Alle inzendingen van wil melker

ik droom en rijg mijn uren ongeduld tot avond weef tijd tot muren, raam de tralies als mijn zicht mijn toetsen storten nu betonnen zinnen in de tekst ik wil je gaan beminnen tot je goud mij weer verblindt mijn koper zal niet groenen als ik me vaker in je vind gun mij het licht dat in je ogen schijnt voordat je uit mijn…

gedachten geven me vleugels gespaard van wat wind hoop zal me dragen naar waar ik je vind ik reis door de dagen door morgen geboekt graai naar beloften die de tijd me vergoedt met jou wil ik zweven me helemaal geven jij bent de lucht waarin ik eindelijk vlucht met een lachend gebaar blaas je mijn storm uit elkaar…

een spiegel met hart het luikje apart voor ons is uitzicht het inzicht heel transparant ik kijk in de spiegel verbeeld me de andere kant herken uit de verte de hulploze hand die wuift naar oneindig als mijn luikje sluit…

een spiegel met een luikje voor open en dicht donker en licht een beeld met een inkijk doorzichtig, apart voor dichtbij en veraf de spiegel geeft beeld, maar achter het luik schuilt een wereld vol dromen…

we ontmoetten elkaar in een ogen blik ik gaf je gezicht en handen vol leven je woonde in woorden wat anders geschikt hebt teksten gepikt om je ziel uit te geven door jaren gekneusd in relaties gestikt was je enige keus de tijd uit te zweven je vloog verder weg in kleuren verstrikt tot m'n schrik heb je mij in je dromen verweven…

ik pak een hand de jouwe ook we dansen, springen ons plezier nog hoger dan je denkt we landen in het zachte van muziek kijken woorden uit elkaar verlegen onze handen vegend in een misplaatst gebaar de kring gaat open met een stil gezicht vertrouwen wordt gemist we stappen achteruit als iedereen zijn cirkel sluit…

ze vraagt het winters onbehagen niet langer te verdragen naar buiten te komen de huid te schonen door te spelen in het licht we leggen haar het kwetsbaar witte voor geborgen in de donkere maand ze blaast een zoele wind erdoor en kleurt wat zich zo schaamt ze raakt een toon die al zo lang niet heeft geklonken het nieuwe leven…

mijn glimlach tilt je van de grond we dansen op de liefde die ik in je ogen vond het is muziek van alle tijden waarin ik lente naar jouw zomer zal gaan leiden we reiken naar elkaar tot schaduwen verdwijnen en licht alleen zijn warmte zal schijnen we versmelten in elkanders geven hopen weer te delen in het nieuw ontstane…

ik stapte in je ogen als zonlicht door de ruit je hand was warm in de lach op je gezicht herkende ik mijn bruid ik kuste de bewolking uit je blikken je jawoord straalde luid omarmde je teder je verliefdheid tintelde mijn huid de vlinders in je buik zwermden in kleuren voor ons uit ik houd van je... we verdwijnen in de horizon…

de lucht brak in talloze scherven we ademden hemel in verpulverde staat straten trilden wegen schokten overbodig gewicht doelloos uit zicht aarde verstilde in het doolhof van tijd de nacht was de dag in de schemering kwijt handen vatten de dood als geluk stervenden schreeuwden hun werkelijkheid stuk met de zon in de hand, ogen…

je zag kans om cirkels te doorbreken die je boeiden maar je vrijheid snoeiden je hebt het goud dat in de verte blonk met beide handen aangegrepen het schitterde als wijn op dronk je jeugd deed pijn en is verweven met afhankelijk zijn, bouwen zonder enig stuk vertrouwen je ogen glanzen weer dagen lijken uren je nieuwe baan heeft…

de lucht was zoet het licht verscheen een glans die er niet eerder was tot ik je ogen las wist dat je gebroken had met liefde in voorbije dagen mijn bitterheid verkoelde handen gaf bloemen en verpakte schande gal verteerde mijn gevoel rispte op in zure woorden ik had verloren wat geëigend was dat merkte ik veel later…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

je had het paradijs in handen geen drempel was te hoog je ogen zagen alle landen minachtte wie voor je boog je eiste opponenten een oorlog was voorspeld het zijn voor jou de krenten in het warme bloed geweld je naam zal koning kraaien tussen lijden en verzet dood zal naar de zielen graaien van mensen die zijn neergelegd arrogantie…

ik streelde je de twaalf slagen lang we kwamen iets na middernacht nog onverwacht stilte zong een kouder wordend lied tonen ijlden door het donkere gebied waar twijfel grijnsde letters dansen nu niet meer geven al betekenissen weer die liefde doen vervagen het warme welbehagen kruipt als kilte op de dag is zonder zon jij stuurde…

ik zie de dag geboren worden uit restanten nacht vochtig van de dauw ik vraag de zon vandaag te blijven haar zwijgen schijnt al blauw haar licht geeft ruimte voor bewegen jouw muren voelen weerloos aan sluit je dromen in je ogen wil ik het losbandig leven lezen de stoutste dingen zien…

zacht breekt de zon door in je lach ogen zijn lichter heel onverwacht hoor ik je stem een blik die ik ken je handen veranderen de tijd strelen mijn huid ik hijg adem mijn liefde ver voor je uit we vrijen genieten ultieme momenten ik dicht de winter jij opent met lente…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

ik dans een bloementuin kleuren zingen om me heen mijn sluiers zijn wat nevels de zon verdampt ze één voor één bomen zien mijn naaktheid in het groen en ruiselen verheugd hun takken wuiven want in mij herkennen ze hun jeugd de middag zindert in het driftig zoemen van de bijen geuren vlagen in de wind en op de bankjes gaan verliefde…

een zee van handen deint geluid golft aan in vlagen vingers reiken, ogen vragen armen zijn tekort, wuiven het niet weten wat er schort de blikken zijn nog open er staat geen leider op die aan de mensen zegt hoe alles zal gaan lopen woede uit zich in geweld de eerste mannen zijn geveld brandhaarden gaan open ze willen bloed en het…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als het…

ze vlogen op verjoegen zicht langsrazend staal in plastic lichtgewicht lichtgeraakt de vleugel haakt en fladdert in een zielloos togen geen bumper is verbogen maar als een coryfee neemt snelheid de gebroken vrijheid mee de vogel vlucht een vleugel weg en op de baan zijn veren zo vergaan…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrandt als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toen je mij alles gaf…

de droom vervloog toen ik de beelden zag in het vluchten van mijn handen mijn hart bevroor ik rilde angst, mijn woede knarste tanden je blote voeten dansten om de scherpte te vermijden voelden messen dieper snijden staal verkleurde rood je schaduw werd steeds lichter in traag bewegen stolde dood ik zag het wenken van je hand mijn…

een spoor naar de zon waar de horizon krult en de lucht zich vult met het grijs van de zee neem me mee zonder weten, laat me de richting vergeten en verdwalen naar morgen handenvol groen in het licht dat gaat leven geboorte en dood zijn een cyclus voor even kom lente vrij me je liefde, troost me vandaag in het blauw van de lucht…

de lange rok je trots doet pijn omdat ze dwingt tot dragen zonder klagen je bent alleen een straat vol ogen blikken die gedogen in onuitgesproken vragen weten doet vergeten de warmte van de kring straalt midden in je kleine leven de hoofddoek heeft je toekomst in de horizon verweven kan jij daar eigen kleur aan geven?…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente, die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek, ik zing het…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms-te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen de blikken het decor voor je lijf…

ze droomde een pasje vooruit armen geheven haar lach in kortrokkig bewegen pasje weer terug het neigen van rug openen van handen ondeugende tong speels tussen tanden ze gilde haar angst in een spastische boog tonen te hoog toen haar stem oversloeg en haar adem vervloog geboorte voorbij uit het deinen van water, de zucht en…