Alle inzendingen van wil melker

ik mocht in gedachten je hand even vasthouden toen ik jou de boodschap bracht dat mogelijk onze dimensies zich zouden scheiden waar wij altijd al afstand hielden kwam deze melding totaal onverwachts gezien de complicaties waar liefde en intens houden van al weinig kansen hadden gekregen en nu altijd speelbal is met de medische…

jij hebt de kale vlakten van mijn geest gezien verschroeid en verdord door een brandende zon die in het zenit het gouden vuur spant tot waar het ondergaat in een ronde horizon zand vroeger is ook hier de regen geweest met een dagbloemen die bloeiden tussen het razendsnel opgeschoten gras in een weer droge plas ook in deze…

ik keek je aan zag je donkere blik ondergaan achter een veelbelovende divers gekleurde avondhorizon lieflijk speelden onze vingers het eeuwenoude spel van het sluieren en met opkomende twinkelende sterren luieren die in jeugdige overvloed alles in zonnegloed zetten en wij drapeerden de minipaneeltjes op elektronische stekkersteeltjes…

wat in het klein begonnen was heeft nu een gigantische impact op alle gangbare maatschappelijke structuren de mens is ontheemd al dan niet gedwongen hij is door tal van gigantische volksverhuizingen losgelaten uit zijn steunende omgeving verdwaald van roots en familie ieder op de zelfgekozen paden op reis naar het wonder van…

er ligt een grijze waas over alles wat gedateerd is met de dikte van een betonnen schil rond de kerncentrale zelfs de archeologen ontkomen niet aan de info stop hun geleerden inspecteren op de subjectieve basis van onze tijd authenticiteit ethiek en moraal zijn helaas ontoegankelijk omdat zij in oude genen overgeleverd en bevestigd…

ik liet mijn handen over de oude stenen gaan die met zwart glimmende rondingen de strelingen van passanten al eeuwenlang patineren heb stukjes verweerd mee naar huis genomen voor wat nader onderzoek de tijd gaf erosie en ook sporen dna vrij van aanrakingen in vroeger tijd en vroeg specialistische aanpak tekeningen en prenten…

ook lawines worden steeds groter naarmate erosie meer vat krijgt op het gesteente de oppermachtige rots heet graag massief maar als de verbondenheid verdwijnt kiezelt alles bergafwaarts kwadratisch neemt de snelheid van dit proces toe met vocht en vorst als actieve daders in vriezende nachten met slang en appel legitimeert…

je bloosde lachte licht verholen alsof het vuur van binnen brandde heel voorzichtig uitsloeg zonder rookontwikkeling ik kende de kleur van het lichte bloed dat net je hart in circulatie had ontmoet en met een extra slag hitte genereerde in een snelle bloedbaan op de huid gezeten door intieme manuele variatie en herkenbaarheid…

rusteloos verwaaiden alle lichte en onbedorven tonen van het evenement een enkeling had dat ritme nog in de vingers de grote gewrichten waren zwaarder gewend zij verbonden zich met aardse zaken zoals modder verdord gras en de nieuwste sprieten in de plas waar monotonen dreunden geleidde de aarde het kreunen en steunen van pittige…

wij kenden als kind elkaar vreemde eigenschappen toe gedragingen en gewoontes die wij niet begrepen die niet in ons patroon pasten wel in bijnamen die de speelse karakteristieken bondig hadden samengevat herkenbaarheid was nooit op persoonlijke titel maar werd vaak gedragen door meerderen uit de groep zij representeerden…

welig tiert de leugen om bestwil de kleine waarheid die nog geen pijn hoeft te doen omdat dan alleen de werkelijkheid mogelijk iets minder mooi lijkt uit te pakken het licht diffuse verrondt de scherpte van het beeld pas als zij elkaar gaan versterken en in de waarheid het onechte gaan merken met de bekende blikken dat…

er is geen luchthartigheid meer in de oogopslag die mijn blikveld raakt in een verstolen moment dat evenwel geen diepte toestaat omdat contact is geblokkeerd vage dweperigheid heeft ook de geest gegeven omdat die uitstraling geen bron van leven heeft meteen weer vingers aan de knoppen ogen kijken het rood uit hun doppen om de…

ik schrijf maar vaak willen mijn woorden niet hun ware betekenis onthullen dan kan ik hun bedoeling niet ontrafelen regelmatig zelfs het schrift niet lezen ook de titel die mij was ingevallen verdween in de letterbrij omdat fixeren vrijheid kost een klein excuus aan de lezer voor het gebrek aan concentratie oorzaak is…

ik wist niet echt wat liefde was wel wie iets bijzonder aardigs moois en zeer aantrekkelijks had dat leek mij een goed begin om samen voorzichtig te ontdekken hoeveel er in die schoonheid stak te beleven was waarbij de deuren al open gingen door je aanstekelijke lach die meteen aan alle handen applaus gaf…

ik droomde onder ruizelend blad dat de warmte van de zomer nog een prettig soelaas gaf luisterde naar de seizoenmuziek die uit een eeuwig repertoire was opgediept daar tussendoor ploften de bellen uit het pikzwarte ven hun methaan uit de giftig rottende bodem ik zag de ogen goedgemutst tussen het hoge gras en laag struikgewas…

fragiel was ons contact dat in het zoomen ook niet altijd de techniek mee had de warme gezelligheid heeft ons aangedaan juist door het gemis daarvan in lange tijd de info van leeftijd ziektes en kwalen zijn altijd gebonden aan ellenlange verhalen verbazingwekkend waren de emoties bij de afscheidswens warm, joviaal en vol…

ik zag mijn vingers jou zachtjes raken lieve kleine gevoelige plekjes achterlaten die in roze wit herinnering maakten van het kleine vlammetje dat ons samen aanging als gedeelde ervaring het was nieuw deed geen pijn of zeer maar voelde juist fijn en vroeg vooral naar tikje meer we lachten om dit dichten het deed toen de…

de gesel van beter en best is verdwenen als up dater in de maatschappij geld en macht is snel met handoplegging genezen zonder zwakke plek in dat dossier staat je leven tot in de kleinste details in jouw taal beschreven er groeien nu nieuwe plantjes met geluk geuren zaden en vruchten die de scherpste kanten van het leven…

ik heb de stilte in geven ontdekt daar waar enkel woorden spreken mag het hart nooit ontbreken dat klopt het ritme van verliefden dat ik voel door zacht je huid te raken en contact maken met de circulatie in je warme lijf pas als ik voorzichtig wrijf gaat het rood zo reageren dat je het niet langer meer gewoon kunt negeren…

ik kwam ze tegen de aangevers vanaf de eerste stap oogcontact dat vervloog in de plak die de waarheid uit zichzelf kristalliseerde loste op tot weggooi prop we boodschapten zonder geheimen kenden elkaar niet maar herkenden wel gedeeld perspectief dat als rode draad langs de wereld liep onzichtbaar voor die zich er nooit in heeft…

glimlachend wendde zij zich af weer had ze in de spiegel gekeken zichzelf vergeleken met toen naar een oordeel werd niet gevraagd en toch ontdekte zij voordeelpunten als reactie op die lach ja haar sterkste troef ontwapenend bij inzet en afrekening nog zwaaide spiegel de lach terug in afscheid met koesterende aai…

mijn wereld verraden geslagen en vastgenageld langs de krachtlijnen van golgotha we zitten heden in de tuin van eden waar groei in natuur2 de stikstof van de huizenbouw zal neutraliseren zoals geweren het geweld waar de drone de held is van de onpersoonlijke dood in de strijd tegen hun zusters en broeders om verborgen roots…

Ook wij Hebben geprobeerd de maatschappelijke ladder te beklimmen Waar ieder treetje zijn plaats in de samenleving had met respect voor boven en onder waar ook leeftijd In was gevat komend uit een nog warme gezinsstructuur die deel was Van de sociale constellatie waartoe ook onderwijs politieke richting en religieuze keuze veelal…

Het tochtte Duidelijk voelbaar Maar deuren en Ramen waren Gesloten geuren Kwamen In vlagen van buiten uit een gefruit stukje lente vers van het mes uit pluizen en grassen zomaar een optie om de natuur in te gaan en daar te kijken hoeveel tijd er nog is te gaan een opwelling of keurig geregeld of worden de tweede of derde macht daarvan…

dat non-conformisme heeft mij tot grote verbazing wel andere niet verwachte contacten opgeleverd waarvan ik het bestaan wel vermoedde maar er nog niet goed de vinger op kon leggen zoals deja vu buiten jezelf treden ontmoeten in andere dimensies herhaling en uitbreiding van droomcontacten verbindingen van de diverse gelaagdheden in…

ik luister kijk vol verbazing naar de wereld om mij heen deel die maar met wat ik ervaar in het menselijk deel maakt mij onzeker bang om verbinding aan te gaan waar participeren noodzaak blijkt te zijn om niet buiten gesloten te worden dus meegaan in het het restant van normen en waarden dat geschonden uit de overlevering is gekomen…

de ogen wat neergeslagen handen vol friemelende vingers struikelde zij over haar woorden die nog moeilijk te behappen waren met de onschuld in haar lach die haar een licht bedeesde houding gaven haar alle krediet bood in het bloot geven van de echte waarheid die na gedegen onderzoek haar gelaagde geest zichtbaar maakte…

wij hebben onze lessen geleerd van alles geprobeerd nog is er het genetisch streven naar meer macht geld en liefdeleven om zich daarmee van anderen te onderscheiden maar wij zijn al uniek ons genetisch patroon kent geen niet alles is mogelijk als wij de voorwaarden scheppen waarbij elk mens recht heeft op een erfdeel in alle…

restanten menselijke geluid klinken nog ver boven het pandemonium van de wereld uit van wolken gedreun en gebrom daar kijkt geen mens in herkennen meer van op nieuwe tonen zijn altijd op proef tot stamboom en afkomst zijn bepaald zonder dissonantie is aangemaakt en het bestaande orkest duidelijk niet ontregelt of gefrustreerd…

ik heb mijn geest geleegd benauwende gedachten verdrongen naar verder dan de afgrond waarin zij ooit begonnen verf en penselen klaar gezet even een stil gebed om aan de ziel te geven die ik wil wekken om haar met liefde en creatieve kracht te begiftigen zacht streelt pigment het maagdelijk doek waar de bloem in fijn lentegroen…