Netgedichten

netgedicht (nr. 80.227):

Het sluieren

ik keek
je aan
zag je
donkere blik
ondergaan
achter een
veelbelovende
divers gekleurde
avondhorizon

lieflijk
speelden
onze vingers
het eeuwenoude
spel van het
sluieren en met
opkomende
twinkelende
sterren luieren

die in jeugdige
overvloed
alles in
zonnegloed
zetten en wij
drapeerden de
minipaneeltjes
op elektronische
stekkersteeltjes

op strategische
punten die altijd
met zwarte gaten
naar jouw lach
leken te hunkeren
die in spiegelen
zich in materie-
honger richtten en
energie vraten