Netgedichten

netgedicht (nr. 80.912):

Glas in lood

zacht
glinsterden
stofjes alle
kleuren op
de thermiek
van de warme
middagzon

het glas in lood
speelde met
de kleuren
van de dood
die onder koude
grafzerken
begonnen was

nog dwarrelden
vleugjes wierook
in het voorbij
gaan van gelovigen
die in devote rust
de zomer en hitte
waren ontvlucht

bij een kaarsje
baden om regen
op het land of
een zonnetje bij
zee en strand
witte wolken kiezen
salomons golven

hoog tegen
het strakke blauw
voor de een de
hitte en voor
de ander kou
je hebt helaas
niet allebei