Netgedichten

netgedicht (nr. 80.837):

Oneindig verlangen

je staat
te lachen als ik
de hoek niet
durf om te gaan

ik jank als ik
door jou mijn
vingers zal branden
aan het liefste

dat mij ooit
is aangedaan
en nu bijna
voor mij staat

in separeren zijn
zinnen gevangen
is afstand praktisch
isoleren gebleken

mijn liefde zijn
de talloze stukjes
oneindig verlangen die
magisch rond je hangen

nooit met spijt
soms misverstand
of gezonde strijd
jou wil ik niet kwijt