Alle inzendingen van werner

m'n liefje zo pril wil me kussen 'k probeer haar verlegen te sussen plots pakt ze me beet haar lichaam zo heet haar hartstocht is niet meer te blussen…

Het leven gaat vaak met voor en tegen met op en af in hoog en laag vaak wacht men zo lang op een zegen krijgt geen antwoord op zijn levensvraag het leven ook met al zijn verdriet waarom moest ik dat juist beleven is er dan niemand die het ziet? Ook ik weet hier het antwoord niet mensen leven gaat krom aan een eeuwig waarom? Alleen…

De morgen komt ,de morgen komt zo waardig in zijn volle waardigheid komende als een heilige in zijn heiligdom en vers achterblijft een donkere nacht. De morgen brengt mij de nieuwe morgen en met de morgen ook de dag ik zal hem nederig ontmoeten met vreugde hem dan ook begroeten als een koning komt hij bij mij aan, met een buiging zeg ik eerbaar…

Soms als ik door het bos zo ga, hoor ik vaak de bomen praten, aandachtig luister ik naar hun gefluister, twee bomen stonden daar te bomen, een dialoog op hoog niveau. Zo hoor ik de ene boom de andere zeggen, het is een jammer dat we hier zo staan, en we komen toch niet dichter bij elkaar, maar het is goed te weten, we kijken…

Eenzaam zag ik de boom daar staan, zijn leven had geen vruchten meer gedragen, en niemand keek hem aan, ik ben even naar hem toe gegaan, hij verwachte mij ook niet, zachtjes begon hij toen te zingen, een zo eenzaam treurig bomenlied. Ik vroeg; Boom kan jij mij even steunen, mag ik hier dan even zitten gaan, even wil ik tegen jou gaan…

Wie is de grootste dichter in het land, wie kan zich met de mooiste woorden meten, en ook bevestigen de dichtesband, dat wilde ze toen weten. Men ging naar Dichterscomité, die moesten het dan beslissen, wie was de grootste dichter van de twee ? Dat wilde ze zeker weten. Comité sprak heel duidelijke taal, woorden klip en klaar. Dichten…

De Gauwdief en de Goochelaar, zaten gezellig naast elkaar, ik heb het leven lief sprak de dief, maar eenzaam wel mijn nachten, ben goedig wel van aard, toch geld is mij het meeste waard. Oh, sprak toen de Goochelaar, heel anders toch mijn leven, wat ik zo vingervlug ook steel…

Zomerzon met korte benen, voeten zoeken traag hun eigen weg, tussen vluchtige nevel flarden, langs een spinneweb in dauw. Herfst met navelstreng verbonden, komt traag uit z,n barensnood, een vogel schelle welkoms schreeuw, bomen wachten stam aan stam. Weemoedsklank in zachte…

Als ik de man zo echt bekijk, en dan met een andere vergelijk, doet hij niets en ook niets goed, en wat ik zo van hem dan hoor, hij is niet eens op Jezus spoor. Het is altijd weer het zelfde lied, te weinig aan liefde en veel verdriet, geestelijk zullen we hem dan dragen, mag hij wat achteraan…