens uit een vuilnisbak gekropen om van de BN-ners weer plaatjes te schieten maar diep in zijn hart schiet…

stel je voor stel je voor, er is geen hemel dat is toch simpel te doen geen hel te vrezen en wolken kun je opendoen stel je voor dat alle mensen leven voor vandaag stel je voor, er zijn geen landen dat is toch makkelijk te doen niets meer om voor te sterven alleen geloven in fatsoen stel je voor dat alle mensen leven in vrede jij mag…

prachtige mensen jullie leven in de zelfde wereld als ik toch zag ik jullie nooit tot vandaag en waarom is dan de vraag prachtige mensen eigenlijk doen we zoveel samen en is het dan okay dat ik nu moet beamen dat ik niemand ken omdat jij niet weet wie ik echt ben als ik geen angst had zou je dan lachen en zou jij dan ook kunnen wachten…

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je…

Rembrandt Innemend voorspelbaar zoals jij je haren afvuurt op wolken zo grauw voor altijd kwetsbaar in toedracht opent de hemel zich breekbaar blauw in linnen gesponnen gedachten die nooit echt ervaring opdoen als een kleur die niet huilt daar de traan van je penseel gedropen geruisloos en nat in druppel verf tot stand kwam…

1. uzenartui de slagersvrouw koopt kruid op een plein zonder straat waar de chinees tuzemak verkoopt maar geen chinees praat kinderkopjes onder kleuren van huizen en een gele kerk een ijsje moest eventjes gebeuren schaapjeswolken aan het zwerk ...…

lach, jouw prachtig mooie lach die lach brengt mij zo dicht bij jou wolken passeren in de lucht maar jouw lach kleurt weer de hemel blauw de wereld zoekt zijn kracht laat mij die kracht dan zijn voor jou, mijn schat hier en nu en nooit meer anders dan een leven lang met jou, mijn schat spreek in zinnen voor altijd ik meen ze tot het laatste…

leef ik jou wandelde een paar maanden dwars door het heelal tussen alle namaak flonkerende sterren "'t is hoog hier, als ik maar niet val niet nog meer miserabele misère" dus liet ik mezélf maar vallen ´t voelde ongewoon tot ik de volle maan zag achter een koninklijke boom "moet je toch eens kijken, is dat nou niet mooi?"…

In 't lover van der dode rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgezuis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde natuur, vreugde nevens bittere nood ; het schaterend…

Hoe ziet mijn huis mij arriveren? Wat hebben de meubels zonder mij verricht: mijn warmte gekoesterd, mijn katten vertroeteld? O, kon ik mijzelf eens vanuit mijn bank zien naderen, een blik werpen op de man die vanaf het trottoir naar me zwaait alsof hij gelukkig huiswaarts keert. --------------------------------------------------------…

als ik de wereld in mijn hand kon houden, dan nam ik een zachte kwast en schilderde ik steeds een stukje over, dat deed ik dan samen met jou, das zeker ja, dat staat vast, die kwast doopte ik dan in liefde, en deden wij samen, met een hele grote haal, de wereld veranderen, in een stukkie leuker... voor ons allemaal.…

Ze zeggen, de farizeeërs dat ik U te veel bemin, en dat ik het hoofd verlieze en rake verward van zin. Zij juichen: hoe zoet de kussen van bloeiende lippekens zijn, de volle schaal smaakt zoeter met schuimende zuiderwijn. Zij huichlen: vernederend rusten voor kennis en wetensdorst, al heeft ook uw hoofd tot kussen de golvende vrouwenborst…

Eens was je jong En straalde jouw zon Straal dan nu… jij gekke diamant Je ogen zijn zwart Zoals de gaten in de lucht Straal dan nu… jij gekke diamant Gevangen in je wereld van jong en onwijs de wind waait koud kom op voor het recht van je eigen gevecht te vreemd als legende als martelaar als eenling maar kom op en lééf! Het geheim…

Dit gedicht wordt vanavond uitgezonden op 100%NL en woensdagavond op www.candlelight.nl Met vriendelijke groet, Jan van Veen Zoals Zoals de zon weet dat de aarde altijd draait en zoals bloemen bloeien heel vroeg al in mei omdat haat weet dat liefde steeds geneest hoop ik dat je dit weet en leest dat ik van je hou voor…

als door een stormwind gedragen vallen gedachten in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer val het…

wanneer je aanvoelt wat er komt gedachten verstomd geniet dan van elkaar met volle teugen want de dood heeft geen geheugen…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die dauwdruppel vallen gaat…

Wij zingen, wij de poëten, van weia, weiala, dideldidom... 't Volk vindt de zang... versleten en de poëten... dom. Wij zingen roerende sagen van weia, weiala, dideldidom... maar 't leed van alle dagen, daar geven wij wat om! Wij zingen van dwergen en elven, van weia, weiala, dideldidom... van sombre spookgewelven, waar nimmer straaltje…

De hel dat zijn wijzelf, door hagel op ijzel met slag in wiel. Languit vallend in de bevroren pap op straat slaken wij geen kreet dan zwijgen. Wie heeft dit bedacht? Wij zijn zelf uitgegaan, met tassen voor voedsel en een muts om ons gezicht grappig te doen uitkomen tegen de lucht. IJdele voornemens banen zich wegen naar binnen waar duisternis…

Ik ben geweest zonder de pot met goud te zien slechts een regenboog verwijderd van mijn oude botten huil ik geen vocht meer het is de herfst van mijn leven De traan die ik zal laten daar de goudpot er niet meer is zal moeten vallen in mijn half gevulde whiskyglas van herfst wil ik niet weten geboren word ik een avond oud Hark mijn lompen…

als ik doorstroom uit mijn geldstroom kom ik als ik instroom of uitstroom in een maalstroom van wisselstroom want geloof het of niet maar nachtstroom is nu duurder dan dagstroom…

ik zie wel eens vlekken die er dan niet zijn of zomaar een flits in de hoek van mijn oog en ik lul tegen een zilvervis een of ander zwaar betoog ik hoor wel eens herrie dat er dan niet is geschreeuw en gefluit links achter het aambeeld of ik hoor iemand uit die is mijn evenbeeld vaak lig ik dan op mijn Hästens midden in een woestijn…

Zoals de zon weet dat de aarde altijd draait en zoals bloemen bloeien heel vroeg al in Mei omdat haat weet dat liefde steeds geneest hoop ik dat je dit weet en leest dat ik van je hou voor altijd zoals de klok niet begrijpt wat morgen is maar zijn uren leven door in eigen tijd zoals wij leven samen één moet je weten , heus ik meen…

weet je hoe het voelt als een huis is zonder thuis en weet je hoe het voelt heel alleen weer voor de buis want daar zit ik sinds jij wegging mijn tranen smelten sneeuw wat moet ik dan, als ik het aankan, deze kerstmis hoort mijn schreeuw het zal wel weer koud zijn met kerstmis zonder zonneschijn het zal wel weer koud zijn met kerstmis whisky…

Elke keer dat ik aan je denk Ben ik trots op jou, mijn babe En telkens als ik je vasthield Dacht ik dat je dat begreep Men zegt dat onze liefde Zeker snel overgaat Maar ik weet zeker dat ik jou En jij mij nooit verlaat En schatje was het fout Niet te weten hoe het verder zou gaan Nee, het was toch niet zo fout We kunnen samen…

zo. dus jij weet het dan wel van de hemel en hel van blauwe plekken in de lucht en dat groener gras in weer een nieuwe vlucht een glimlach, een zucht dus jij weet het dan wel kan jij je helden ruilen voor wolken of spoken of as van een boom hete lucht voor iets gewoon als chillen thuis maar hoor je de ruis als je wandelt door mijn droom…

je bent altijd bij me maar soms toch zo ver weg kom je terug? weer terug bij mij? want 's nachts als de sterren aan de hemel staan zit ik hier weer alleen te praten tegen de maan ik probeer je daar te vinden en hoop dat je daar dan bent aan de andere kant of ben ik gek...want laat mij maar gaan praten tegen de maan ik voel me telkens…