Alle inzendingen van wil melker

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

we klokken heden willen terug naar een verleden waarin de schepping door de mens te begrijpen was aangesproken kon worden in de zielentaal die universeel door zielsbegiftigden communiceerbaar was in onze hoogmoed dachten wij meer en beter dan andere zielen te zijn hebben de raakvlakken door de eeuwen heen laten vervagen tot alleen…

ik zag ze al wenken hun kleurige harten zwenkten door zon verlicht in het eerste zicht zij wisten dat ik zou komen in deze laatste afspraak die wij samen droomden voor het duister viel en donker alles verhulde in de gelijkvormigheid van de nacht waarin het onderscheid verdwenen was wij hadden de lijnen open gehouden onzichtbaar…

we dromen samen weten we dat ze al eerder zullen komen de schatten die de aarde ons mee zal geven ter herinnering aan ons leven op deze planeet in een pas laat gekomen besef hebben wij te hooi en te gras onze beelden verzameld op afroep of in genieten pas later nu even geen klassiekers en wereldwonderen die zijn geïnventariseerd…

ik wist dat jouw woorden lichtgevoelig waren dat hun intonatie warmte en kou raakten als jij je aandacht ergens op liet schijnen lichtte het op kwam los uit de anonimiteit showde eigen karakter groeide omdat goed aanschouwen de acceptatie sneller zou doen groeien waar jij ook ging overal liet jij indrukwekkende…

je ogen lachen licht als jouw handen liefdevol en uiterst vaardig bezig zijn met verbanden om de schrik van de schaafwond met gepaste pleisters te veranderen van afgrijzen naar kijken zonder lijden het leed is al geleden in de onmacht beneden op de grond met starende mensen en een woest blaffende hond de kleine heeft…

ik zag je leven in enclaves van rust die in noodzaak geboren waren uit een snelle noodzakelijke bevalling wereld had een hogere gebeurtenis- frequentie ingezet en de vereiste meegaandheid kostte energie zo achterblijven kon helemaal niet gelukkig ontbrak het jou niet aan overzicht en op de lange termijn bleek jij…

ik wist dat als ik jou wakker zou maken ik voor even de hemel zou raken jij die de slaap der onschuldigen sliep en ik die geniet van hoe jouw rust met een lach dromen vertelt onderschreven met lief klein bewegen waarin jij heerlijk uitdrukking kunt geven aan het intens plezier dat jij in dromen kunt beleven tot ik…

zacht maar indringend duwden vlaagjes wind tegen haar rug met een niet aflatende druk kleine uitschieters gaven een alertheid die zij niet kenden omdat er geen massa zichtbaar was om kracht te traceren uit bomen struiken en omgeving kwamen alternatieve reacties die samen voor ongekend spannende momenten zorgden zijn power…

met grijze vingers krabde de dag aan het duister van de nacht wat overbleef was koud en nat bedruppeld de ziel putte het riool met zicht op de hemel door schuimende stuwing van het uiterst smerige water het nirwana bleek een zilte droom die stokte tussen eb en vloed en juist op dat dood tij kwam ik volledig brak…

ik heb je lange vingers vaak met letters zien spelen in passen en meten om de inhoud de juiste vorm te geven je peinsde met de blik in de verte of daar misschien de oplossing stond geschreven en na enig gefrons viel heel voorzichtig een ei uit het dons jij ging voor schoonheid en intonatie waarbij linguïstische verstrengeling…

je eerste penseelstreken waren voorzichtige vegen met lichte kleuren in een verkenning van nog onzichtbare wegen op het doek je kwam alles tegen en toch ging jouw affiniteit naar stillevens in schoonheid uit die jij in de natuur ontdekte en met liefde observeerde je koos feilloos die composities waarin jij jouw idee optimaal…

haar horizon rondde de aard in een verre blik lange benen stapten met een ferme tik een atletisch armzwaaien balanceerde evenwicht maakte circulatie verfrissend licht jouw duurloop was een voorbeeld van harmonie zelfs de koptelefoon streamde zacht jouw favoriet…

het lijkt vaag op iets dat verdwenen is maar mogelijk ook nooit heeft bestaan een soort fantoom waarin wij hebben geloofd en zijn meegegaan met iets dat zich vaak kneusde aan de realiteit zonder sporen na te laten behalve een niet te harden diepe pijn van littekens die nooit zichtbaar waren er zat leven in geweven zonder…

caleidoscopisch kwamen de verhalen en herinneringen namen elkaar mee als golven in de branding van de zee krulden emoties sloegen wit om in het schuim van succes wij waren meteen weer helemaal bij de les in het doorleven wisten wij elkaar alle ruimte en support te geven voor de inkleuring van stemming en moment wat resulteerde…

het waren witte wolken die jij het goud aan de randen schuurde in jouw poging lente vroegtijdig te laten beginnen eenvoud was het mozaïek waarmee de plantsoenen werden opgesierd en dan nog in een veelvoud van herhaling in kleurpaletten bleef ook variatie het ondergeschoven kind in blauw groen en geel in hun strijd wie er…

neem me mee naar de ruimte van de zee en hun zilte luchten waarin wind en water in golvend samengaan hun bestaan uitrollen jouw helder verenwit geeft een schitterend tegenlicht als jij scheert over opspattend schuim en ik verborgen zit wij raken aan water en duinenrand waar stukjes strand met riet en groene helm zijn beplant…

ik ben verdwaald in vreemde ogen ze kijken me aan met sprekende blik alsof ik jou iets hebt gedaan vergat weg te kijken en verder te gaan waarmee ik bezig was maar deze kijkers dwingen eisend contact dat niemand nog ooit heeft gehad ik kan dat niet heb dat nooit geleerd met iemand praten zij heeft mij nodig eindelijk is…

er zaten gaten in de lucht die in vrolijke vlucht lente vierden met een eindelijk ontklede zon die in de lichtste tinten begon aan het mooiste seizoen waarin de nieuwe kleuren zich nog moeten meten met het laatste hagelwit en sneeuw waar het prille groen als ondertapijt prijkt voor de vroege voorjaarsbloem ik heb jouw signalen…

zacht speelde lucht met de laatste vlucht witte wolken raasde schaduw in contrast met grote snelheid langs de aarde zonder te vertragen alleen door donker te dragen mensen waren niet bang hadden door fatalisme al een hang naar destructie er was al teveel gebeurd dat onverklaarbaar was gebleken nog nooit hadden zij…

zacht is je ontwaken vingers zijn al bezig stukjes van de dag te maken nog heeft tijd niet dringend op de deur geklopt want alle duister is nog niet verstopt waar licht al jouw contouren schuint vallen kleuren op hun plaats en praat de klok wat luider je kunt niet meer verdwijnen weg van de realiteit die uit je handen…

streelzacht waaide de lentebries zijn kleuren langs je al getint profiel je lach oogde lichter rood dan je had gewild op het buitenpalet dat met de frisse voorjaarskeus paars geel en pril groen rijkelijk gevuld was en ons omringde zover het oog reikte zelfs de onverwachte warmte van de zon liet ons buiten het boekje van…

zij wist niet van die andere ogen hun kijken en haar mogen de acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met…

wij wilden elkaar maar de wereld was vol regels wat allemaal wel en niet mocht of soms kon beloofd moest worden en vooral goed nagekomen zelfs in de meest eigen dromen tot in lengte van dagen of langer geringd door normen en waarden van de maatschappij voelde het niet vrij in verplichtingen met verantwoorde- lijkheden nu…

je keek me aan en ik stond perplex naar jou te staren proberen te begrijpen hoe regelmaat zoiets beeldschoons zo fraai kan belijnen op de achtergrond speelde magie met licht en donker tekende mystiek de stippellijnen tussen waan en werkelijkheid van ziel en realiteit haar vluchtige lichtvoetigheid was een verademing om…

zij is een natuurlijke geefster als zij binnenkomt is daar de lach in de blik van die ogen wordt alle aandacht naar haar gezogen in een volmaakt liefdevol natuurlijk proces langzaam bouwen spanning en enthousiasme een sfeer van feest en plezier want zij is gekomen voor de mensen hier zij praten vaker lachen luider…

in het vaag gele licht van een streepje maan zag ik jouw gezicht hoorde ik jou ademhalen was jij zo dierbaar dichtbij er was geen stilte in het vele leven bij rust en om jou heen in de kleine bewegingen naar willekeur ik zag je dromen in nachtelijke expressie de stereotypes van angst en bang zijn ook plezier en druk met…

jij bent een hype die het scherm vult met een ongekende sensuele spirit waarbij erotiserende muziek de bedding is waarin het weerloze publiek zich laveloos laat meanderen tot costa’s hun snelheid opzwepend verhogen naar een orgastisch hoogtepunt van volledige overgave en de komende clash down elkaar ontmoetend…

ik wist dat jij goud had aangeboord een fantastische hoeveelheid pure liefde en energie alleen al jouw aanwezigheid deed alle ellende teniet nog voelde ieder de spanning in afwachting van je komst de eerste schittering van je ogen de lach om je mond voelde zacht het welbehagen de tijd vertragen ik zag jouw vingers projecten…

weer schreeuwen anoniemen hun mantra’s in vele talen die zonder te herhalen hun menselijk handelen laten falen toch worden ook zij misbruikt door lieden die ook van hun ellende profiteren en leven in sferen van geld jij bent de enige die zich verheft in de grauwzwarte menigte die schuifelend tergend langzaam…