Alle inzendingen van wil melker

ik heb de lijnen van je handen leren lezen ook de freesjes die kleine zorgen getekend hebben in de huid voelden we kleine spanningen de verschillen in frequenties zijn gemeten en in een grafiek uit te lezen ons ontging de logica van het gebeuren maar met behulp van AI ‘s en algoritmes begon de tekening te kleuren die nieuwe…

de statistiek is decennialang de meetlat geweest voor leven en bestaan klein groot dik en dun intelligent of dom beoordelingen staan bol of krom synthese van wat zij te zeggen hebben kunnen we helaas niet geven is enkel op het lijf geschreven ieder is regelmatig door de stofkam gejaagd consultatie- bureaus hebben daar echt werk…

het patina van deuren lijsten stijlen knoppen en vensterbanken maakten als eersten contact met de mens in voorzichtig tasten naar verstaanbaarheid met een dieper voelen in emoties en een scherper beschouwende blik dan normaal het raken van de wereld rondom ervaarde de mens in vreemdheid bedreigend toen inhoud onze communicatie…

zacht strijkt jouw liefde over de gespannen snaren van mijn viool de klankkast geeft de body en mijn vingers moduleren de rondheid van toon samen bepalen wij de melodie die in blij geven en nemen vertolkt als refrein ogen schitteren ijle klanken die warmte kleuren in het subtielste element je lach klinkt ondersteunend…

we draaien bladzijden om als de dagen verstreken zijn in de stilte van kleine uren turen we nog naar de laatste letters het blanco wit zal weer een volle dag gaan duren ondanks het samen heeft ieder een eigen inhoud aan het boek gegeven niet dat we niet nieuwsgierig zijn maar waarschijnlijk wel bang om een waarheid te lezen…

je staat te lachen als ik de hoek niet durf om te gaan ik jank als ik door jou mijn vingers zal branden aan het liefste dat mij ooit is aangedaan en nu bijna voor mij staat in separeren zijn zinnen gevangen is afstand praktisch isoleren gebleken mijn liefde zijn de talloze stukjes oneindig verlangen die magisch rond je hangen…

ik heb ze gezien jouw blikvangers met ogen die anders verhalen dan de geschiedenis die op hun gezichten staat jij hebt met ziel en geest geleerd om alles van hen te vertalen ook al geven zij niet altijd de juiste signalen een plaats in je hart is voor hen vrijgemaakt ondanks de bagage en alles wat zij hebben meegemaakt zonder…

ik zag je bewegen kwam in kracht en sierlijkheid je ziel tegen rechtstreeks stralend uit de zon jij leek in hogere sferen te verkeren ogen gesloten mond met tandenwit tikje open alles in cadans dat training en doorzettingsvermogen vereist door verfijnde afstemming en optimale concentratie op het eigen patroon dat het blonde…

het woelt friemelt en krioelt met vleugels en harige poten jij fietst en loopt onbewust af en toe met de mond open maar je bent het zat dat onderhuids gekruip en jeukend gevoel ze komen jou de oren neus en mond uit niemand heeft thuis de juiste spuiten en pillen om het ongedierte effectief te stuiten en buiten te sluiten voor…

ik zag dat wit krullende branding in formatie haar sluiers fijn zand te drogen hingen in vlaagjes wind nog gleden ze niet meteen van de top naar beneden omdat cohesie door vocht daar geen bocht kon nemen de belletjes wit in hun opstandige fase krulden met zon schitterende kleuren in het omslaan en over de kop gaan in het ruime…

ik wist dat als de luiken door het eerste licht en warmte de nacht ontsluitten zij langzaam in opengaan de wereld toestemming gaven om voorzichtig binnen te dringen daar waar alle deuren kierden om met stukjes huis de kamers in aparte stijl te kunnen versieren een warme meegaandheid vroeg om vriendelijke bevestiging van deze…

ik zag hoe haar pen de schoonheid beschreef van gedachten die zachtjes in het verborgene lachten met heimelijk plezier de binnenpretjes die zij op papier zette hadden een heel eigen stemming en mystieke sfeer geen tierelantijnen in verpakking maar een directe clou meteen ontwapenend zonder aanval rakend in de zwakke plekken…

heb de woorden aangereikt gekregen passend bij emotie en intellect stoelen en applaus zijn klaargezet sfeer en stemmingen zijn naar mijn kant gedreven een rode draad is op de bühne klaargelegd roffelende trommels zitten in de zaal waar muziek bezig is met een fraai onthaal nu openen de gordijnen ik treed meteen terzijde want uit niets…

je fonkelde zonder te verblinden in bewonderende blikken van anderen zij lichtten op in de aanwezigheid van warme belangstelling voor jouw sprankelende personaliteit kleine edelstenen en parels maakten zich kenbaar door hun specifieke setting en bijzondere glans in loepzuiver weerkaatsen kwam ik stukjes schoonheid tegen die…

de lijst van bevruchte eieren die in de baarmoeder van de media zijn geplaatst is eindeloos de baarmoeder zelf is geconstrueerd uit het grootste netwerk dat wij op aarde kennen het internet met alle media als deel van en iedere gebruiker als onmisbare entiteit in deze verzameling van persoonlijk levens en maatschappelijke algoritmes…

we lazen niet alleen maar zagen ook de complotkleuren van liefhebben naar dwang van pressie naar bang de kleuren van de diverse media die ons hebben bedrogen slinks hebben belogen om steeds meer info over ons te verzamelen in de persoonlijke dossiers voor een goed werkend persoonlijk algoritme meedoen en meegaan op straffe van…

de straat was gevuld met een warme opmerkelijke allure de luiken volgden ronde ramen in een robuuste setting rijtjes steunden elkaar in tijdloze verwantschap hadden dezelfde roots en de zo eigen taal als exponenten tuinen bloeiden een duurzame zomer in klimaat bestendigheid waar de leef afdruk in geur en ruimte zijn eigen muzikaal…

er bewoog iets zwarts donkerde venijn uit angstig makend klein niet offensief als een dief in de nacht die onverwacht verschijnt met flitsende nagels krassend sporen trok in de angstige vloer zonder een eenduidiger doel dan te intimideren door onbekendheid met scheurend jankende muziek die zijn bestaan niet ontleende aan wat…

ik zag de witte huisjes vakantie vieren gekleurde legootjes liepen af en aan om naar speeltuin zwembad en de glijbanen te gaan de anderen vrienden deden hun eerste nipjes aan wijn en bier wat onwennig in hun eerste bloot rood knabbelend aan chip en noot vrouwen mixten mannen waren honkvast bij de nog volle krat langzaam begonnen…

voor ieder openbarend droeg het witte licht de zuiverheden mee van de neerslag van leven zoals wij dat onszelf en anderen geven de omslag was enorm geweest door de snel veranderende ionisatiegraad waarmee licht info gaf over de geestelijke gesteldheid met wie je sprak in samen bouwden we contact op dat alle kleuren van de…

als kind wist ik al wat ik miste toen ik voor het eerst iemand echt in de ogen keek een moment dat ik nooit vergeet omdat wij die blik samen deelden in deze uithoek van het universum jij die mij voor het eerst iets van mezelf gaf het diepste besef dat wij deel zijn van dit geheel dit bewustzijn delen de volheid van dit gevoel…

er was een lief patroon in elkaar begroeten geen officieel formeel proces maar een warm ontmoeten met elkaar in de ogen kijken en dan verbaasd naar je nog steeds jeugdige uitstraling geen woorden maar een licht hakkelen door zoiets gaafs en verrassend in iedere keer hetzelfde ritueel zonder spoortje gewoonte in een zo pure verbazing…

ik wist pas later haar bloemen te staan gevormd door haar handen in sierlijkheid waren haar kelkjes ontstaan sprankelend lentelicht was met haar kleuren begaan de geheime plaats van deze pracht weerkaatste in glinsterende ogen toen jij mij daar bracht wij verzorgden het paradijsje tot een oase van schoonheid omgeven door…

ik donsde kleurde zacht de liefste vormen geurde verleidelijk naar knuffelbeest zat altijd in je tas op een gepaste plaats niet direct in zicht maar toch bijdehand als het echt nodig was in uithalen met scherpe punten en wat pepperspray ja mij neem je niet zo mee tegen een bakkie thee zeg ik ook vaak geen nee maar geen…

ik vleugelde het licht van de zon beteugelde liefkozend haar warmte door met schaduw en wind regulerend de natuur te bedelen met de benodigde golven groen die naadloos pasten in het jaargetijde van het seizoen juist daar waar de zon moeilijk door begroeiing de aarde bereikte flitsten helende stralen langs stammen en takken…

ik heb ze gezien de ondoden van deze wereld ze gegroet in de taal van elkaar niet meer delen fragmentarische stukjes wildgroei in de smurrie en verrotting waar stilte en stank het hoogste woord hebben omdat niemand meer luistert wat verbonden was rafelt en verteert stuurloos waar contact stagneert nog rest het incidenteel opvlammen…

de plaatsen zijn gekozen posities verdeeld als de decibellen hun adem krijgen hebben drums hun eigen feest ieder event heeft zijn eigen hakken in de grond als de geboorteschreeuw nog horen wij ze niet binnenkomen licht lentegekleurd jeugdig ontluikend de lach en vlag in ontspanning fladderend mee verwachtingen zijn hoog gespannen…

lichten zochten wegen met heldere bundels sporend verdwenen in de zwarte nacht zonder elkaar te kruizen met een uiteindelijk dood en verderf zaaiende klap de stilte was elektrocuterend de batterijen branden hun eigen hete tune om de laatste laadpaal werd gevochten door mensen die nog verder wilden de blinde paniek van de…

ik zag op het wiegen van de wind de gele schicht van een verre bloem zo op de grens van horizon en opgeschoten weidegroen zij markeerde in haar ludieke intrige het einde van de nog zichtbare wereld haar grootsheid dwong mij in gepaste eerbied dichterbij te komen haar droomgrens te raken om van van wind en wiegen met zonnebloem…

als mensheid zijn wij aan het begin van de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde…