Netgedichten

netgedicht (nr. 80.962):

Doden droeg naar later

ik voelde in een
vlagend licht touche
op mijn huid jouw
verhalen dwarrelen

in het gaan
van het ene huis
naar het andere land
in talloze talen

van ijzig dun
tot dampig warm
beklampend op de borst
tot siberische vorst

ben meegevoerd
door chaotisch
golvend water dat
doden droeg naar later

met de vlucht van storm
naar orkaan en tyfoon
langs imploderende
winkels en huizen

waar regen door droogte
niet opgenomen werd
en aarde door scheurend
verdriet overstroomde