Netgedichten

netgedicht (nr. 80.190):

Monotonen

rusteloos
verwaaiden
alle lichte en
onbedorven tonen
van het evenement

een enkeling
had dat ritme
nog in de vingers
de grote gewrichten
waren zwaarder gewend

zij verbonden zich
met aardse zaken
zoals modder verdord
gras en de nieuwste
sprieten in de plas

waar monotonen
dreunden geleidde
de aarde het kreunen
en steunen van
pittige overbelasting

ogen in trance met
de blik op oneindig
bouwde de kater
een imperium met
alcohol en drugs

drempelvrij was
hun sprong in het
diepe die ervaring
deelden wij uit onze
jeugdige onschuld

wij waren erbij is
onze lijfspreuk geworden
maar mag geen reden zijn
voor opvoeden zonder
waarden en normen